Sunday, December 27, 2009

သူငယ္ခ်င္း ....သို႔


သူငယ္ခ်င္း ....သို႔

ငါတို႔၌ ျပဳျပင္ေသာ တန္ခိုးေတာ္အတိုင္း ငါတို႔ ေတာင္းပန္ ၾကံစည္သမွ်ထက္ အလြန္ထူးျခားစြာ ျပဳျခင္းငွါ တတ္ႏိုင္ေတာ္ မူေသာ ဘုရားသခင္ - (ဧဖက္ ၃း၂၀)

သူငယ္ခ်င္းေရ ဒီလာမဲ့ ခရစၥမတ္ကို "မင္း" နဲ႔အတူေပ်ာ္ရႊင္စြာ ႀကိဳဆိုခ်င္လို႔ "မင္း"ဆီ"တို႔ စာေရးလိုက္တယ္။ "သူငယ္ခ်င္း"လို႔ ဆိုတာထက္ တို႔တေတြဟာ "ကရင္"နဲ႔ "ခ်င္း"ျဖစ္ၾကေပမဲ့ "ေမာင္ႏွမ"ေတြလို ခင္မင္လာခဲ့ၾကတာ... ဘာပဲေျပာေျပာ တို႔တစ္ေတြဟာ ခရစ္ေတာ္၌ "ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ" ေတြပဲေပါ့ ။
"မင္း"ကို "တုိ႔" ဘာေျပာခဲ့လဲ မွတ္မိလား။ မင္းရဲ႕ခံစားခ်က္၊ စံုစမ္း ေႏွာက္ယွက္ျခင္း ျပႆနာေတြကို ၾကားရတာ ကိုယ့္ရဲ႕အတိတ္အေၾကာင္း ျပန္ၾကားရသလိုပဲ။ အခ်ိန္နဲ႔ စံုစမ္းေႏွာက္ယွက္ျခင္း ပံုစံ၊ တစ္ထပ္တည္း ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္။ စံုစမ္းေႏွာက္ယွက္ျခင္းဆိုတဲ့ အရာဟာ အခက္အခဲ ျပႆနာေပါင္း "ေသာင္းေျခာက္ေထာင္" မက တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳးမ႐ိုး ရေလေအာင္ လူတိုင္းဆီကို ပံုသ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု၊ ဒါမွမဟုတ္ အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ ေရာက္လာတတ္တာ သဘာ၀ပဲ။ အာဒံနဲ႔ဧ၀တို႔ ႀကံဳရသလိုပဲလို႕ ေျပာရမလား။ အဲဒီ "စံုစမ္းေႏွာက္ယွက္ျခင္း အခက္အခဲ" ေတြကို တုိ႔ေတြ "ဘယ္လို" ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းလဲ၊ "ဘယ္သူ႕"ကို အား ကိုးၿပီး ေျဖရွင္းလဲဆိုတဲ့ အေပၚမူတည္ၿပီး တုိ႔ရဲ႕ စိတ္ခံစားမူေတြ၊ အမူအက်င့္ေတြ၊ ဘ၀ေတြေျပာင္းလဲသြားရတာပဲေပါ့။
တို႔ညီမ အငယ္ဆံုးအသက္ (၂၀)ေက်ာ္ အရြယ္ေကာင္းေလး အသည္းအသန္ျဖစ္တံုးက တို႔ေလ ညီမေလးကို ဘုရား သခင္ျပန္မေခၚဖို႔ ေဆး႐ုံေပၚမွာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဒူးေထာက္မ်က္ရည္က်ၿပီး ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ေတြ႔သမွ် ဘုန္းႀကီး၊ သီလရွင္၊ မယ္ေတာ့္တမန္အဖြဲ႔ အို... တို႔ ေတြ႔သမွ် လူအားလံုးကိုလည္း ညီမေလး အတြက္ပဲဲ ဆုေတာင္းခိုင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အလိုေတာ္ကို တို႔နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
သူမ်ား မိသားစုေတြကို တို႔က ဆုေတာင္းေပး၊ ႏွစ္သိမ့္ေပးႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ ကိုယ့္ကို ကိုယ္က်ေတာ့ မႏွစ္သိမ့္ႏိုင္၊ အလိုေတာ္ကို မနာယူႏိုင္ခဲ့ဘူး။ တို႔အရမ္းေၾကကြဲ ခံစားရတယ္။ တို႔ဘာလိုခ်င္တယ္၊ ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆိုတာလဲ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔တို႔ ဘုရားေတ်ာင္းလဲ မွန္မွန္မတက္၊ ဘုရားလဲ မွန္မွန္မရွစ္ခုိးဘဲ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ဘုရားသခင္ကို ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြထုတ္၊ မေက်မနပ္နဲ႔ တုိ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ (၁) ႏွစ္ေက်ာ္ တုိ႔ခံစားမႈေတြမဲ့၊ ယံုၾကည္ခ်င္းေတြ ေပါ့ေလ်ာ့၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြမရွိ၊ မၿငိမ္မသက္နဲ႔ တစ္ခုခု လိုေနတယ္လို႔ ခံစားလာရတယ္။ ဘာလိုေနမွန္းလဲ မသိ၊ ဘာမွလဲမလိုခ်င္၊ လိုလဲလိုေနတယ္လို႔ ဟာတာတာနဲ႔ ဘ၀ဟာ အဓိပၸါယ္မဲ့လာတယ္။
ဒါနဲ႕ တို႔...စိန္မိုက္ကယ္ဘုရားေက်ာင္း အဲဒီတုန္းက ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီး ဖာသာရ္ၿဂိဳလ္တုဆီသြားၿပီး တို႔ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ခံစားခ်က္ေတြကို သြားေျပာျပခဲ့တယ္။ ဘုန္းဘုန္းက ဘာျပန္ေျပာလဲ ဆိုေတာ့ "ဘုန္းႀကီးကို ေျပာျပခဲ့သလို... ကိုယ့္ စိတ္ခံစားခ်က္ အရွိကိုအရွိတိုင္း ဘုရားသခင္ကိုလဲ ေျပာျပလိုက္ပါ"တဲ့။ တို႔လဲ... ဟိုး... ငယ္စဥ္ကတည္းက အိပ္ယာ၀င္၊ အိပ္ယာထ ဆုေတာင္းေနၾက အက်င့္ရွိေတာ့ "ဘုရားသခင္ က်မ ဘုရားလည္း မရွိခုိးခ်င္ဘူး၊ ဆုလဲ မေတာင္းခ်င္ဘူး၊ ဘာမွလဲလိုခ်င္တာ မရွိေတာ့ဘူး။ အလိုခ်င္ဆံုး ညီမကိုမွ ကိုယ္ေတာ္မေပးဘဲ၊ ကိုယ္ေတာ္ က်မကို အျပစ္ေပးခ်င္လဲေပး၊ လုပ္ခ်င္သလိုသာ လုပ္၊ ကိုယ္ေတာ့္သေဘာပဲ။ က်မလဲ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူး" လို႔ စိတ္ထဲကေနေျပာရင္း အိပ္ခဲ့တဲ့ ညေတြ မ်ားခဲ့တယ္။
စံုစမ္းေႏွာက္ယွက္ျခင္း အခက္အခဲေတြဆိုတာ ဒီတစ္ေယာက္ဆီမွာေတာ့ အရမ္းမ်ားေနၿပီ သူ႕ဆီ ထပ္မသြားေတာ့ဘူးလို႔မွ မရွိတာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း တို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ျပႆနာအႀကီးအက်ယ္နဲ႔ မိသားစုအတြင္း စိတ္၀မ္းကြဲမႈ ဒုကၡခက္ခဲေတြ အစံုလိုက္ တို႔ဆီထပ္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ပထမေတာ့ လူေတြကို အားကိုးၿပီး တို႔အခက္အခဲေတြကို အေျဖရွာခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေလွ်ာက္လည္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္၊ ေဗဒင္လကၡဏာေမး၊ ခဏေတာ့ စိတ္ေျပသလိုဘဲ၊ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ကုန္၊ ပိုက္ဆံကုန္၊ အအိပ္အစား မမွန္နဲ႕ ၾကာလာေတာ့ တို႕ကို ဘယ္သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမွ စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
(ဒီထက္ဆိုးတဲ့ ထြက္ေပါက္ေတြဆီ ေခၚသြားမဲ့ လူေတြနဲ႕ မေတြ႕ခဲ့တာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ႀကီးမားတဲ့ ကာကြယ္မႈ ဆိုတာ တို႔ေနာက္မွ သိခဲ့ရတယ္)။
တကယ္ေတာ့ တို႔ရဲ႕ျပႆနာ ဒုကၡေတြကို ဘယ္သူမွ ကိုယ္စား ခံမေပးႏိုင္ဘူး။ မွ်ေ၀ ခံစားေပးတယ္ဆို တာလဲ ခဏပဲဲ။ လူေတြဆီက ေငြနဲ႕ပစၥည္း တစ္ခ်ိဳ႕ကို ရႏိုင္ေပမဲ့ ထပ္ထူညီမွ်ခံစားေပးမႈ၊ အခ်ိန္နဲ႕ ေမတၱာကေတာ့ အလြန္႔အလြန္ ရွားပါးကာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။
တို႕ရဲ႕ ျပႆနာက "တို႔နဲ႕ထပ္တူညီ ခံစားေပးႏိုင္တဲ့သူ၊ တို႔အတြက္ အခ်ိန္အၿမဲ ေပးႏိုင္တဲ့သူ၊ တို႔ဘယ္ေလာက္ ဆိုးဆိုး ေမတၱာမပ်က္ သည္းခံ ခ်စ္ႏုိင္တဲ့သူ ဘယ္မွာရွိမလဲ၊" တို႔ ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။
ဒါနဲ႕တို႔ရဲ႕ ဆုေတာင္းခ်က္ေတြ တစ္ျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလာခဲ့တယ္။ က်မ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ႀကိဳးစားလုပ္ၿပီးၿပီ၊ က်မ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဘာလုပ္ရမွန္းလဲ မသိေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ေတာ္မတတ္ႏိုင္တာ မရွိတဲ့အတြက္ ကိုယ္ေတာ့္သေဘာဘဲလို႔ ဘုရားသခင္ထံ ပံုအပ္ လက္နက္ခ် အညံံ့ခံလိုက္ၿပီးမွဘဲ... တို႔ တျဖည္းျဖည္း ၿငိမ္သက္ျခင္းေတြ ရလာတယ္။ ဒါနဲ႕ (၂)ႏွစ္ ေက်ာ္ၾကာလာတဲ့ခါ တို႔ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္းကို ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အံ့ၾသစရာေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔ရတယ္။
တို႔ ဒီေလာက္ဆိုးမိုက္ေနတာေတာင္ ဘုရားသခင္ကတို႔ကို ေပးခဲ့တဲ့၊ ေပးေနတဲ့ ေကာင္းခ်ီးေတြက ေရတြက္လို႔မကုန္ ေအာင္ရွိေနတယ္။ ဥပမာ- ဆူနာမီထဲမွာ တို႔မပါဘူး။ ၀န္ထမ္းေလ်ာ့တဲ့ထဲ မွာမပါဘူး။ ဘတ္(စ္)ကား ေမွာက္တဲ့ထဲမွာ မပါဘူး။ တို႔အတြက္ ေနဖို႔၊ စားဖို႔၊ လံုေလာက္တဲ့ လစာေငြ၊ မႏၲေလးမွာ မိဘနဲ႕ခြဲၿပီး အလုပ္ လာလုပ္ရေပမဲ့ တို႔ကို ဂ႐ုစိုက္မဲ့ ဦးေလး၊ အေဒၚ၊ အစ္မေတြ၊ တို႔အတြက္ အၿမဲဆုေတာင္း ေပးေနတဲ့ မိဘႏွစ္ပါး၊ ေမာင္ႏွမေတြ၊ တူ တူမေလးေတြ... အို... ေျပာမယ္ဆို မကုန္ႏိုင္ဘူး။
သူ႕ရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္ေတြကို ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ တို႔မေတာင္းဘဲနဲ႕၊ တို႔ေတာင္ သတိမထားမိခဲ့တဲ့ သူျပင္ဆင္ ေပးထားတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေတြ၊ တို႔သူ႕ကို ဘယ္ေလာက္ျပစ္ထား ျပစ္ထား၊ ဘယ္ေလာက္ စိတ္နာေအာင္လုပ္ လုပ္၊ ဘုရား ေက်ာင္းမတက္၊ ဘုရားမရွိခိုးလဲ သူက ၀မ္းနည္းစြာ ခြင့္လႊတ္ ခ်စ္ေနတုန္းပဲ။ တို႔နဲ႕ မထိုက္တန္ဘဲနဲ႕ကို တို႕ လိုခ်င္တာေတြထက္ ပိုုေကာင္းတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေတြ အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ ေပးေနတာ တို႔သိလိုက္ရတယ္။ တို႔ လိုခ်င္တဲ့အေျဖ သီအိုရီကို တို႔ ရွာေတြ႔ၿပီ။ အေျဖကေတာ့ အနႏၲေမတၱာနဲ႕ ျပည့္၀တဲ့ တို႔ကမၻာ ေလာကႀကီးရဲ႕ ဖန္ဆင္းရွင္ပဲေပါ့။
မင္းလိုခ်င္တာနဲ႕ သူေပးတာ တစ္ထပ္တည္း က်မေနေသးေပမဲ့ "မင္း"သိ ထားဖို႔က သူေပးေနတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေတြက တို႔နဲ႕ မင္းတို႔ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈ၊ ႀကိဳးစားမႈ၊ ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ေတြနဲ႕ ဘာမွမဆိုင္ဘဲ မထိုက္တန္ဘဲနဲ႕ကို သူရဲ႕ ေကာင္းခ်ီး၊ ေက်းဇူးေတာ္ေတြဟာ မင္းလိုခ်င္တာထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ အရာျဖစ္တယ္ဆိုတာ "မင္း"လဲ တစ္ေန႔သိလာလိမ့္မယ္။
ယံုၾကည္ျခင္း မရွိသေလာက္ျဖစ္တဲ႔အထိ နာက်ဥ္းမႈ၊ စံုစမ္းေႏွာက္ယွက္မႈေတြနဲ႕ ေတြ႕ႀကံဳရပါေစ။ ဘုရားသခင္က မင္းကို တစ္ေန႕ သူ႕ဆီေနာင္တနဲ႕ ျပန္လွည့္လာေအာင္ ယံုၾကည္ျခင္း ႀကိဳးမွ်င္ေသးေသးေလး ခ်န္ထားတယ္ဆိုတာ တို႔ဘ၀နဲ႕ အေတြ႔ႀကံဳနဲ႕ရင္းၿပီး ယံုၾကည္ေနတယ္။ မင္းလဲ ဒီသီအိုရီကို သံုးၿပီး မင္းရဲ႕ ဘ၀အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းႏုိင္မယ္လို႔တို႔ ေမွ်ာ္လင့္သလို သူလဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနမယ္ဆိုတာ တို႔ယံုတယ္။ တို႔ကိုသူ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဆိုတာ ခရစၥမတ္က သက္ေသဘဲေပါ့။ တို႔ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ တို႔တစ္ေတြ ဒီအတိုင္း ဆက္အသက္ရွင္ေနရင္ ထာ၀ရ ငရဲထဲက်မွာစိုးလို႔၊ တို႔ရဲ႕ ထာ၀ရေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ဆံုး႐ႈံးမွာစိုးလ၊ို႔ ႏွေမ်ာလို႔၊ တို႔ေတြ အခ်ိန္မွီ ေနာင္တရၿပီး သူ႔ဆီျပန္လာဖို႔ သူနဲ႕အၿမဲေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔၊ အၿမဲတမ္းခြင့္လႊတ္ျခင္း၊ ေမတၱာေတြနဲ႕ သူႀကိဳဆိုေန႐ံုသာမကဘူး တို႔နဲ႕အတူ ထပ္တူခံစားဖို႔၊ အခ်ိန္ေပးဖို႔၊ ေမတၱာေပးဖို႔၊ တို႔နဲ႕အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ တစ္ပါးတည္းေသာ သားေတာ္ကို တို႔ မေတာင္းဘဲနဲ႕တို႔ ေလာက အျပစ္သားေတြဆီကို ေစလႊတ္ခဲ့တယ္။
ကဲ... အဲဒီေလာက္ေတာင္ အ့ံၾသဘြယ္ေက်းဇူးေတာ၊္ ေမတၱာေတာ၊္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းေတြနဲ႕ ျပည့္၀ေနတဲ့ ဒီခရစၥမတ္မွာ ႏွလံုးသားတံခါးေတြကို ဖြင့္ၿပီး မင္းနဲ႕တို႔ ခရစ္ေတာ္ကို အတူေပ်ာ္ရႊင္စြာ ႀကိဳဆိုရေအာင္ေနာ္။
ငါတို႔၌ ျပဳျပင္ေသာ တန္ခိုးေတာ္အတိုင္း၊ ငါတို႔ ေတာင္းပန္ႀကံစည္သမွ်ထက္ အလြန္ ထူးျခားစြာျပဳျခင္းငွာ တတ္ႏိုင္ေတာ္မူေသာဘုရားသခင္ (ဧဖက္ ၃း၂၀)။


ခရစ္ေတာ္၏ နာမ၌ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
မင္းရဲ႕တို႕
White Rose (Anisakan)

အလင္းေပးတဲ့ည


အလင္းေပးတဲ့ည

ျမဴႏွင္းေတြေဖြး ခ်မ္းတုန္ေကြး
ဒီေဆာင္းညမွာ ဖြားခဲ့ရွာ
ဗက္သလင္ဟင္ရဲ႕ တစ္ေနရာ
ေလာကလူသား အသြင္ယူတား
ဆင္းၾကြလာေသာ္ ဘုရားသားေတာ္

ေလ်ာင္းစရာမရွိ ႏြားစားခြက္အထိ။
ႏွိမ့္ခ်ျခင္းကိုျပခဲ့၏။

ခ်ယ္ရီဇလပ္ပန္း ႀကိဳင္ကာလန္း
ကယ္တင္ရွင္ကို ႀကိဳေနသလို
ဒို႔မ်ားႏွလံုးသား ဖြင့္ကာထား
သူငယ္ေတာ္ကိုႀကိဳစို႕လား။

ဘယ္ဆီမွာေန တို႕တစ္ေတြ
ေတာင္ေပၚေျမျပန္႕မခြဲျခား
ညီမွ်ခံစားေက်းဇူးတရား
ဘုရားခ်စ္ျခင္း အေမွာင္ခြင္း
ထာ၀ရအလင္းဟာတို႕အတြက္ပါ။


ပိုင္ (SJA)

Tuesday, December 15, 2009

ကြၽႏု္တို႕အဖို႕ငွါ ဆုေတာင္းေပးေတာ္မူပါ

ကြၽႏု္တို႕အဖို႕ငွါ ဆုေတာင္းေပးေတာ္မူပါ

သခင္ေယဇူး ေကာင္းကင္ဘံုကို တက္ၾကြသြားၿပီးေနာက္ အမိအသင္းေတာ္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း (၃၀၀)ၾကာေအာင္ ေရာမ ဘုရင္မင္းဆက္ (၁၀)ဆက္ရဲ႕ ႏွိပ္စက္ ညႇင္းပန္းမႈကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ေရာမအင္ပါယာရဲ႕ ဘုရင္ကိုမကိုးကြယ္ဘဲ သခင္ေယဇူးကိုသာ ကယ္တင္ရွင္အျဖစ္ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ ခဲ့ၾကလို႕ပါပဲ။ ယံုၾကည္ျခင္းအတြက္ အသက္စြန္႕ခဲ့ၾကတဲ့ ခရစ္ယာန္ေတြကို ဓမၼအာဇာနည္ေတြ အျဖစ္ပြဲေန႕ေတြ အသီးသီးသတ္မွတ္ၿပီး ၾကည္ညိဳဂုဏ္ျပဳၾကပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေသြးေျမမက်ေသာ္လည္း သန္႕ရွင္းျဖဴစင္တဲ့ ဘ၀နဲ႕ေနၿပီး ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြနဲ႕ ေသဆုံးသြားတဲ့ ျပကၡဒိန္မွာမပါတဲ့ ရဟႏၲာေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒီလိုလူ မသိသူမသိ က်င့္ႀကံ ေနထိုင္သြားၾကတဲ့ သူေတာ္စင္ေတြကို ဂုဏ္ျပဳဖို႕ရာ ေအဒီ ၆၀၉-ခုႏွစ္မွာ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး စတုတၳေျမာက္ ေဘာ္နီေဖ့စ္ ([ope Moniface IX) ကေန ႏွစ္စဥ္ ႏို၀င္ဘာလ(၁)ရက္ေန႕ကို "ရဟႏၲာအေပါင္းပြဲေန႕" အျဖစ္သတ္မွတ္ က်င္းပေစခဲ့ပါတယ္။ "ရဟႏၲာေပါင္းပြဲ"ကို က်င္းပတာဟာ "သူေတာ္သူျမတ္ အေပါင္းတို႕သည္တလံုး တ၀တည္းျဖစ္၍ အခ်င္းခ်င္းအက်ိဳး ကုသိုလ္တို႕ကို ခံစားရေၾကာင္း" ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ျခင္း အခ်ဳပ္ရဲ႕ န၀မအပုဒ္ကို ၀န္ခံျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အမိအသင္းေတာ္က ဒီပြဲေန႕ကို ရည္႐ြယ္ခ်က္ (၂)ခုနဲ႕ က်င္းပပါတယ္။ ပထမတစ္ခ်က္က ရဟႏၲာမ်ားကို ကယ္တင္ျခင္း ခ်မ္းသာ စံစားခြင့္ ေပးေတာ္မူတဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဘုန္းဂုဏ္ေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္း ေထာပနာျပဳဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယတစ္ခုကေတာ့ ဒုကၡအခက္ အခဲေႏွာင့္ယွက္ျခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အားနည္းမႈေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ကြၽႏု္ပ္တို႕ ေလာကီသားေတြကို ဇြဲမေလ်ာ့ဘဲ သစၥာရွိရွိနဲ႕ ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားၾကဖို႕အားေပး တိုက္တြန္းလိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယံုၾကည္သူေတြအတြက္ ဒီေလာကမွာ ဘ၀အေျခအေန မတူညီေပမဲ့ ေနာင္ဘ၀မွာ ထာ၀ရသုခ ခ်မ္းသာစံစားရဖို႕ ဆိုတဲ့ ပန္းတိုင္ကေတာ့ အတူတူပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဖန္ဆင္းျခင္းရဲ႕ မူလရည္႐ြယ္ခ်က္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သံေပါလူးက ဘာသာတူမ်ားကို "သန္႕ရွင္းသူ" တစ္နည္းအားျဖင့္ ရဟႏၲာလ႕ိုတင္စားၿပီး ေခၚေ၀ၚ ထားပါတယ္ (ေရာမ ၁း၆၊ ပေကာ ၁း၂၊ ဒု-ေကာ ၁၃း၁၂)။ ေဆးေၾကာျခင္း မဂၤလာကို ခံယူၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြၽႏု္ပ္တို႕ေတြဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ သားသမီးေတြ ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေနာင္ဘ၀မွာ ဘုရားသခင္ကို ဖူးျမင္ခြင့္ရၾကမွာ ျဖစ္တယ္လို႕ တပည့္ေတာ္ႀကီး သံေယာဟန္ကဆိုပါတယ္ (ပ-ေယာ ၃း၂)။ ယေန႕ေခတ္မွာ ေသြးေျမက်ေအာင္ ႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္းမႈေတြ မရွိသေလာက္နည္း သြားတဲ့အတြက္ ဓမၼအာဇာနည္ျဖစ္ဖို႕ ခက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေန႕စဥ္ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ေႏွာက္ယွက္ျခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္လႊားႏိုင္မွ ရဟႏၲာဘ၀ကို ကြၽႏု္ပ္တို႕ ရၾကမွာျဖစ္တယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမွတ္အသား ပါတဲ့သူေတြဟာ ေဘးအႏၲရာယ္ အေပါင္းက ကင္းလြတ္ၾကပါတယ္ (ဗ်ာဒိတ္ ၇း ၃၊ ထြက္ ၃၉း ၃၀၊ ေယဇေက်လ ၉း ၄)။ ကြၽႏု္ပ္တို႕လည္း သိတတ္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ခ႐ူစူးအမွတ္အသားကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ ဘုရားသခင္က ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးမွာ ေပးမွာေသခ်ာပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေကာင္းကင္ကေန ကြၽႏု္ပ္တုိ႕ကုိ ကူညီမဲ့သူေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေႏွာက္ယွက္ျခင္းေတြ ဒုကၡအခက္အခဲေတြနဲ႕ ႀကံဳေတြ႕ရတဲ့အခါ ကြၽႏု္ပ္တု႕ိစိတ္ပ်က္ အားငယ္မသြားဘဲ ဘုရားသခင္နဲ႕တကြ ရဟႏၲာမ်ားကို ပိုမို ယံုၾကည္အားကိုး ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽႏု္ပ္တို႕ ႀကိဳးစားၾကမယ္ဆိုရင္ ရရွိမဲ့ ေကာင္းကင္ဆုေတြကေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေရွ႕ေတာ္မွာအစဥ္ ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ (ဗ်ာ ဒိတ္၇း၁၅) နဲ႕ အျပစ္ရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးမ်ားမွ လြတ္ကင္းျခင္း (ဗ်ာဒိတ္ ၇း၁၆)တို႕ပါပဲ။ သစ္တစ္ပင္ေကာင္းရင္ ငွက္တစ္ေသာင္းနားႏိုင္သလုိ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္ထြန္းေပါက္ရင္ လူေပါင္းမ်ားစြာကို အက်ိဳးျပဳႏိုင္ပါတယ္။ အမိအသင္းေတာ္ ဆိုတဲ့ ခရစ္ယာန္မိသားစုႀကီးမွာ မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ကယ္တင္ျခင္း ခ်မ္းသာကို ရရွိထားၾကပါၿပီ။ ေကာင္းကင္ဘံုက ရဟႏၲာေတြက ကြၽႏု္ပ္တို႕လို ခရီးသြား ဧည့္သည္ေတြကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ အက်ိဳးျပဳေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႕ကလည္း ရဟႏၲာမ်ားကို ယံုၾကည္ကိုးစားဖို႕ကို အပ္ပါတယ္။ "ဘုရားသခင္က သူရဲ႕ ေက်းဇူးေမတၱာေတြကို ရဟႏၲာေတြကေန တဆင့္ ေပးေတာ္မူတယ္၊ သူတို႕ေတာင္းေပးလို႕ ေက်းဇူးေတာ္ေတြ ရတာမို႕ ျမင့္ျမတ္တဲ့ သူေတြရဲ႕ အကူအညီကုိယူရမယ္"လို႕ ရဟႏၲာ ေသာမတ္စ္ အကြိဳင္းနက္စ္ကဆိုပါတယ္။ အျပစ္ မျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ရဟႏၲာ မရွိသလို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေနတဲ့ အျပစ္သား ဆိုတာလည္း မရွိပါဘူး။ ေနာင္ေတာ္ ရဟႏၲာမ်ားက "စိတ္မပ်က္ပါနဲ႕၊ ကြၽႏ္ုပ္တို႕လည္း တခ်ိန္က သင္တို႕လို အျပစ္သားေတြပါပဲ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႕ ေမတၱာေတာ္ေၾကာင့္ ဒီဘ၀ကိုရတာပါ။ ႀကိဳးစားတဲ့ သူေတြအတြက္ ကြၽႏု္ပ္တို႕ဟာ ဘုရားသခင္ထံမွာ ဆုေတာင္းေပးေနတယ္ ေကာင္းကင္ဘံုမွာ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ထာ၀ရဆုလဒ္ကို စံစားရမယ္"လို႕ ကြၽႏု္ပ္တို႕ကိုဖိတ္ေခၚ ႀကိဳဆိုေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႕ဖက္က ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပါတ္ေတာ္ကို ဖတ္႐ႈ႐ံုမဟုတ္၊ လိုက္နာဖို႕ ဘုရားသခင္ရဲ႕ သြန္သင္မႈကို ႏွစ္သက္႐ံုမဟုတ္ဘဲ နာခံဖို႕၊ ယံုၾကည္ျခင္းကို ၀န္ခံ႐ံုမက က်င့္ႀကံၾကဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းကင္ေရာက္ရာ နည္းလမ္းပါပဲ။" အနႏၲတန္ခိုးႏွင့္ ျပည့္စံု၍အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂါတ္ကာလ အစဥ္ရွိေတာ္မူေသာ ထာ၀ရအရွင္ ဘုရားသခင္သည္ သန္႕ရွင္းေတာ္မူ၏"ဟု ေန႕ညမျပတ္ ေၾကြးေၾကာ္(ဗ်ာဒိတ္၄း၈) ၾကတဲ့ ရဟႏၲာမ်ားနဲ႔အတူ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဘုန္းဂုဏ္ေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းရင္း "ကြၽႏု္ပ္တို႕အဖို႕ငွါ ဆုေတာင္းေပး ေတာ္မူၾကပါ" လုိ႕ ရဟႏၲာမ်ားထံမွာ ေတာင္းခံၾကပါစို႕။

ခံပြင့္

အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ရျခင္း၌ . . . ။

အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ရျခင္း၌ . . . ။

မိသားစုတြင္း၌၊ လူမႈေရး၌၊ ပညာေရး၌ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ ခြဲျခားကန္႕သတ္၊ ဖိႏွိပ္ထားခဲ့မႈေၾကာင့္ ကုန္လြန္ခဲ့ေသာရာစု ႏွစ္တစ္ေလွ်ာက္တြင္ မိမိတုိ႕၏ ဥာဏ္ရည္၊ ဥာဏ္ေသြး၊ ပင္ကုိယ္အရည္ခ်င္း၊ တီထြင္ ႀကံဆႏုိင္စြမ္းမ်ားကုိ ေဖၚထုတ္ခြင့္၊ အသုံးျပဳ ခြင့္မရဘဲ တိမ္ျမဳပ္ေသာဘ၀ႏွင့္သာ ေနထုိင္သြားခဲ့ၾကရရွာသည့္ ထက္ျမက္ေသာ အမ်ိဳးသမီးေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာရွိခဲ့မည္မွာ အမွန္ျဖစ္၏။ မည္မွ် ႏွေျမာဖြယ္ ေကာင္းလွပါသနည္း။ ကမၻာေျမႏွင့္ လူသားအခ်င္းခ်င္းကုိ အက်ိဳးျပဳ အလွဆင္ရန္ ဖန္ဆင္းရွင္က အျပည့္အ၀ ထည့္သြင္းေပးလုိက္ေသာ အမ်ိဳးသမီး အရည္အေသြးမ်ား ဖုံးဖိထားျခင္း ခံေနရပါသည္။
အမ်ိဳးသမီး(မ)ဆုိလွ်င္ တစ္ဆင့္ခ်၊ ႏွိမ္လုိေသာ သေဘာသည္ လူမ်ိဳးတုိင္းလုိလုိမွာ မသိမသာေရာ၊ သိသိသာသာပါ ရွိေနသည္။ တုိးတက္ေခတ္မီပါသည္ဟူေသာ လူ႕အသုိင္းမ်ား၌ပင္ ထုိအစြဲ လက္က်န္ကရွိခ်င္ ေသးေပ၏။
ေရွးယခင္က မိသားစု၌ သား၊ သမီးပညာေပးလွ်င္ သားေယာက်္ားကုိ ဦးစားေပးခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ပညာပုိ သင္ရေသာ ေယာက်္ားေလးမ်ား အသိအျမင္ဗဟုသုတပုိကယ္ၾက၊ အျမင္ပုိက်ယ္ႀကသည္။ သုိ႕ႏွင့္လူ႕ေဘာင္တြင္ ပုိ၍ ေနရာရၾကသည္မွာ မဆန္းေပ။ ပညာအတတ္မ်ားျပားရကား ထင္ရွားေသာ စာဆိုတို႕လည္း အမ်ိဳးသား ပိုမ်ားေလရာ ထိုထုိေသာ (က်ား) စာဆိုတို႕၏ အမ်ိဳးသမီး(မ) အေၾကာင္း ႏွိမ္၍ ေရးသားၾကသည့္ အေၾကာင္းမ်ားသာ ဖတ္ရ၊ ၾကားရဖန္မ်ား၍လည္း အမ်ိဳးသမီး(မ)တို႕ မေကာင္းဟူေသာ အယူအစြဲကို ပုိ၍ ခုိင္လာေစျခင္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ထုိသုိ႕ေသာ အယူအစြဲကုိ(မ)တုိ႕အား ခ်ီးမြမ္းထားသည့္ နည္းပါးလွေသာအဆို၊ အမႊန္း စကားတို႕က မေခ်ဖ်က္ႏုိင္၊ မလႊမ္းမိုးႏိုင္ခဲ့ပါ။ ယခုေခတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အမ်ိဳးသမီးထုႀကီး (ဘာသာ၊ လူမ်ိဳးတုိင္းကုိယ္စား)ဖက္မွ ရပ္တည္ကာ အမ်ိဳးသမီးႁမွင့္တင္ေရး စာေပေရးသားေသာ ေစာမုံညင္း၊ ခင္မ်ိဳးခ်စ္၊ ခင္ေဆြဦး စသည့္ စာေရးဆရာမႀကီးမ်ား လင္းလက္လာျခင္းအတြက္ အားရ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ျဖစ္၏။ အသင္းေတာ္ႀကီး၏ စာေပပုိင္း၌မူ (မ၊က်ား)ခဲြျခားမႈ သိပ္မရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ေနာက္ပိုင္း၌ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ပညာတတ္လာ၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၌ လုပ္ငန္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ စသည့္ အဖက္ဖက္၌ တေရြ႕ေရြ႕ ထိုးေဖာက္လာႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႕တိုင္ အမ်ိဳးသမီး(မ)အား တစ္ဆင့္နိမ့္လူ တန္းစားအစြဲကို အၿပီး မေဖ်ာက္ႏိုင္ေသးပါ။ ဘုရားေရး၊ ဘာသာေရးသည္ ျမင့္ျမတ္သန္႕ရွင္းသည္ဟူေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ ရွိျခင္းေၾကာင့္ ဤက႑၌လည္း (မ) တို႕ကို ေနရာ ခြဲျခား မွတ္သားၿပီးသား ျဖစ္ေနေပသည္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၌သာ အားလံုးသည္ ဘုရားသခင္၏ သားသမီးျဖစ္၏ဟူေသာ အေျခခံ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ (မ၊က်ား) ခြဲျခားမႈ အနည္းဆံုးျဖစ္ေနသည့္တိုင္ မိမိတို႕ ေဒသ႐ိုးရာဓေလ့(အထူးသျဖင့္ အေရွ့တိုင္း)မ်ားေၾကာင့္ ခြဲျခားမႈ လက္က်န္မ်ားရွိေနဆဲ မကြယ္ေပ်ာက္ႏိုင္ ေသးပါ။ မ်က္ေမွာက္လုပ္ငန္းခြင္မ်ိဳးမ်ိဳး၊ စီးပြားေရးေစ်းကြက္မွ အစ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ စြန္႕စားရသည့္ အလုပ္တာ၀န္မ်ိဳးအထိ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ေနရာယူလာၾကၿပီျဖစ္ေသာ လက္ရွိ နည္းပညာေခတ္ပိုင္းတြင္ ေတာ ့(မ၊က်ား) ခြဲျခားမႈထက္ မျဖစ္ေစ၊ က်ားျဖစ္ေစပညာႏွင့္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကို ပို၍ ဦးစားေပး ေရြးခ်ယ္လာၾကၿပီဟု ေယဘုယ်အားျဖင့္ ယူဆရပါသည္။ အမ်ိဳးသမီးဆိုလွ်င္ ၿငိမ္ေနရမည္၊ ဆုတ္ေနရမည္၊ က်ံဳ႕ေနရမည္ဟူေသာ အေလးခ်ိန္ႀကီးကမူ တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့၍ လာေနၿပီျဖစ္သည္။ ဤသို႕ျဖစ္လာေစရန္ ေခတ္အဆက္ဆက္မွ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အခ်ိန္မ်ားစြာယူခဲ့ၾကရ၊ ႐ုန္းကန္ခဲ့ၾကရသည္ကိုမူ သမိုင္းက မျငင္းႏိုင္ေပ။ ဤအခ်က္ကို ေတြ႕ရွိဟန္တူေသာ Luciano Vian က ဤသို႕ တစ္ခ်က္ေဖာ္ထုတ္တင္ ျပထားသည္။ "အမ်ိဳးသမီးေတြ အေနနဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ အေျခခံအခြင့္အေရး ရလာဖို႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ရာစုႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ား တိုက္ပြဲ၀င္ ခဲ့ၾကပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးဆိုသူေတြနဲ႕ အလွမ္းေ၀းေနတဲ့ ဥစၥာပစၥည္း၊ ေျမယာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္၊ ပညာသင္ၾကားခြင့္၊ တန္း တူညီတူရပိုင္ခြင့္မ်ားနဲ႕ မဲေပးပိုင္ခြင့္ စတာေတြအတြက္ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒါေတြကို ရွည္လ်ားစြာ ႐ုန္းကန္မႈျပဳၿပီးမွပဲ အခ်ိဳ႕ကိုရခဲ့ၾကၿပီး အခ်ိဳ႕မရေသးပါ။ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံ မ်ားမွာလည္း ထိုက္သင့္တဲ့အယူအဆမ်ား ၀င္မလာေသး။ ေနာက္ထပ္ၿပီး မိသားစုတြင္းဥပေဒ၊ က်ား-မတန္းတူညီျဖစ္ေရး၊ အမ်ိဳးသမီးေရးရာ အခြင့္အေရးဒါေတြ တင္ျပ ေတာင္းဆိုေနၾကဆဲပါပဲ။} ဤေနရာတြင္ တုိက္ဆုိင္ၿပီး အေၾကာင္းအရာတူေသာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကုိလည္း ေဖၚျပလုိပါသည္။ Weekly Eleven (၂၀၀၆-ဇြန္လ) သတင္းစာေစာင္ မွ ပါေမာကၡေဒါက္တာ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္၏ "အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ပညာေရး" ဟူသည့္ အခန္းဆက္ ေဆာင္းပါးျဖစ္ကာ - ကမၻာ့သမုိင္းစဥ္၊ ျမန္မာ့သမုိင္းစဥ္တစ္ေလွ်ာက္မွ ေမႊေႏွာက္၍၄င္း၊ သူမ၏ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ အေတြ႕အႀကဳံေပၚမွီ၍ အမ်ိဳးသမီးဘ၀ႏွင့္ အခ်ိဳ႕ထင္ရွားေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိတင္ျပထားျခင္း - လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၏ အစဥ္အလာ၊ ဓေလ့ထုံးစံ ေလာင္းရိပ္ကုိ အမ်ိဳးသမီးမ်ား တုိက္႐ုိက္ခံစားရျခင္း - အမ်ိဳးသမီး(မ) ႁမွင့္တင္ေရးတြင္ ပညာေရးသည္ အဓိကက်ျခင္း - ျမန္မာျပည္မွ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ သူတုိ႕ အရည္အခ်င္းႏွင္ ့ထုိက္တန္ေသာ ေနရာမွန္မ်ားသုိ႕ ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ ေရာက္ၾကသည္ကုိ ျမင္လုိလွျခင္း စသျဖင့္ မီးေမာင္းထုိးျပထားသည္။ (စာေစာင္ကုိ ကုိယ္တုိင္ဖတ္႐ႈလွ်င္ ပုိ၍ရွင္းလင္းျပည့္စုံပါလိမ့္မည္။) ထုိ "အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ ပညာေရး" ေဆာင္းပါးမွ အနည္းငယ္ ေကာက္ႏႈတ္၍ အရင္းအတုိင္း ေဖါက္သည္ခ်ရမည္ဆုိလွ်င္ "မိန္းမတစ္ဦးေနေနရတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း၊ အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ မိန္းမေတြကုိ ပိတ္ပင္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တားဆီးတဲ့ အစဥ္အလာေတြနဲ႕ ေဘာင္ခတ္ ေလွာင္ပိတ္ထားရင္ မိန္းမေတြ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ၾကဘူး။ မ်ိဳးဆက္ကုိ ျဖည့္ေပး႐ုံမွအပ မယ္မယ္ရရ အျခားေကာင္းက်ိဳး မျပဳႏုိင္ပါဘူး။ လူ႕အလယ္မွာလည္း အဆင့္နိမ့္ဆင္းသြားမယ္ .." "ေလာကႀကီးက အမ်ိဳးသမီးေတြ အတြက္ တစ္ဖက္သတ္ ဆုံး႐ႈံးမႈေတြအမ်ားႀကီးနဲ႕ ရင္ဆုိင္ေနရတာ။ အမ်ိဳးသမီးေတြက ဘယ္လုိအပင္ပန္းခံ၊ အနစ္နာခံၿပီး မိသားစုအတြက္နဲ႕ အမ်ားအတြက္ တန္ဖုိးရွိလွတဲ့ လုပ္အားေတြ ေပးခဲ့ေပမဲ့လည္း ဒါကုိဆုေပး ေက်းဇူးတင္ စကားေျပာဖုိ႕ေနေနသာသာ အသိမွတ္ျပဳျခင္းေတာင္ မခံရပါဘူး.." "အထူးသျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္မွာ မိန္းမေတြ တစ္ပန္း႐ႈံးေနတာဟာ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ရွိလွပါတယ္။ လုပ္ငန္းမွာ မိန္းမေတြက ဘယ္လုိပဲ ေတာ္ေတာ္၊ တတ္တတ္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားပါေစ၊ ရာထူးတက္ဖုိ႔ရာ မွာေတာ့ ေယာက်္ားေတြကုိ ဦးစားေပး ေနၾကတာပါပဲ.. အထက္ေရာက္ေလေလ မိန္းမဦးေရ နည္းေလေလျဖစ္လာတယ္ .. ဘာ့ေၾကာင့္လဲ စဥ္းစားစရာပါပဲ။ ဘယ္မွာမဆုိ ကုိယ့္အစြမ္း ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ ေနာက္လုိက္ေတြ၊ ဒုတိယတန္းစားေတြ၊ အိမ္နိမ့္စံေတြလုပ္ေနၾကရတာ ..." "အခုေခတ္ မ်ိဳးဆက္သစ္အမ်ိဳး သမီးကေလးေတြက စြန္႕စား၀ံ့တဲ့သတိၱမွာ ေရွးကအမ်ိဳးသမီးေတြထက္ပုိတယ္ထင္ ပါတယ္၊ အလြန္တက္ၾကြၿပီး ပညာလုိခ်င္ စိတ္ရွိၾကပါတယ္။ အနည္းနည္းအဖုံဖုံနဲ႕ အဆင္ျမင့္ပညာကုိရွာၾကတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ပညာေရးစနစ္ကေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္ ..." စသျဖင့္ျဖစ္ပါသည္။

Ref:
-What is your image of God ? What is your Female image of God?
By Sr. Ann Shwe , (SJA) -Woman: a person uniquely creative.
By (Luciano Cian) - In God's image ( Vol-19, No-2, June 2002)
- Gathering the voices of the silenced (EWA)
- Weekly Eleven news letter ( June,2006) tif0kdif;yef (SJA)

အင္၀ုိင္းပန္ (SJA)

Friday, December 11, 2009

ေက်းဇူးဆပ္တင္ရန္ မေမ့ေလ်ာ့


ေက်းဇူးဆပ္တင္ရန္ မေမ့ေလ်ာ့

ေႏြရာသီရဲ႕ ေန႕တစ္ေန႕မွာ ကြၽန္ေတာ့္ရြာေလးကေန ၿမိဳ႕ကို ေစ်း၀ယ္ဖို႕ သူငယ္ခ်င္း ကိုလွထြန္းနဲ႕ စက္ဘီးစီးသြား ၾကပါတယ္။ စက္ဘီးေပၚမွာလည္း ၿမိဳ႕မွာေရာင္းဖို႕ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြကို ပီနံ အိတ္တစ္အိတ္စီ တင္ၿပီး သြားၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ေနတဲ့ ႐ြာနဲ႕ ၿမိဳ႕ဟာ (၁၂) မိုင္ ေလာက္ေ၀းတာေၾကာင့္ မနက္ေစာေစာ (၆)နာရီေလာက္ ကတည္းက ႐ြာကေန ထြက္လာၾကရပါတယ္။ ေတာလမ္းျဖစ္လို႕ တစ္နာရီခြဲ နင္းတာေတာင္ ခရီးသိပ္မေပါက္ ေသးပါ။ မနက္ အေစာႀကီးဘာမွ မစားၾကရေသး၊ လမ္းကလည္း ၾကမ္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ပင္ပန္းေနၾကပါၿပီ။
ဒီလုိနဲ႔ လမ္းခရီး တစ္ေနရာ အေရာက္မွာေတာ့ ၀န္အျပည့္တင္လာတဲ့ ႏြားလွည္းတစ္စီးဟာ တံတားကို မေက်ာ္ႏိုင္ဘဲ ရပ္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ၾကပါတယ္။ ႏြားလွည္းေပၚမွာေတာ့ ႏြားလွည္းေမာင္း တဲ့ လူ႐ြယ္နဲ႕ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး စီးလာၾကပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာလူ႐ြယ္က "အစ္ကိုတို႕ ကြၽန္ေတာ့္လွည္းကို တဆိတ္ေလာက္ကူ တြန္းေပးၾကပါဦး" လုိ႕ အကူအညီေတာင္းတာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕လည္း စက္ဘီးေတြရပ္ၿပီး အေျခအေနကို ၾကည့္လိုက္ၾကပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ႏြားေတြကလည္း ႐ုန္းရလြန္းလို႕ ေမာပမ္းေနတာကို ေတြ႕ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က "ကဲ ကိုလွထြန္းေရ ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ ခဏေလာက္ တြန္းေပးၾကရေအာင္" ဆိုၿပီး လွည္းကို ကူတြန္းေပးၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လွည္းေပၚက ပစၥည္းမ်ားလြန္းတာရယ္၊ တံတားက ျမင့္လြန္းတာရယ္ေၾကာင့္ လွည္းကေတာ္ေတာ္နဲ႕ မ႐ုန္းႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕လည္း ေစာေစာက စက္ဘီးႏွင္းလာခဲ့လို႕ ေမာေနေပမယ့္ ကူညီလက္စနဲ႕ ကူညီရေအာင္ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္က "ကဲ...ကိုလွထြန္း ရွိတဲ့ အားကုန္သံုးၿပီး တစ္ေခါက္ေလာက္ တြန္းၾကရေအာင္" ဆိုၿပီး လွည္းကို တြန္းၾကျပန္ပါတယ္။ ႏြား ေတြကလည္း ႐ုန္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ကလည္း အားကုန္တြန္းနဲ႕ပဲ ႏြားလွည္းဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ တံတားကို ေက်ာ္ျဖတ္သြားႏိုင္ပါ ေတာ့တယ္။
ႏြားလွည္းေက်ာ္ျဖတ္ အၿပီးမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို လူ႐ြယ္နဲ႕ အမ်ိဳးသမီးက "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" ဆိုတဲ့ စကားေလးမ်ား ေျပာမလားဆိုၿပီး သူတို႕ကို ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ကို ေက်းဇူးစကား ေျပာဖို႕မဆိုနဲ႕ လွည့္ေတာင္ မၾကည့္ေတာ့ဘဲ သူတို႕လွည္း ကိုဒုန္းစိုင္း ေမာင္းသြားၾကပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ဟာ အေတာ္ႀကီးကို မေက်မနပ္ျဖစ္သြားၿပီး "ဒီေနရာမွာ ငါတို႕သာ မကူညီဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူမွ ကူညီမဲ့သူမရွိဘူးကြ။ ဟင္း... လွည္း ဒီေလာက္တြန္း ေပးတာကုိ ေက်းဇူးတင္ စကားေလးေတာင္မွ ေျပာမသြားၾကဘူး။ ေတာ္ေတာ္ ေက်းဇူးကန္းတဲ့သူေတြပဲ၊ စားၿပီး ခြက္ေမွာက္ဆုိတာ ဒီလုိ လူစားေတြ ပဲေပါ့" လို႕ ေျပာဆိုေနမိၾကပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ အေတြးတစ္ခု ၀င္လာပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း အခက္အခဲေတြကို ကူညီ ေျဖရွင္းေပးခဲ့တဲ့ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ဖို႕ ေမ့ေကာင္း ေမ့ပါလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ကိုလွထြန္းကို ေဖ်ာင္းဖ် ေျပာဆိုၿပီး ၿမိဳ႕ဘက္ကို ခရီးဆက္ ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႕လည္း ဒုကၡအခက္ခဲမ်ားနဲ႕ ႀကံဳရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရားသခင္က အမ်ားႀကီး ကူညီတာရွိပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာေကာ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္မိရဲ႕လား။??? မိမိတို႕ ကူညီလိုက္တဲ့ သူက ေက်းဇူးမတင္ရင္ သူတို႕ကို အျပစ္မျမင္ သင့္ပါဘူး။ ဘုရားသခင္ဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ လူသားမ်ားအေပၚမွာ အၿမဲပဲကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ေနတယ္ မဟုတ္ပါလား။
ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႕ ရရွိၾကတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားအတြက္ ႏြားလွည္းေမာင္းသူ လူ႐ြယ္နဲ႕ အမ်ိဳးသမီးလို ေက်းဇူးတင္ဖို႕ ေမ့တတ္တဲ့ သူေတြထဲ မပါေစဘဲ ေန႕စဥ္နဲ႕ အမွ် ရရွိခံစားရတဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္တင္ရန္ မေမ့ ေလ်ာ့တတ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါစုိ႕လို႕ ဒီေဆာင္းပါးေလးနဲ႕ ေ၀မွ်၊ ႏိႈးေဆာ္လိုက္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြတို႕ အေပၚ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ။


၀ီလ်ံ သန္းေဖေလး (သစ္ေတာ)

Thursday, December 10, 2009

ဆင္ျခင္စရာ ေငြ၊ ေငြ၊ ေငြ

ဆင္ျခင္စရာ ေငြ၊ ေငြ၊ ေငြ

လူဟာ ကိုယ့္အတြက္ေကာင္းစားဖို႕ ေငြကို ႀကိဳးစားရွာၾကရင္းက ကိုယ္ဘ၀ေလး ဆိုးဖို႕ ျဖစ္လာၾကတယ္။ လူက ေငြကိုမထိန္း သိမ္းႏိုင္ခင္ ေငြကပဲလူကို ထိန္းေက်ာင္း လာတယ္။ လူက ေငြကို ဦးမေဆာင္ႏုိင္ဘဲ ေငြက လူကို ခိုင္းေစလာတယ္။ လူရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲမွာလည္း ေငြအေၾကာင္းေတြပဲ ၀င္ၿပီး ေႏွာက္ယွက္ေနတယ္။ လူရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာလည္း ေငြက ၀င္ေရာက္ေနရာ ယူထားလို႕ ဓမၼတရားေတာ္၊ ေမတၱာက႐ုဏာစိတ္၊ သနားၾကင္နာစိတ္၊ အေကာင္းျမင္၀ါဒေတြဟာ ေရွာင္ဖယ္ ထြက္သြားၾကရတယ္။ ဘုရားသခင္နဲ႕ လူဆက္သြယ္တဲ့ ယံုၾကည္ျခင္း ႀကိဳးကို ေငြသံလ်က္က ျဖတ္ေတာက္ပစ္တယ္။ လူေတြ သိထားသင့္တာ ကေတာ့ မိမိေကာင္းစားေရးအတြက္ ေငြရဖို႕ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ေပါင္းစပ္မႈရွိျခင္းဟာ အေရးႀကီးဆံုး ေသာ့ခ်က္ျဖစ္တယ္ ဆုိတာကုိပါ။
ၿမိဳ႕ေတြမွာ မနက္မိုးေသာက္ကေန ညေန၀င္မိုးခ်ဳပ္အထိ ထမင္းဗူး၊ ထမင္းခ်ိဳင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုင္၊ လြယ္အိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သြားေနၾကတဲ့ လူေတြ၊ လမ္းမႀကီးမွာ ပလက္ေဖါင္းေပၚမွာ၊ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားေတြမွာ ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတို႕ေတြ ဘာေတြလုပ္ၾကသလဲ။ အားလံုးေသာ လူေတြဟာ သူ႕ နည္းသူ႕ဟန္နဲ႕၊ သူ႕အဆင့္အတန္း၊ သူ႕၀တ္စံုအေရာင္နဲ႕ သူ႔လူတန္းစားအလိုက္ ေငြရွာေနၾကတယ္။ နယ္မ်ားရွိ ေ႐ႊေမွာ္မ်ား၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေမွာ္မ်ားမွာလည္း မိုးေသာက္မွ မိုးခ်ဳပ္တိုင္က်င္းသူ၊ က်င္းသားမ်ား မရပ္မနား က်င္းဂူေအာက္ထဲမွာ ေဂၚျပား၊ ေပါက္တူး၊ တူရြင္းကိုင္ကာ ေ႐ႊက်င္ေနၾက၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ တူးေဖာ္ေန ၾကတယ္။ သူတို႕ေတြ ဘာလုပ္ၾကတာလဲ။ ေငြရွာေနၾကတာပဲ။
ဆရာ၀န္ဘြဲ႕ ရထားသူေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာကြၽမ္းက်င္စြာ ျပဳလုပ္သူေတြလည္း ေငြရွာေနၾကတယ္။ သူတို႕ေတြ ေငြအေၾကာင္း၊ ေငြရွာနည္း အေၾကာင္းေတြ မသင္ၾကားခဲ့ရဘဲ ဘာေၾကာင့္ေငြနဲ႕ လံုးပန္း ေနရတာလဲ။ ကြၽဲ၊ ႏြားေက်ာင္းသားေတြလည္း သူ႕နည္းသူဟန္နဲ႕ ေငြရခ်င္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ။ ဘာသာေရး အမႈေဆာင္သူေတြလည္း ေငြလမ္းေၾကာင္း ေပၚမွာ ေမ်ာပါေနၾကရတယ္ ဘာအခက္ အခဲေၾကာင့္လဲ။
တကၠသိုလ္မွာ ေလးငါးႏွစ္တက္ၾကေပမဲ့ ေငြအေၾကာင္း ဘယ္ေက်ာင္းမွာမွ မသင္ယူၾကရ။ ဒါေပမဲ့လည္း ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့ အခါ ေငြရွာၾကရေတာ့တယ္။ မ်က္မျမင္ေတြ၊ ေတာင္းရမ္းစားသူေတြလည္း ေငြလိုခ်င္ၾကတယ္ ေငြရွာၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕လူေတြဟာ ဘုရားေက်ာင္း တက္ေနခ်ိန္၊ မစၦားတရား ပါ၀င္ေနခ်ိန္၊ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဖူးေဆာင္မွာ ကိုယ္ေတာ္ ျမတ္ဖူးေနခ်ိန္၊ စိပ္ပုတီးစိပ္ေနခ်ိန္ သူတို႕ အိတ္ထဲက (သုိ႕)ခါးမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ Hand Phone ေလးက အသံက်ယ္စြာ ေအာ္ျမည္လာတဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္း အျပင္ကိုထြက္သြားၿပီး ဖုန္းျပန္ေျပာတယ္။ ဘာအေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကသလဲဆိုေတာ့ ေငြရွာဖို႕၊ ေငြရဖို႕ အေၾကာင္းေတြမ်ားပါတယ္။ ေငြအေၾကာင္းေျပာဖို႕ ဘုရားဆီက အာ႐ံုက ေငြဆီကုိ ေရာက္သြားတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာသူေတြ ပိုၿပီး ခ်မ္းသာခ်င္ၾကတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ေငြကို ဒီေလာက္က်ား ကုတ္က်ားခဲ ရွာေနၾကတာလဲ။
လြန္ခဲ့ေသာ ေႏြရာသီ ညတစ္ညေမွာင္ ရီပ်ိဳးစခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ကက္သလစ္ဆရာေတာ္မ်ား ေက်ာင္းတိုက္ CBCM ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး အ၀င္ေပါက္ ဂိတ္ေရွ႕မွာရပ္ၿပီး ျပည္လမ္းမေပၚ ေျပးလႊားေနတဲ့ ကားေတြ၊ ပလက္ေဖာင္းဟိုဘက္ ဒီဘက္မွာလမ္းေလွ်ာက္ သြားေနတဲ့ လူေတြကို ၾကည့္ေနခ်ိန္ ရွပ္အက်ၤီ အျဖဴလက္ရွည္၊ ေဘာင္းဘီရွည္နက္ျပာေရာင္နဲ႕ ထမင္းခ်ိဳင့္ ကေလးကိုင္၊ လြယ္အိတ္ေလး လြယ္ထားၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕ နားက ျဖတ္သြားတဲ ့လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ကို "ညီေလး ဘယ္က ျပန္လာတာလဲ" လို႕ စပ္စုၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္။ သူက "ကြၽန္ေတာ္ဆိုင္ကျပန္လာတာပါ" "ေအာ္ ..ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္တာလား" "ဟုတ္ ပါတယ္" "ဘာဆိုင္လဲ"လုိ႕ ထပ္ေမးေတာ့ "ဘီယာဆိုင္ပါ" တဲ့ "ဟုတ္လား၊ တစ္လ ဘယ္ေလာက္ရလဲ" ဒီေမးခြန္းကို သူေျဖဖို႕အနည္းငယ္ၾကာ စဥ္းစားၿပီးမွ "မေျပာ စေလာက္ေလးပါ" ဆိုၿပီး တိတိက်က်ေျပာ မသြားပါ။ ေနာက္ဆံုး သူေျပာခဲ့တာက "ရတဲ့ေငြဟာ ၀င္လိုက္ ထြက္လိုက္ပါပဲ၊ အိမ္ေရွ႕က ၀င္ရင္ အိမ္ေနာက္က ထြက္၊ ေနာက္က ၀င္ရင္ ေရွ႕ကထြက္ သြားတာပါပဲ၊ ၿမဲေနတာကုိ မရွိပါဘူး" လို႕ ေျပာၿပီး စိတ္ပ်က္တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႕ ထြက္သြားပါတယ္။
ေငြဟာ တန္ခိုးအာဏာရဲ႕ ပံုစံ တစ္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္လာပါတယ္။ လူေတြကို ခိုင္းတယ္။ လူေတြဟာ ေငြရဲ႕ ကြၽန္ဘ၀ကို ေရာက္လာၾကတယ္။ ဘ၀ဆိုတာဟာ ဘာသာစုံကုိ တစ္ဦးထဲ သင္ေပးေနတဲ့ ဆရာႀကီးပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘ၀ကိုေငြေၾကာင့္ အ႐ႈံးေပး လိုက္ၾကတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ျပန္ၿပီး တိုက္ၾကတယ္။ လူအနည္းငယ္သာ ဘ၀ကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာနဲ႕ ေရွ႕ဆက္ ခ်ီတက္ႏိုင္ၾကတယ္။ ေသခ်ာ ေလ့လာၾကည့္ရင္ ဆင္းရဲသားေတြ၊ လူလတ္တန္းစားေတြဟာ ေငြအတြက္ အလုပ္ကို ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ ေငြေၾကးခ်မ္းသာသူေတြကေတာ့ ေငြကို သူတို႕ အတြက္ အလုပ္လုပ္ခိုင္းၾကတယ္။
လူေတြဟာ အေကာင္းဆံုး ပညာေတြ တတ္ေျမာက္ေအာင္ သင္ယူခဲ့ၾကတယ္။ သင္ယူခဲ့တဲ့ ပညာေတြ အမ်ားႀကီးပါ၊ သင္ယူ စရာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ၊ ဒါေပမဲ့ ေငြကို ဘယ္လိုအသံုးခ်ရမယ္ ဘယ္လိုခိုင္းစား ရမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေလာကနယ္မွာ သင္ရပါအံုးမယ္။ မိမိ လက္တြင္းရလာတဲ့ ေငြကို ဘယ္လို ထိန္းသိမ္းရမယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ၾကာေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားၿပီး တိုးပြါးေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အသံုးနဲ႕အျဖဳန္းကို ခြဲျခားသိဖို႕က အေရးႀကီးဆံုး အခ်က္ ျဖစ္တယ္။ ေငြဟာ လူေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရး ဘ၀အဆင္ေျပေစဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာဘႀကီးဖို႕၊ ေမာဟႀကီးဖို႕ မဟုတ္ပါ၊ ေငြေၾကာင့္ လူေတြကို ပ်က္စီးရန္လည္း မျဖစ္သင့္ပါ။ ေငြနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ သင့္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ ဘုရားသခင္ကို ဦးထိပ္ထားပါ။ ဘုရားသခင္နဲ႕ အဆက္အသြယ္ျပဳ စကားေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေငြအပါအ၀င္ ႀကီးစြာ အေႏွာက္အယွက္ေပးႏိုင္တဲ့ အရာမ်ားကို ဖယ္ထားၿပီး ဘုရားသခင္ထံမွာ ရင္ဖြင့္ပါ။ ဘုရားကုိ အာ႐ံုျပဳေနခ်ိန္ထိ အေႏွာင့္ အယွက္ျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ သင္ရဖို႕ ႀကိဳးစားတဲ့ေငြဟာ စာတန္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒီအခါ ဘုရားသခင္နဲ႕အတူ ရွိေနရာကေန ဆြဲထုတ္ေနၿပီဆိုတာ သတိရွိဖို႕ သင့္ပါတယ္။ သင္ေငြရွာေနတဲ့အခ်ိန္ သင့္လက္ထဲသို႕ ေငြေရာက္လာတာနဲ႕ ဘုရားသခင္ထံ သင့္ရဲ႕ေငြကို အပ္ႏွံထားပါ။ သခင္ဘုရား ယခု ကြၽႏု္ပ္လက္ထဲေရာက္လာေသာ ေငြကို ကိုယ္ေတာ့္လက္ထဲ အပ္ႏွံထားပါတယ္၊ မွန္ကန္စြာ သံုးႏိုင္ရန္ လမ္းညႊန္ပါလို႕ ဆုေတာင္းလိုက္ပါ။ အဲဒီလို အခ်ိန္မီ ဘုရားသခင္ထံ မအပ္ႏွံလို႕ စာတန္က ဦးၿပီးအုပ္စိုး သြားရင္ေတာ့ သင့္ရဲ႕ ေငြဟာအက်ိဳးမရွိ၊ လွ်င္ျမန္စြာ ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မယ္ (သို႕) အက်ိဳးမဲ့ ေနရာေတြမွာ သံုးစြဲမိပါလိမ့္မယ္။
၀င္ေငြရဖို႕ ႀကိဳးစားေနသူ ဘယ္သူမဆို လူသားအားလံုး ဘုရားသခင္ထံမွာ အရာရာကို အၿမဲ အပ္ႏွံၿပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္စြာနဲ႕ ႀကိဳးစား ႐ုန္းကန္ လႈပ္ရွားသြားမယ္ ဆိုရင္ ပ်က္စီးၿပိဳလဲ မသြားဘဲ ရည္႐ြယ္ခ်က္အတိုင္း ပန္းတိုင္ေရာက္ၿပီး ေရွ႕ဆက္ကာ ဆက္ကာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားစြာ ရရွိႏိုင္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စဥ္းစားမိသမွ် တင္ျပလိုက္ ရပါတယ္။

ဥေယ်ာဂ်ာလ
(မိုးေကာင္း)

Tuesday, December 8, 2009

မိမိကုိယ္ကို ျငင္းပယ္ျခင္း (သို႕) ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ျခင္း


မိမိကုိယ္ကို ျငင္းပယ္ျခင္း (သို႕) ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ျခင္း

မိမိကုိယ္ကို ျငင္းပယ္ျခင္း (သို႕) ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ျခင္းတို႕ ဆိုတာေတြကို ယခုေခတ္ လူေတြ သိပ္မေျပာ ၾကေတာ့ဘူး။ ကိုယ္က်ိဳး အတၱအက်ိဳးစီးပြားနဲ႕ သာယာမႈေနာက္ကိုသာ လိုက္ေလွ်ာက္ ေနၾကပါတယ္။ ယခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္ ကာလမွာ လူ႕အခ်စ္ကို ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားေတြ၊ ၀တၳဳ စာအုပ္ေတြ၊ ေခတ္ေပၚ သီခ်င္းေတြထဲမွာလို အာ႐ုံခံစားမႈကို လႈ႕ံေဆာ္ေပးေသာ အရာ၊ သာယာမႈန႕ဲသာ ယူဆ လက္ခံၾကပါ ေတာ့တယ္။ လူ႕ဘ၀ရဲ႕စစ္မွန္တဲ့ အဓိပၸာယ္ ဆိုတာကို အတၱမဆန္ေသာ နည္းလမ္းနဲ႕ သူတစ္ပါးကို အေစခံျခင္းအားျဖင့္သာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိႏိုင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့အေတြး အေခၚကေတာ့ ယခုေခတ္ ကာလလူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဆက္စပ္၍ မရပါ။ ျပဒါး တစ္လမ္း၊ သံတစ္လမ္းျဖစ္၍ ေနပါတယ္။ ႏွစ္ဆယ္ရာစု ေနာက္ပိုင္းစာေပနဲ႕ မီဒီယာ ေလာကေတြမွာလည္း အၾကမ္းဖက္မႈ၊ အဓမၼျပဳမႈေတြနဲ႕ ေပ်ာ္သလိုသာေန ကိုယ္႕လူေရ ဆိုတဲ့ အေတြး အေခၚေတြသာ တိုးတက္ လာေနပါတယ္။
ကြၽႏု္ပ္တို႕တစ္ေတြ မ်ားေသာအားျဖင့္ ခံယူခ်က္လြဲေနတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ "ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာကို စစ္မွန္ေသာ အရာလို႕ မေတြးျခင္း" ပဲျဖစ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ဆိုေသာအရာကို ရွာေဖြရတာ မခက္ခဲလွပါဘူး။ တစ္ပါးသူရဲ႕ အခက္အခဲကို ၀င္ေရာက္ ကူညီေပးျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ျပသျခင္းျဖင့္ ရွာေဖြလို႕ရပါတယ္။ သူတစ္ပါးကို ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ၿပီး အေစခံလာေလေလ လူပီသေလေလ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽႏု္ပ္တို႕ရဲ႕ ကမၻာေျမႀကီးမွာ မာသာရ္ထေရဇားလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြ အလြန္ လိုအပ္ေနပါတယ္။ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္ ၿပီးခ်ည့္နဲ႕ေနတဲ့ သီလရွင္မာသာရ္ထေရဇားဟာ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ အနစ္နာခံၿပီး ခ်စ္ျခင္းနဲ႕ အေစခံခဲ့တယ္။ လူ႕ဘ၀ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ အဓိပၸါယ္ကို သူမရဲ႕ ဘ၀တစ္ခုလံုးနဲ႕ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ေလာကရဲ႕အေပၚယံမွ်သာ ျဖစ္တဲ့ တန္ဖိုးေတြကို သူမဟာ အဆက္မျပတ္ စိန္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ေကာင္းျမတ္ျခင္းနဲ႕ သန္႕ရွင္းျဖဴစင္ျခင္းဟာ ဘာသာတရားမရွိတဲ့ သူကိုပင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ရွိတဲ့ အရည္အခ်င္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မာသာရ္ထေရးဇားကို တစ္ကမၻာလံုးမွာ ရွိေနတဲ့ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ ခ်စ္ခင္၊ ႐ုိေသ ေလးစားၾကပါတယ္။
သူမရဲ႕ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႕အက်င့္ အားျဖင့္ ႏွစ္ဆယ္ရာစုရဲ႕ Umanism ဆိုတဲ့ ဘာသာတရားမရွိပဲနဲ႕လည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႕ ျပည္႕စံုျခင္းကို ရရွိႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ လူသား ပဓာန၀ါဒီမ်ားနဲ႕၊ ႐ုပ္၀ါဒီသမားေတြရဲ႕ အ႐ုိးစြဲေနၿပီး ျဖစ္တဲ့ ယူဆခ်က္ အခ်ိဳ႕ကို မွားယြင္းျခင္း အေၾကာင္းျပဆို ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဥပမာ လူဦးေရထူထပ္ သိပ္သည္းမႈေၾကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ေနရာအႏွ႕ံအျပားမွာရွိတဲ့ ကေလးေတြ၊ ေသအ့ံဆဲဆဲ လူနာေတြကို စြန္႕ပစ္ ထားၾကတယ္။ သူတို႕ကို စြန္႕ပစ္ထားတဲ့ ဒီကမၻာႀကီးကေန ထြက္ခြာမသြားမွီ ေနာက္ဆံုအခ်ိန္ေလးမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႕ ၾကင္နာယုယမႈေတြ ခံစားသြားႏိုင္ဖို႕ သူမနဲ႕ သီလရွင္ေတြက ဒုကၡခံၿပီး သယ္ယူၾက ႏွစ္သိမ့္ေပးၾက ပါတယ္။ ထိတ္လန္႕ဖြယ္ရာ ေကာင္းတဲ့ ေ၀ဒနာခံစားေန ရသူကို ညင္ညင္သာသာ အသက္ထြက္ေစၿပီး သူတို႕ရဲ႕ ၾကင္နာသနားျခင္းကိုျပတဲ့ သူေတြနဲ႕ ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ မာသာရ္ထေရးဇားရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈဟာ လြန္အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။
မာသာရ္ထေရးဇားရဲ႕ စကားကို နားေထာင္ၾကည္႕ရင္ သူမရ႕ဲ စကားေတြထဲမွာ ႀကီးမားတဲ့ စိတ္ခြန္အားနဲ႕ ၀ိညာဥ္ေရး အလွတရားေတြ ပါရွိေနပါတယ္။ ဘုရားသခင္ဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ဆာမြတ္တဲ့သူမ်ား၊ ဖ်ားနာေနေသာသူ၊ အ၀တ္မရွိေသာသူ၊ အိုးအိမ္မရွိေသာသူေတြနဲ႕ ထပ္တူျပဳထား ပါတယ္။ ဆာမြတ္ျခင္းလို႕ ဆိုရာမွာ အစားအေသာက္ တင္မကပဲ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ၾကင္နာေဖးမမႈကို လိုအပ္လို႕ အားငယ္ေနျခင္း ေတြပါပါတယ္။ အ၀တ္မရွိျခင္းလို႕ဆို ရာမွာ အကၤ်ီ၊ လံုခ်ည္ေတြသာ မဟုတ္ပဲ လူေတြက သနားက႐ုဏာ မရျခင္း၊ မသိ က်ိဳးကြၽံျပဳခံရျခင္းေတြပါ ပါတယ္။ အိုးအိမ္ မရွိျခင္းဆိုရာမွာ သစ္၊ ၀ါး၊ အုတ္နဲ႕ေဆာက္ ထားတဲ့ အိမ္ေတြကိုသာ ဆိုလုိတာ မဟုတ္ပဲ မိမိရဲ႕အေပၚ၊ မိမိကို ေဖးမေပးသူအျဖစ္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေခၚပိုင္ခြင့္မရွိပဲ အားကိုးရာ မဲ့ျခင္းလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ အေၾကာင္းကို ေျပာတဲ့အခါမွာလည္း မမွန္ကန္ေနတဲ့ အခ်စ္ဆိုရင္ နာက်ည္းခံစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သခင္ခရစ္ေတာ္ဟာ လူသားေတြကို ခ်စ္ေၾကာင္း သက္ေသျပဖို႕ ကားတိုင္ေတာ္ေပၚမွာ အေသခံခဲ့ပါတယ္။ အကယ္၍ မိမိက တစ္ပါးသူကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ေပးဆပ္ျခင္း ဆိုတာရွိကို ရွိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူသားတိုင္းဟာ ဘ၀မွာ အဓိပၸါယ္ကို ရွာေဖြေန ၾကပါတယ္။ သူတို႕ဘ၀ အတြက္ ပင္ကိုရည္ ရြယ္ခ်က္နဲ႕ တန္ဖိုးကို ေပးမဲ့ အရာကို ရွာေဖြေနၾကပါတယ္။ (Albert Einstein) က အခုလိုဆိုထားပါတယ္ မိမိဘ၀ဟာ အဓိပၸါယ္မ႐ွိပါဘူးလို႕ သတ္မွတ္ထားတဲ့သူ ဟာဆိုရင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို မရရွိ႐ံုသာမကပဲ အသက္ဆက္ရွင္ဖို႕ပင္ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ပါပဲတဲ့ ကြၽႏု္ပ္တို႕ရဲ႕ဘ၀မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ မ႐ွိဘူးဆိုရင္ အသက္ရွင္ေနရတာ အဓိပၸါယ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အကယ္၍ မိမိဘ၀မွာ အဓိပၸါယ္ တစ္စံုတစ္ရာကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိႏိုင္ရင္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ဒုကၡ ေ၀ဒနာေတြကိုေတာင္ ခံႏိုင္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ႕ေလာက္ေအာင္ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းျခင္းဟာ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ ဒုကၡေ၀ဒနာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္ လူပီသဖို႕ဆိုရင္ မိမိအလိုဆႏၵကို ျငင္းပယ္ျခင္း၊ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ အနစ္နာခံျခင္းမ်ားကို မလြဲမေသြ ျပဳလုပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ အက်င့္စ႐ုိက္နဲ႕ စာရိတၱဗလကို တိုးတက္ခ်င္ရင္ေတာ့ မိမိကိုယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ ျခင္း (Self-control) .. က အလြန္အေရးႀကီး ပါတယ္။
ငယ္ရြယ္တဲ့ ကေလးသူငယ္မ်ားကို အတၱမဆန္တတ္ရန္ႏွင့္ ရက္ေရာတတ္ရန္ အၿမဲသြန္သင္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ အသင္းေတာ္က ကြၽႏု္ပ္တို႕အတြက္ ၀ါတြင္းကာလဆိုတာကို သတ္မွတ္ ေပးထားပါတယ္။ တသီးတျခား ၀ါေရွာင္၊ အသားေရွာင္ရတဲ့ေန႕ေတြဟာ အလြန္အေရးႀကီး ပါတယ္။ ဒီလို ၿခိဳးၿခံျခင္းျဖင့္ မိမိရဲ႕အေသြးအသား ဆႏၵ သဘာ၀အ ေလွ်ာက္ျပဳမႈလိုစိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ေပးၿပီး ပိုမို ျမင့္ျမတ္တဲ့ သဘာ၀သို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးပါတယ္။ အကယ္၍ ကြၽႏု္ပ္တို႕ဟာ အရာ အားလံုးကို မိမိအတြက္ ရယူေနမယ္ မိမိရဲ႕ စိတ္အလိုဆႏၵကို လိုက္ျဖည္႕ေနမယ္ဆိုရင္ ကြၽႏု္ပ္တို႕ရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေရာ၊ ၀ိညာဥ္ေရးပိုင္း ဆိုင္ရာပါ ရင့္က်က္မႈ မရွိမွာ ေသခ်ာေနပါတယ္။ ကြၽႏု္ပ္တို႕ဟာ သာလြန္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ရန္အတြက္ မိမိကိုယ္ကို ျငင္းပယ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အတၱမဲ့တဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႕ နီးစပ္ေသာသူမ်ားကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ျပသရပါမယ္။ မိမိ၏အလိုကို ျငင္းပယ္ျခင္းျဖင့္ လူ႕ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ျပည္႕ျပည္႕၀၀ သေဘာေပါက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကို ျငင္းပယ္ႏိုင္ရန္အတြက္ မိမိကိုယ္ကို စည္းကမ္း သတ္မွတ္ထားရန္ အလြန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘ၀မွာလည္း မိမိကိုယ္ကို ျငင္းပယ္ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းျမတ္ေသာ ဘ၀အသက္္တာကို ပိုင္ဆိုင္ ႏိုင္ၾကပါေစလို႕ ဆုမြန္ ေကာင္းေတာင္းရင္း ဒီေနရာမွာဘဲ ရပ္နား ပါရေစလား။

တာ၀၀ံာိ

ငါ့ကိုယ္ငါက အရင္စ၍


ငါ့ကိုယ္ငါက အရင္စ၍

ငါ့၀န္းက်င္မွာ၊ မွားေနတာကို
ျပဳျပင္လိုက၊ ငါ့ကိုယ္ငါက
အရင္စ၍ျပင္ရမည္။

ငါ့၀န္းက်င္မွာ၊ ေဖါက္ျပန္တာကို
ျပဳျပင္လိုက၊ ငါ့ကိုယ္ငါက

အရင္စ၍ ျပင္ရမည္။

ငါ့၀န္းက်င္မွာ၊ မသင့္တာကို
ျပဳျပင္လိုက၊ ငါ့ကို္ယ္ငါက
အရင္စ၍ ျပင္ရမည္။


တစ္ေယာက္စီက
အရင္စ၍
ျပဳၾက ျပင္ၾက
တရားက်လွ်င္
ေလာကကမၻာ
ေျပာင္းလဲလာမည္သာတကား။

နီလာ႐ိုင္း

Tuesday, December 1, 2009

ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္


ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္


ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္သည္ ခရစ္ယာန္မ်ား၏ အထြတ္ျမတ္ဆံုး ပြဲေတာ္ျဖစ္သည္။ ယခုေခတ္တြင္ ကမၻာေပၚရွိ ခရစ္ယာန္ တို႕သည္ ခရစ္ေတာ္၏ေမြးေန႕ အထိမ္းအမွတ္ ျဖစ္ေသာ ခရစၥမတ္ (နာတာလူး) ပြဲေတာ္ကို ဒီဇင္ဘာ (၂၅)ရက္ေန႕၌ တခမ္းတနား က်င္းပၾကသည္။ ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္၏ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားသည္ ဘာသာအယူ၀ါဒ ပြဲေတာ္သက္သက္မွ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲကာ ရာသီဥတု မိ႐ိုးဖလာ အယူ၀ါဒ အမ်ိဳးသားေရး စေသာ ေလာကီဓေလ့မ်ား ပါ၀င္ေသာပြဲေတာ္ ျဖစ္လာသည္။ ခရစ္ယာန္ႏိုင္ငံ အသီးသီး၌ ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္ကို က်င္းပရာတြင္ မိမိတို႕ႏိုင္ငံ မိမိတို႕လူမ်ိဳးဆိုင္ရာ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားအတိုင္း က်င္းပၾကသည္။ ပြဲေတာ္ေန႕တြင္ ေယာက်ၤား မိန္းမ လူႀကီး လူငယ္ မေ႐ြး မိမိတို႕လုပ္ငန္းမ်ားကို ရပ္စဲလ်က္ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲ စားေသာက္ပြဲမ်ားကို တခမ္းတနားက်င္းပၾကသည္။

ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တို႕သည္ အေစာပိုင္းကာလ ကယ္တင္ရွင္ ဖြားျမင္ရာ ဗက္သလင္ၿမိဳ႕သို႕ ႏွစ္စဥ္ ဘုရားဖူးသြား ေရာက္ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဗက္သလင္သို႕ မသြားၾကေတာ့ဘဲ ခရစ္ေတာ္ဖြားျမင္ရာ ျမင္ကြင္းကို အမွတ္တရအျဖစ္ ျပဳလုပ္၍ မိမိတို႕ တိုင္းျပည္၌ က်င္းပၾကသည္။ ခရစ္ႏွစ္ အေစာပိုင္းကာလတြင္ ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္ကို ေမလတြင္ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ထိုေနာက္ ဧၿပီလတြင္ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ထိုမွတဖန္ ဇႏၵ၀ါရီလတြင္ ေျပာင္း၍ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ပထမေျမာက္ ဂ်ဴလီယုစ္ (ဗီ.၃၃၇-၃၅၂) လက္ထက္မွစ၍ ယေန႕တိုင္ ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္ကို ဒီဇင္ဘာလတြင္ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။

ဤပြဲေတာ္ က်င္းပရာတြင္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ သ႐ုပ္ေဖၚခဲ့ၾကသည္။ ယေန႕ ေတြ႕ျမင္ေနၾကရေသာ ဆင္းတု႐ုပ္ပံုမ်ား ကယ္တင္ရွင္ဖြားျမင္ရာ ႏြားတင္းကုတ္ပံုမ်ား အသံုးျပဳလာသကဲ့သို႕ သ႐ုပ္ေဖာ္ကပြဲမ်ား ေတးသီခ်င္းမ်ားကိုလည္း တီထြင္ခဲ့ၾကသည္။ ကယ္တင္ရွင္ဖြားျမင္စဥ္က ေကာင္းကင္၌ ထူးဆန္းေသာ ၾကယ္တံခြန္ေပၚထြန္းခဲ့သည့္ အထိန္းအမွတ္အျဖစ္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ားသည္ ၾကယ္ကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ ယေန႕ျပဳလုပ္ေနၾကေသာ ခရစ္ေတာ္ဖြားျမင္ရာ ျမင္ကြင္းပံုစံကို (၁၂) ရာခုႏွစ္က စိန္ဖရန္စစ္အာစီစီ တည္ထြင္ခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ား အသံုးမ်ားေသာ ေရွးအက်ဆံုးျဖစ္သည့္ "ယံုၾကည္ သူအေပါင္းတို႕" (ADESTE FIDELE) သီခ်င္းကို ခရစ္ႏွစ္ (၇)ရာစုအခ်ိန္တြင္ သီဆိုေနၾကေၾကာင္း သိရသည္။

ႏႈတ္ခြန္းဆက္လႊာ ။ ။ ခရစၥမတ္အခ်ိန္၌ မိမိတို႕ခင္မင္ေသာ မိတ္ေဆြမ်ိဳးမ်ားထံသို႕ လက္ေဆာင္မ်ား ေပးၾကသည္။ ႏႈတ္ဆက္လႊာမ်ား ပို႕ၾကသည္။ ထုိဓေလ့မ်ားမွာ ေ႐ွးေရာမေခတ္ကပင္ အစပ်ိဳးခဲ့ေသာ ဓေလ့မ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုဓေလ့ကို ခရစ္ယာန္တို႕သည္ ယေန႕တိုင္ ဆက္လက္ က်င့္သံုးခဲ့ၾကသည္။

မီးပံုပြဲ။ ။ ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္သည္ ေဆာင္းရာသီတြင္ က်င္းပေလ့ရွိၾကသျဖင့္ အေအးဒဏ္ခံႏိုင္ရန္ မီးဖို၍ မီးလႈံရာမွ မီးပံုၾကီးမ်ားကို၀ိုင္း၍ လက္တြဲက ၾကၿပီး မီးပံုပြဲဟုေခၚေ၀ၚလာၾကသည္။ ခရစ္ႏွစ္ (၁၅၇၇)ခုတြင္ အဂၤလန္၌ အႀကီးအက်ယ္ က်င္းပၿပီး ကမၻာသို႕ပ်ံ႕ႏွံ႕ခဲ့သည္။ ခရစၥမတ္ပေဒသာပင္ (Christmas Tree) အာရပ္ သိပၸံဆရာတစ္ေယာက္၏ အဆိုအရ ခရစၥမတ္ည၌ သစ္ပင္ပန္းပင္မ်ား ပြင့္ေလ့ရွိသည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ဤယံုတမ္းစကားမွ စၿပိး အလွဆင္ထားေသာ ပန္းမ်ားကို တီထြင္လိုကို (၁၆၀၅)ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ာမဏီ၌ စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထိုမွအျပည္ျပည္သို႕ ပ်ံ႕ႏွ႕ံသြားခဲ့ရာ ယေန႕တိုင္ တည္ရွိဆဲပင္ျဖစ္သည္။

စႏၲာကေလာစ္။ ။ ခရစ္ယာန္ကေလးမ်ားသည္ ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္အခါတြင္ သူတို႕အား စႏၲာကေလ့စ္သည္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား လာေရာက္ေပးေလ့ရွိသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ စႏၲာကေလာ့စ္မွာ ရဟႏၲာစိန္နိကလက္စ္ျဖစ္သည္။ အဂၤလန္ႏိုင္ငံႏွင့္ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ ကေလးသူငယ္တို႕သည္ ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္ မတိုင္မွီညေနတြင္ စႏၵာကေလ့ာစ္လာ၍ လက္ေဆာင္ေပးႏိုင္ရန္ ေျခအိတ္ရွည္မ်ားကို အလြတ္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေလ့ရွိ၏။ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံတြင္ ကေလးမ်ားသည္ လက္ေဆာင္မ်ား ခံယူႏိုင္ရန္ သစ္သားဖိနပ္မ်ားကို မီးဖိုေပၚတြင္ တင္ထားေလ့ရွိၾကသည္။ ေနာ္ေ၀းႏိုင္ငံတြင္မူ ကေလးသူငယ္မ်ားသည္ လက္ေဆာင္ကစားစရာမ်ားကို အိမ္တြင္း အိမ္ျပင္၌ တေပ်ာ္တပါး လိုက္လံ ရွာေဖြတတ္ၾကသည္။
စႏၲာကေလာ့စ္သည္ ၀၀ၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ ေသးငယ္ေသာ အဖိုးအိုျဖစ္ၿပီး ႏွာေခါင္းနီနီ မုတ္ဆိတ္ျဖဴျဖဴ ၀တ္စံုအနီ ခါးပတ္အနက္ႏွင့္ ဒူးထိရွည္ေသာ ဘြတ္ဖိနပ္ အၿမဲစီးထားသူျဖစ္၏။ စႏၲာကေလာ့စ္သည္ ပြဲေတာ္မတိုင္မီည၌ ေျမာက္၀င္႐ိုးစြန္းမွ ဒရယ္ရွစ္ေကာင္ဆြဲေသာ စြပ္ဖားလွည္းအနီကို စီး၍ ခရီးလွည့္ကာ ကေလးတိုင္းကိုရပ္၍ အ႐ုပ္မ်ား အ၀တ္အစားမ်ားႏွင့္ စားစရာမ်ားကို ထားေပးခဲ့သည္။

ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္ျဖစ္ေပၚလာရေသာအေၾကာင္းရင္းမွာ ကမၻာဦးမိဦးဖဦးျဖစ္သည့္ အာဒါန္ႏွင့္ဧ၀တို႕ကို ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းေတာ္မူခဲ့၏။ သူတို႕သည္ ေျမြေယာင္ေဆာင္လာေသာ မာန္နတ္၏ ဖ်ားေရာင္းေသြးေဆာင္မႈကို ယံုမွားၿပီး ဘုရား၏ ပညတ္ေတာ္ကို က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသည္။ ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းေသာ သတၱ၀ါမ်ားထဲမွာ လူကို အျမတ္ဆံုးသတၱ၀ါအျဖစ္ ထားပါလ်က္ႏွင့္ ပညတ္ေတာ္ကို က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ မိမိသားသမီးအျဖစ္မွ စြန္႕ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္သည္ မဟာက႐ုဏာေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ အရွင္သခင္ျဖစ္သည့္အတြက္ ေျမြေယာင္ေဆာင္လာေသာ မာန္နတ္ကို သင္သည္ ဧ၀ကို ပါးနပ္စြာ လွည့္ဖ်ား၍ အႏိုင္ယူခဲ့သည္။ သင္၏ဦးေခါင္းကို နင္းေျခ၍ သင့္ကို အႏိုင္ယူမည့္သူသည္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးထံမွ ေပၚထြန္းလိမ့္မည္ (ကမၻာက်မ္း ၃း၁၅)ဟု မိန္႕ေတာ္မူသည္။ ဤက်မ္းခ်က္သည္ တစ္ေန႕ေသာအခါ လူသားမ်ားကို ကယ္ခြၽတ္မည့္ ကယ္တင္ရွင္ကို ငါေစလႊတ္မည္ဟု ကတိစကား မိန္႕ၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။


ဘုရားသခင္၏ ကတိေတာ္ကို အနာဂတ္ တရားေဟာဆရာတို႕က နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေဟာၾကားခဲ့ၾကရာ အီဇာယိယ အနာဂတၱိက်မ္း (၇း၁၄)တြင္ "ၾကည့္ေလာ သတို႕သမီး ကညာသည္ ပဋိသေႏၶစြဲယူ၍ သားေယာက်ၤားကို ဖြားျမင္ လတၱံ႕၊ ထိုသားေတာ္ကို ေအမာႏုအယ္အမည္ျဖင့္ မွည့္ေခၚရလတၱံ႕" ဟုေတြ႕ရွိရသည္။

အထက္ပါ က်မ္းခ်က္ကို နားလည္ၾကေသာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႕သည္ ၾကြလာလတၱံ႕ေသာ ကယ္တင္ရွင္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး အပ်ိဳကညာတို႕သည္လည္း ကယ္တင္ရွင္၏ မယ္ေတာ္ မည္သူျဖစ္မည္နည္းဟု ေတြးေတာကာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့ၾကသည္။ ခရစ္ႏွစ္မစမီ ကာလပိုင္း ေရာက္ေသာအခါ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး ကညာစင္မာရီယားအား "မာရီးယား မေၾကာက္ပါႏွင့္ သင္၏ ၀မ္း၌ သေႏၶတည္၍ သားေယာက်ၤားကို ဖြားျမင္လိမ့္မည္ သူကို ေယဇူးဟုေခၚတြင္ေစရမည္" ဟုသိၾကားမင္းက အမိန္႕ေတာ္ ျပန္ခဲ့သည္။
ထိုေခတ္ကာလသည္ ေရာမဘုရင္ ေဆးဇားၾသဂက္စတူး နန္းစံေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ေဆးဇားၾသဂတ္စတူးသည္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူရန္ အမိန္႕ထုတ္သည္။ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားကို ဘုရင္ခံ ေဟ႐ုတ္မွ တဆင့္ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္သည္။ မာရီယားသည္ အထိန္းေတာ္ဇူဇယ္ႏွင့္ မိမိတို႕ ေမြးရပ္ေျမ နာဇရက္ၿမိဳ႕မွ ၿမိဳ႕ေတာ္ဘက္သလင္သို႕ အမည္စာရင္းေပးရန္ သြားၾကရ၏။ ဘက္သလင္ၿမိဳ႕၌ သန္းေခါင္စာရင္းေပးသြင္းရန္ လာေရာက္ၾကေသာလူမ်ား မ်ားျပားလွသျဖင့္ တည္းခိုရန္ ေနရာမရေသာေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖံုးရွိ ႏြားတင္းကုတ္တစ္ခုသို႕ မေမွာင္မီ အေရာက္သြား၍ ခိုလႈံၾကရသည္။ ထိုေန႕သည္ မာရီယား၏ ကိုယ္၀န္ေန႕ေစ့လေစ့ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ညအခ်ိန္တြင္ ကယ္တင္ရွင္ကို ဖြားျမင္ခဲ့ေလသည္ မိမိ၏ သားဦးကို အ၀တ္ႏွင့္ပတ္ၿပီး ႏြားစားက်င္း၌ သိပ္ထားရသည္။ ထိုေနရာမွ မနီးမေ၀းတြင္ သိုးေက်ာင္းသားတို႕သည္ သိုးမ်ားကို အလွည့္က် ေစာင့္ေနၾကရသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ဘုရားသခင္၏ ေရာင္ျခည္ေတာ္သည္ သူတို႔ ပတ္၀န္းက်င္၌ ထြန္းေတာက္သျဖင့္ ထိပ္လန္႕တၾကား ျဖစ္သြားၾကစဥ္ ေကာင္းကင္မွအသံက မေၾကာက္ၾကႏွွင့္ အမ်ိဳးသားအေပါင္းတို႕အား အလြန္ ၀မ္းေျမာက္ေစေသာ သတင္းကို ငါေျပာၾကား၏ ကယ္တင္ေတာ္မူမည့္ ကယ္တင္ရွင္သည္ ဒါ၀ိတ္၏ၿမို႕ (ဘက္သလင္ၿမိဳ႕)၌ သင္တို႕အဖို႕ ဖြားျမင္ေတာ္မူၿပီ သင္တို႕အဖို႕ ေတြ႕ၾကလိမ့္မည္ဟု ေကာင္းကင္တမန္က ထင္ရွားျပ၍ ေျပာေလသည္။

ထိုခဏျခင္းပင္ တျခားေကာင္းကင္တမန္မ်ား ေပၚထြန္းလ်က္ "အထတ္ေကာင္းကင္ဘံု၌ ဘုရားသခင္အား ဘုန္းေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္ရွိပါေစေသာ ေျမႀကီးေပၚ၌လည္း စိတ္ႏွလံုးေကာင္းရွိသူတို႕အား ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာျခင္း ရွိေစသတည္း (လုကား၂း၁၀-၁၄) ဟု ေကာင္းပင္တမန္ေတာ္တို႕၏ ေတးသံကို ၾကားရၿပီးေနာက္ သိုးထိန္းတို႕သည္ ဘက္သလင္ၿမိဳ႕သို႕ အလ်င္အျမန္သြားၾကရာ ႏြားစားက်င္း၌ သိပ္ထားေသာ သူငယ္ေတာ္ကို ေတြ႕ၾကေလ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကယ္တင္ရွင္ ေမြးဖြားေၾကာင္း ထင္ရွားေစရန္ ေကာင္းကင္တြင္ ထူးဆန္းေသာၾကယ္တံခြန္တစ္ခု ေပၚထြန္းေလသည္။

ဤျဖစ္ရပ္ကို ၾကားသိရေသာ မယ္ေတာ္မာရီးယား အထိန္းေတာ္ဇူဇယ္ႏွင့္ သိုးထိန္းတို႕သည္ ၀မ္းသာမဆံုးျဖစ္သကဲ့သို႕ ယေန႕ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တို႕သည္လည္း ကယ္တင္ရွင္ဖြားျမင္ေတာ္မူေသာ ေန႕ရက္ကိုသတိရၿပီး ႏွစ္စဥ္ ဒီဇင္ဘာလ(၂၅)ရက္ေန႕တြင္ ခရစၥမတ္ (သို႕) နာတာလူးပြဲေတာ္က်င္းပၾကသည္။ နာတာလူး ဆိုသည္မွာ ဖြားျမင္ျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။

Center

သေျပ

ခရစၥမတ္ႏွင့္ ႏွစ္သစ္ကူး ႏႈတ္ခြန္းဆက္ မဂၤလာစကား


ခရစၥမတ္ႏွင့္ႏွစ္သစ္ကူး ႏႈတ္ခြန္းဆက္မဂၤလာစကား

ခရစၥမတ္ ည..က်မ္းစာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကိုကြၽမ္းက်င္တဲ့ သုခမိန္ႀကီး ရဟႏၲာသံ ေဂ်႐ုမ္းဟာ သူငယ္ေတာ္ ေမြးဖြားေသာ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးထဲက သူငယ္ေတာ္ဂူလႈိင္နားမွာ ဆုေတာင္းတုန္း သူငယ္ေတာ္ေလး ထင္ရွားျပတယ္လို႕ ဆိုထားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အလင္းေရာင္မ်ားေတာက္ပလ်က္ရွိေနတယ္။
သူငယ္ေတာ္ေလးက..
"ေဂ်႐ုမ္း သင္ ငါ့ရဲ႕ေမြးေန႕ ဘာေပးမလဲ?"
"သူငယ္ေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ေပးဆက္ပါ့မယ္။"
"ေကာင္းတယ္..ပိုေပးပါအံုး..?"
"တပည့္ေတာ္ဆီမွာ ရွိသမွ်တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ဘ၀တစ္ခုလံုးကိုေပးပါ့မယ္"
"ငါလိုခ်င္တာ ရွိေသးတယ္..?"
"ကိုယ္ေတာ္ဘုရား.. တပည့္ေတာ္ဆီ ေနာက္ထပ္ ဘာမွ် မရွိေတာ့ပါဘူး ဘာလိုခ်င္ ေသးပါသလဲ"
"ေဂ်႐ုမ္း..သင့္ရဲ႕အျပစ္မ်ားအားလံုးကိုေပးပါ..."
"ဒါေတြနဲ႕ ကိုယ္ေတာ္ ဘာလုပ္မွာလဲ.."
"သင့္အျပစ္မ်ား အားလံုးကို အခြင့္လႊတ္ေပးႏုိင္ဖို႕ ငါ့ကိုေပးပါ.."
"ခရစ္ေတာ္ ေယဇူးေလး တပည့္ေတာ္ ငိုခ်င္တယ္" ဆိုၿပီး သံေဂ်႐ုမ္းဟာ ၀မ္းသာအားရလြန္း၍ ခရစ္ေတာ္ ေယဇူး သူငယ္ေတာ္ေလးအား ျပည့္၀ေသာ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ၾကည့္လ်က္ ငို႐ႈိက္ လိုက္တယ္။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးက ဘာကိုဆိုလိုပါသလဲ...
ရွင္းရွင္းေလးပါဘဲ.. ခရစ္ေတာ္ကို ၀မ္းေျမာက္ ၾကည္ႏူးေစဖို႕ ကြၽႏု္ပ္တို႕ တစ္ဦးစီ ကိုယ့္အျပစ ္အမွားမ်ားအတြက္ ၀မ္းနည္းေတာင္းပန္ အာပတ္ေျဖျခင္းနဲ႕ ျပင္ဆင္ဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖဴစင္ေသာ ႏွလံုးသစ္နဲ႕ ကိုယ္ေတာ္၏ စားပြဲေတာ္သို႕ ခ်ဥ္းကပ္ၾကပါစို႕...

Saturday, November 28, 2009

လမ္းျပသူ


လမ္းျပသူ

ငွက္ကေလးေတြ သံခ်ိဳလြင္
တီတီတာတာ စကားသင္
ငွက္မိခင္ သြန္သင္ျပ
ငွက္ကေလးေတြ လိုက္ဆိုၾက။

ၾကက္မႀကီးက ေျခယက္ကာ

အမႈိက္ထဲမွာ အစာရွာ
ၾကက္ကေလးေတြ လိုက္ယက္ၾက
မိခင္ဆီမွ ပညာရ။

နံနက္လင္းစ သည္အခ်ိန္ခါ
သားသမီးမ်ား ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ

မစၦားလိုက္ကာ ဆုေတာင္းၾက
မိဘမ်ားက လမ္းေကာင္းျပ
သားသမီးမ်ား လိုက္က်င့္ၾက။

ျပာလေခ်ာင္ (သံ၀င္း)

အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ရျခင္း၌ . . .။


အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ရျခင္း၌ . . .။

Luciano Cian မွ God's Plan misunderstood (ဘုရားအစီအစဥ္ကုိ တလြဲနားလည္ျခင္း) ဟူသည့္ေခါင္းစဥ္ ႏွင့္ ဤသုိ႕ ေရးသား ထားသည္။ "ပုံေသနည္း အရ ခင္ပြန္းႏွင့္ဇနီး တူညီေသာအဆင့္ ဂုဏ္္သိကၡာရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ လက္ေတြ႕တြင္မူ ဇနီး (အမ်ိဳးသမီး)သည္ ပုိနိမ့္ေသာအဆင့္၌ ရွိသည္၊ ဘုရားသခင္၏ မူလအစီအမံ ျဖစ္ေသာ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသားၾကားတြင္ တန္းတူ ညီမွ်ေရးသည္ ဓမၼေဟာင္းေခတ္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားက ေသြဖယ္သြားေစခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းကုိ ဓမၼသစ္ေခတ္တြင္ သခင္ေယဇူးက ျပန္လည္ခ်မွတ္ ေပးခဲ့ရသည္။ ကမၻာဦးက်မ္းတြင္ (မ)ႏွင့္(က်ား)တန္း တူညီ ဂုဏ္ရည္ရွိမႈကုိ တင္ျပထားေပသည္။ ဖန္္ဆင္းရွင္၏ အလုိေတာ္မွာ ဂုဏ္ရည္တူ လူအမ်ိဳးအစား ႏွစ္မ်ိဳးတုိ႕ အခ်င္းခ်င္း အကူအညီျဖစ္ေစ၊ အျပန္အလွန္ ျဖည့္စြက္ၾကေစ အလုိ႕ငွါသာ ရည္ရြယ္ခဲ့သည္။" (ကမၻာဦး ၂း၂၃)။
"အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ အမ်ိဳးသား၏ လုပ္ေဆာင္ရန္ တာ၀န္ အခန္းက႑ မတူညီကြဲျပားသည္ မွန္ပါ၏။ သုိ႕ေသာ္ လူပုဂၢိဳလ္ တန္ဖုိးခ်င္းမူကား တန္းတူရည္သာ ျဖစ္ၾကပါသည္။ အမ်ိဳးသားက အမ်ိဳးသမီးအေပၚ မတရားအထက္စီးမွ အႏုိင္ယူသည္ ဟုေျပာရန္မွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္၊ ရွက္ဖြယ္ျဖစ္၏။ သခင္ခရစ္ေတာ္သည္ ဖန္ဆင္းျခင္း အစကတည္းက ထားရွိရည္ရြယ္ေသာ အမ်ိဴးသမီးတုိ႕ ဂုဏ္ သိကၡာကုိျပန္လည္ ထူေျမာက္ေပးရန္ ၾကြလာခဲ့ေပသည္။" ဟူ၍လည္း Woman: a person uniquely creative စာအုပ္တြင ္ေရးသားထားပါသည္။

လူတြင္ အဆင့္အတန္း၊ အမ်ိဳးအမည္၊ အသင္းအဖြဲ႕၊ ေျမေနရာေဒသ စသျဖင့္ ခြဲျခားျခင္းကုိ ၀ါသနာပါသည့္ စရုိက္ရွိေနေပသည္။ ခြဲျခားမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးထဲမွ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသား (အမ၊အဖုိ) ခြဲျခားမႈတစ္ခုကလည္း အခုိင္အမာ အျမစ္ တြယ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သကဲ့သုိ႕ ကြၽန္မတုိ႕ေနထုိင္ေသာ ေလာကကုိ အမ်ိဳးသား (အဖုိ) ႀကီးစုိးလ်က္ရွိေၾကာင္း ထင္ရွားေပသည္။ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသား ႏွစ္မ်ိဳးလုံးပါ၀င္ေသာ ကိစၥတစ္ခုခု တင္ျပရန္ ရွိလွ်င္ထိပ္မွ၊ ေရွ႕မွ အမ်ိဳးသားအမည္မ်ား အစီအရီ ေရးသားၿပီးမွသာ ေနာက္မွ အမ်ိဳးသမီးအမည္မ်ား ေရးေလ့ ရွိၾကသည္။ အေသးဆုံး ဥပမာအျဖစ္ - သီခ်င္းေခြ၊ စီဒီဖုံးေပၚမွ အဆုိေတာ္မ်ား အမည္စာရင္းကုိသာ ၾကည့္ပါ။

ဤသည္မွာ ေရွးပေ၀သဏီမွ ျမစ္ဖ်ားခံလာေသာ အယူအဆျဖစ္၍ မည္သူ႕ကုိမွ် တရားခံစစ္ ရွာမရႏုိင္သကဲ့သုိ႕ အျပစ္ပုံခ်ရမည့္သူလည္း ေတြ႕မည္မဟုတ္ပါ။ အမ်ိဳးသားက ျမတ္သည္၊ ျမင့္သည္ ဟူသည့္အယူကုိ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ကုိယ္တုိင္ကပင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံေနၾကေပသည္။ အမ်ိဳးသား၏ ျမင့္ျခင္း၊ ျမတ္ျခင္း အယူအစြဲသည္ မည္မွ်ထိ ခရီးေရာက္သြား သနည္းဟူမူ မိမိကုိးကြယ္သည့္ ဘုရား ႏွင့္ပင္ ႏႈိင္းယွဥ္၊ တုိင္းတာသည္ အထိျဖစ္သြားရသည္။ အဖုိမဟုတ္၊ အမ မဟုတ္ ခႏၶာကာယလည္း မရွိ၊ ၀ိညာဥ္သက္သက္ျဖစ္ေသာ ဘုရားကုိ ပင္အမ်ိဳးသား (အဖုိ) အျဖစ္သာ ျမင္ေယာင္တင္စား လက္ခံထားၾကေလသည္။

ဤအခ်က္ႏွင့္ ဆက္စပ္၍ "အာရွအမ်ိဳးသမီး အသင္းေတာ္ (ႏႊၽဗ)" ဒုတိယအႀကိမ္ အစည္းအေ၀း (အင္ဒုိနီးရွား) တြင္ ၂၀၀၄-ခုႏွစ္က သြားေရာက္ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးခဲ့ေသာ Sr. Ann Shwe, SJA၏ ရွင္းလင္း ကုိးကားခ်က္မ်ားမွ တစ္ခ်က္ ထုတ္ႏႈတ္ေ၀မွ်လုိသည္မွာ "ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားကုိ ျဖဴေသာ၀တ္ရုံေတာ္ ၀တ္ဆင္ထားလ်က္ မုတ္ဆိတ္ရွည္ႀကီးႏွင့္ (ေယာက္က်ားသား) အဖုိးႀကီး၏ ပုံရိပ္မ်ိဳး ျမင္ေယာင္တတ္ျခင္းကုိ ေမ့ေဖ်ာက္ ပစ္ၾကပါစုိ႕။ ဘုရားကုိ မည္သူမွ် မျမင္စဖူးပါ၊ အမ်ိဳးသားပန္းခ်ီ၊ ပန္းပုဆရားမ်ားက ေရးဆဲြထုလုပ္သည့္ ဘုရားပုံေတာ္မ်ားကုိသာ မ်က္စိ ယဥ္ေနခဲ့ၾကသည္။ စဲြထင္ေန ခဲ့ၾကေပသည္။ အကယ္၍ တစ္စုံတစ္ေယာက္မွ ဘုရားကုိ ဤသုိ႔ အမ်ိဳးသားဟန္ သ႑န္ျဖင့္ ႐ူပါရုံ ျမင္ရပါသည္ ဆုိလွ်င္ပင္ ၄င္းသည္ ကာလံ၊ ေဒသံႏွင့္ အေျခအေနတစ္ခု၏ သီးျခားလုိအပ္မႈ အတြက္သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ (အမ၊ အဖုိ) ခပ္သိမ္းကုိ အသက္ေပးသြင္း သူ၊ လိင္မဲ့၊ ခႏၶာမဲ့ ၀ိညာဥ္သက္သက္ျဖစ္ေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားကုိ က်မ္းစာမွလည္း ဘုရားသခင္သည္ (အဖုိ) ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ သုိ႕မဟုတ္ (အမ) ျဖစ္ေတာ္မူ၏ ဟုေဖၚျပျခင္းထက္၊ ဘုရားသခင္သည္ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာ ျဖစ္ေတာ္မူ၏ (၁ ေယာ ၁း၁၆ ) ဟူသာ ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။

ဘုရားသခင္သည္ လူကုိဖန္ဆင္း ကတည္းက "ငါတုိ႔ႏွင့္တညီ၊ တစ္သ႑န္တည္း လူကုိ ဖန္ဆင္းၾကစုိ႕" ဟု သာ ေျပာခဲ့ပါသည္။ "လူတန္းစား ႏွစ္မ်ိဳးကုိ ဖန္ဆင္းၾကစုိ႔" ဟုမေျပာပါ။ (ကမၻာဦးက်မ္း ၁၆း၇၈) က ဟာဂရ အမည္ရွိေသာ ကြၽန္မတစ္ေယာက္ကုိ ေကာင္းကင္တမန္ ကေမးသည့္ "ဘယ္က လာၿပီး၊ ဘယ္ကုိသြားမွာလဲ" ဤေမးခြန္းသည္ အမ်ိဳးသမီးတုိင္း မိမိ ကုိယ္ကုိ ျပန္ေမးရမည့္ ေမးခြန္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းေမးခြန္းကုိေျဖရန္ ကြၽန္မတုိ႔ ငယ္ငယ္က ဘုရားစကား၌ သင္ခဲ့ရေသာ အေမး၊ အေျဖတစ္ခုက အက်ဳံး၀င္ေနပါသည္။ "ဘုရားသခင္က လူကုိ ဘာအတြက္ ဖန္ဆင္းတာလဲ" "သူ႕ကုိသိဖုိ႔၊ သူ႕ကုိခ်စ္္ဖုိ႔၊ သူ႕ကုိအေစခံဖုိ႕နဲ႕ ေနာင္ဘ၀က်ရင္ သူနဲ႔အတူထာ၀ရ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ခံစားရေစဖုိ႕" ဟူ၏။ သုိ႕ျဖစ္လွ်င္ ဘုရားထံမွ လာကာ ဘုရားထံသုိ႕ ျပန္သြားရမည့္ အမ်ိဳးသမီး၏ အရည္အေသြးကုိပုိ၍ ည့ံဖ်င္းေသာ လူသားတစ္မ်ိဳးအျဖစ္ ဖန္ဆင္းထား ပါမည္ေလာ။ အမ်ိဳးသမီး (အမ) ျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးသား (အဖုိ) ျဖစ္ေစ သူ၏ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ေသာ ဘုရားႏွင့္တလုံး တ၀တည္း ျဖစ္ေစရန္သာ ဖန္ဆင္းထားပါသည္။ ၀ိညာဥ္ သက္သက္ျဖစ္ေသာ အဖုိလည္းမဟုတ္၊ အမလည္း မဟုတ္ေသာ၊ အနႏၲ ေမတၲာရွင္သည္ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထုိဘုရားသည္ လူကုိအညံ႕၊ အေကာင္း ခြဲျခားပါမည္ေလာ။

ထုိ႕ေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ တစ္ဆင့္နိမ့္၊ ဒုတိယတန္းစား၊ အရည္အေသြး ည့ံဘ၀ရွင္ပါ ဟူသည့္ အယူအဆကုိ ေခါင္းထဲမွ ထုတ္ပစ္ၾကပါစုိ႕။" ဤသုိ႕ဆုိထားသည္။

သင္သည္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ျဖစ္ပါက သင့္ကုိယ္သင္ ေကာမည္သုိ႕ ခံယူထားပါသလဲ။ ဘာသာေရး၌၊ လူမႈေရး၌ သင့္မိသားစုအတြင္း၌ေကာ သင့္ကုိယ္သင္ မည္သည့္ ေနရာ၌ ထားပါသလဲ။ မည္သည့္ ေနရာ၌ ေနရပါသလဲ။

(ေရွ႕ဆက္ရန္)

Ref:
- What is your image of God ?
- What is your Female image of God? By (Sr. Ann Shwe , SJA)
- Woman: a person uniquely creative. By (Luciano Cian)
- In God's image ( Vol-19, No-2, June 2002
- Gathering the voices of the silenced (EWA)


အင္၀ုိင္းပန္ (SJA)

Friday, November 20, 2009

သင့္ကိုအလိုရွိသည္


သင့္ကိုအလိုရွိသည္

လူငယ္မ်ားႏွင့္ ပက္သက္ၿပီး ေရးသားၾကတဲ့ စာေပေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ အနာဂတ္ရဲ႕ ဗိသုကာမ်ားလု႔ိ တင္စားၿပီး လူူငယ္ေတြကို ႀကိဳးစား၊ ႏုိးၾကားဖို႔ ေစတနာေတြနဲ႔ ေရးသားၾကတဲ့ တက္က်မ္းေတြလည္း အမ်ားအျပားပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကက္သလစ္ အသင္းေတာ္ထဲမွာလည္း လူငယ္ေတြအတြက္ ရည္စူးၿပီး ဖြင့္လွစ္တဲ့ သင္တန္းေတြ၊ ေဟာေျပာပဲြေတြ၊ စာေပေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လူငယ္ဆိုတာ သိပ္ကို တန္ဖိုးရွိၿပီး အေရးႀကီးတဲ့ ဘ၀ကို ပိုုင္ဆိုင္ထားသူေတြ ပါလားလို႔ ခံစားမိပါတယ္။

ခက္တာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြပါ။ တန္ဖိုးရွိတဲ့ဘ၀၊ အခ်ိန္၊ အခြင့္ အေရးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ ထားၾကပါလ်က္နဲ႕ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း မသိေသးတာပဲ။ အထူးသျဖင့္ ၿမိဳ႕ျပနဲ႔ ေ၀းတဲ့ ေဒသက လူငယ္ေတြေပါ့။ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြအားလံုး အမ်ားႀကီး ေနာက္က် က်န္ရစ္ ေနၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ပူေပါင္း ပါ၀င္တတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ တာ၀န္ယူရဲတဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ သိခ်င္ တတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ရွားပါးေနတယ္။ ကိုယ္ရဲ႕ ဘာသာအေၾကာင္းကိုလည္း မသိသလို၊ ကိုယ့္ရဲ႕ လူမ်ိဳးဘာသာ စကားေတြကိုလည္း စိတ္၀င္စားမႈ နည္းပါးတာ ေတြ႔လာရပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ေနရာေဒသ အသစ္ တစ္ခုခုကို သြားခြင့္ႀကံဳတိုင္း အဲဒီ ေဒသက လူငယ္ေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကို အထူး သတိထား ေလ့လာမိတတ္ပါတယ္။ ဒီအခါ ေနရာတိုင္းမွာ ျဖစ္ေလ့ ျဖစ္ထရွိၿပီး လိုအပ္ေနတဲ့ အရာတစ္ခုကို သတိထားမိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ စည္းလံုးမႈနဲ႔ တာ၀န္ယူတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေလ်ာ့နည္း ေနၾကတာပါဘဲ။ အသင္းေတာ္ထဲမွာ ကိစၥတစ္ခုရွိလို႔ လူငယ္ေတြကို ဆင့္ေခၚလိုက္ရင္ အားတက္သေရာ စိတ္၀င္တစားလာၾကတဲ့ သူေတြ ရွားပါတယ္။ လူငယ္ေတြလို႔ ဆိုလိုက္ရင္ မိန္းကေလးေတြကသာ အမ်ားစု ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္ေရႊ ေယာက်္ားေတြကေတာ့ အနည္းစုပါဘဲ။ ဒါျဖင့္ ဒီရြာမွာ လူငယ္ ေယာက်္ားေလးေတြ မရွိလို႔လား ဆိုျပန္ေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ဖို႔ ေရာက္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြ၊ ဘိလိယက္၀ိုင္း ေရာက္ေနတဲဲ့ လူငယ္ေတြ၊ ကိုရီးယား ဇာတ္လမ္းၾကည့္ဖို႔ တီဗီြဖန္သားျပင္ ေရွ႕ေရာက္ေနတဲ့ လူငယ္ သမီးပ်ိဳေတြကလည္း တစ္ပံုႀကီးပါဘဲ။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ျပန္ၿပီး ေမးခြန္း ထုတ္ၾကည့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒို႔ ကက္သလစ္ အသင္းေတာ္ႀကီးပဲ ဆြဲေဆာင္မႈ မရွိျဖစ္ေနလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ ဦးေဆာင္တဲ့သူေတြ ကဘဲ ညံ့ေနတာလား၊ မိဘေတြကပဲ ကိုယ့္ သားသမီးေတြကို တြန္းအားေပး ဆံုးမ သြန္သင္မႈ နည္းသြားလို႔လားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေပါင္း မ်ားစြာကို အေျဖရွာဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ ဒီစာကို ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ တာ၀န္သိသိနဲ႔ အသင္းေတာ္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ မပါ၀င္ခ်င္ၾကရတာလဲ။ ေဆးေၾကာျခင္း ခံယူထားတဲ့ ဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မိမိရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းကို သက္ေသခံရဲတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ လိုအပ္ေနပါတယ္။ ဒီလို သက္ေသခံတဲ့ ေနရာမွာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ၊ ပညာ တတ္ျခင္း မတတ္ျခင္းေတြက အဓိက မၾကပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တတ္ႏိုင္တဲ့ ေနရာေလးကေနၿပီးေတာ့ အုတ္တစ္ခ်ပ္၊ သဲတစ္ပြင့္ အျဖစ္ ပါ၀င္ၾကဖို႔သာ အဓိကပါ။

မိမိတို႔ရဲ႕ သာသနာ တိုးတက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ အေရးမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ေခါင္းေရွာင္ခ်င္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ငါမပါလည္း ျဖစ္သြားမွာပါ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ေရသာ ခိုေနဖို႔ မသင့္ေတာ့ပါဘူး။ အသင္းေတာ္ႀကီးက သင့္ကို အလုိရွိေနတယ္ ဆိုတာကို သိထားစမ္းပါ။ "We are the Church" ဆိုတဲ့ စကားေလးကို ႏွလံုးသားထမွာ သိမ္းထား လိုက္စမ္းပါ။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ေတြ စည္းလံုးျခင္းေတြနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းကို သက္ေသခံ ေ၀မွ်ၾကဖို႔ လိုေနပါၿပီ။ "အေ၀းဆံုးကိုသြားၿပီး အေစ ခံၾကမယ္ေဟ့" လို႔ မေၾကြးေၾကာ္ေသးခင္ မိမိတို႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အေကာင္းဆံုး ေနထိုင္ျပဖို႔ လိုအပ္ လ်က္ရွိေနပါတယ္။ တနဂၤေႏြ ဘုရားေက်ာင္းတက္႐ုံနဲ႔ တာ၀န္ေက်ၿပီလို႔ မယူဆပါနဲ႔။ အသင္းေတာ္ႀကီး တိုးတက္ ျမင့္မားဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ႀကိဳးစားဖို႔ အမ်ားႀကီးလို ပါေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ငယ္ရြယ္တဲ့ ဘ၀အသက္တာကို ဘုရားအတြက္ ဆက္ကပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ ေမြးျမဴ လိုက္စမ္းပါ။

ဘုရားသခင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ဦးစီကို ေက်းဇူးေတာ္ စြမ္းရည္ သတၱိ အသီးသီး ေပးအပ္ထားပါတယ္။ "ဒါေပမဲ့" အစားအေကာင္း ျမင္တတ္တဲ့ စိတ္ႏွလံုးသားနဲ႔ပဲ အသက္ရွင္ၾကဖို႔ လိုေနပါၿပီ။ သင့္ကို အသင္းေတာ္ႀကီးက အလိုရွိေနတယ္ ဆိုတာကို အၿမဲသတိရလိုက္စမ္းပါ။ လူငယ္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ဘယ္လုိ အသက္ရွင္သန္ ေနသလဲ။ ရင့္ေရာ္ေနျခင္းလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ရင့္က်က္ လာျခင္းလား။ ကက္သလစ္ လူငယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းက ဘယ္အဆင့္မွာလဲ။ မိဘေတြေၾကာင့္သာ ျဖစ္လာရတဲ့ သာမန္ ယံုၾကည္ျခင္းပဲလား။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကက္သလစ္ လူငယ္ေတြ အျခားသူေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ဘာ ေၾကာင့္ ေနာက္က်ေနရတာလဲ။ ဒို႔ ကက္သလစ္လူငယ္ေတြ Love, Peace, & Unity ဆိုတာေတြကို က်င့္သံုးေနၿပီလား။

လူငယ္ဆိုတာ Mission & Vision ေတြရွိ႐ံုနဲ႔မၿပီးပါဘူး၊ လက္ေတြ႔ လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ ပိုၿပီ အေရးတႀကီး လိုအပ္ပါတယ္။ မထင္မရွား ေမြးဖြားလာၿပီး မထင္မရွား ကြယ္ေပ်ာက္ သြားမယ္ဆိုရင္ ဘာထူးအံုးမွာလဲ။ မေသခင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာေတြ လုပ္သြားၾကမလဲ.....စဥ္းစား..... စဥ္းစား။

ဂမုန္း(မိုးေမာက္ၿမိဳ႕)

Wednesday, November 18, 2009

"အသင္းေတာ္" မွ "သာသနာ"သို႕ (သို႕မဟုတ္) ဆႏၵတစ္ခု


"အသင္းေတာ္" မွ "သာသနာ"သို႕
(သို႕မဟုတ္)
ဆႏၵတစ္ခု

အသက္ (၈၀) အ႐ြယ္ အဖြားတစ္ဦးႏွင့္ ဘာသာေရးပစၥည္းဆိုင္မွာ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအဖြားက "ကြယ္လြန္သူမ်ား အတြက္ ေမတၱာပို႕ဆုေတာင္းတဲ့ ေအာက္နက္ရာအရပ္က ေၾကြးေၾကာ္၍ဆိုတဲ့ ေမတၱာထဲမွာ ဘာသာတူ အေပါင္းတို႕ကို ဖန္ဆင္းကယ္ခြၽတ္ေတာ္မူေပေသာ အိုျမတ္စြာဘုရား သခင္... လို႕ အၿမဲတန္းဆိုၾကတယ္။ အဲသည္ စကားလံုးေတြကို ေျပာင္းလဲ ေပးေစခ်င္တယ္။ ဘာ့လို႕လဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီ စကားလံုးမ်ားဟာ ကက္သလစ္ သာသနာေတာ္၏ သြန္သင္ခ်က္နဲ႔ ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္မေနဘူးလား။ နာေရးတစ္ခုခုမွာ တစ္ျခားဘာသာ၀င္ တစ္ဦးဦးက ၾကားမိရင္ သူတို႕ ဘုရားကလည္း သူတို႕ကိုပဲ ဖန္ဆင္းၿပီး သူတို႕ကိုပဲ ကယ္တင္တာလားလို႕ မထင္ေပဘူးလား ...လို႕" အစခ်ီၿပီး ေျပာပါေတာ့သည္။

"ေမတၱာေတြ ဓမၼသီခ်င္းေတြက စာသားေတြမွာ ေခၚတာႏွင့္ မကိုက္ညီေတာ့တာေတြ အမ်ားႀကီး ရိွပါေသးတယ္။ အဲဒါေတြကို စီစစ္ၿပီး ျပင္ေပးသင့္တယ္"။ (နာမည္ မသိ) အဖြားတစ္ဦး၏ ေသေသခ်ာခ်ာ အေလးေပး စဥ္းစားထားသည့္ ဂုဏ္ယူဖြယ္ ဆႏၵတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။

တစ္ႏွစ္ခန္႕အၾကာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ထိုအဖြားႏွင့္ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ျပန္ဆံု ျဖစ္ျပန္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က အဖြားကို မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ထိုအဖြားက "ကြယ္လြန္သူမ်ားအတြက္ ပို႕သေသာ ဆုေတာင္းေမတၱာအေၾကာင္း ဟိုတစ္ခါ ေျပာဖူးတဲ့ အဖြားေလ။ အဲဒါေလး ဘယ္ေတာ့ေလာက္ ျဖစ္လာမလဲ"လို႕ ေျပာမွ ကြၽန္ေတာ္ ထိုအဖြားကို မွတ္မိပါေတာ့သည္။

သည္တစ္ၾကိမ္မွာေတာ့ အဖြားနာမည္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေမးခဲ့ပါသည္။ အဖြားက သိုးထိန္းအသံစာဖတ္ ပရိတ္သတ္ တစ္ဦးျဖစ္တာကိုလည္း သိလာရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားပါ့မယ္။ တင္ျပေပးပါမယ္။ သည့္အျပင္သည္ အေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေရးမယ္လို႕ ေျပာေတာ့ အဖြားက သူ႕နာမည္ေတာ့ မေဖၚျပနဲ႕ေနာ္ ဆိုတာေၾကာင့္ နာမည္ကို မေဖၚျပေတာ့ပါ။

ကြၽန္ေတာ္ ရင္တြင္းမွာလည္း ေပၚလာလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနခဲ့သည့္ ဆႏၵတစ္ခုရိွပါသည္။ အဲဒါကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ဆုေတာင္းေမတၱာ စာအုပ္မ်ား အပါအ၀င္ ဓမၼသီခ်င္းစာအုပ္မ်ားကို "ျပန္လည္ သံုးသပ္ ျပင္ဆင္ခ်င္စိတ္ (a wish to revise)" ျဖစ္ပါသည္။

အဲသည္လို "ျပန္လည္ သံုးသပ္ ျပင္ဆင္ခ်င္တဲ့ (revised version)" စကားလံုးေတြထဲက "အသင္းေတာ္ သို႕မဟုတ္ သာသနာ" အေၾကာင္းကိုပဲသည္လ ေဆာင္းပါးမွာ ေရးလိုပါသည္။

ခုတစ္ေလာ ေမာ္ေတာ္ကားေရွ႕ မွန္မ်ားေပၚမွာ "မႏၱေလးသာသနာ"၊ "ႏွစ္ျခင္း သာသနာ" "ခရစ္ယာန္ သာသနာ" "ကက္သလစ္သာသနာ" "ကက္သလခ္သာသနာ" စသည္ျဖင့္ သာသနာေပါင္း စံုေနတာ သတိထား မိပါသည္။ ကက္သလစ္ ဘာသာ၀င္စစ္စစ္ ျဖစ္ေသာကြၽန္ေတာ္သည္ပင္ မ်က္ေစ့လည္ ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြားပါသည္။ "ငါတို႕ ခရစ္ယာန္မ်ားမွာ သာသနာဘယ္ႏွစ္ခုရိွေလမလဲ"ဟု ေတြးကာ ၿပံဳးမိပါသည္။

သို႕ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္တို႕၏ ေမတၱာစာအုပ္မ်ားႏွင့္ ၾသ၀ါဒတရားမ်ားမွာေတာ့ "ကက္သလစ္ အသင္းေတာ္"ဟု သာ ဖတ္ရ ၾကားရ တတ္ပါသည္။ "အမိအသင္းေတာ္"ဟုသာ ၾကားရၿမဲျဖစ္ပါသည္။ "မႏၱေလးသာသနာ"ဟုသာ ေတြ႕ေနရပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာစကားတြင္ "ၾကက္ေျခနီအသင္း"၊ "သူနာျပဳအသင္း" "သာေရး နာေရးအသင္း" "ေလွေလွာ္အသင္း"၊ စသည္ျဖင့္ အသင္းအဖြဲ႕မ်ား အမ်ားႀကီးရိွပါသည္။ ထိုအသင္းအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ တန္းတူထားကာ ကက္သလစ္ဘာသာကိုလည္း ကက္သလစ္အသင္းဟု ေခၚၾကတာျဖင့္ ၀မ္းနည္းစရာပါ။
"သာသနာ"ဆိုသည့္ ျမန္မာစကားလံုးသည္ ပါဋိလို sasana ဟု ေခၚပါသည္။ မူရင္းအတုိင္း တိုက္႐ိုက္ ဘာသာျပန္ဆိုပါက "(message) တရား ေဒသနာ၊ သြန္သင္ဆံုးမ စကား၊ သတင္းစကား"ဟု အဓိပၸါယ္ရပါသည္။ ထို႕အျပင္ အဆံုးအမ၊ သြန္သင္ခ်က္၊ အယူ၀ါဒသင္ၾကားခ်က္ (teaching, doctrine)"ဟုလည္း အဓိပၸါယ္ရပါသည္။ ျမန္မာဘိဓာန္တြင္ သာသနာကို "ျမတ္စြာဘုရား အဆံုးအမ၊ ယင္းအဆံုးအမ တည္ရိွ ေနဆဲကာလ"ဟု အနက္ဖြင့္ဆိုပါသည္။ အက်ယ္ဖြင့္ဆိုရပါက "သာသနာ"ဟု ေခၚဆိုႏိုင္ရန္ "ဘုရား"၊ "တရား"၊ "သံဃာ"ႏွင့္ "ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္သူ ဘာသာ၀င္မ်ား" ဆိုသည့္ မ႑ိဳင္ႀကီး (၄)ခု ပါ၀င္ ရပါသည္။ "တရား"ကို မိန္႕ၾကားဆံုးမသူမွာ "ဘုရား" ျဖစ္ပါသည္။ "ဘုရား အဆံုးအမ တရားအစုစုကို ယံုၾကည္ရာ အခ်က္မ်ားအျဖစ္" ဆက္တိုက္ သြန္သင္သူမ်ားမွာ ဗုဒၶဘာသာတြင္ ဗုဒၶဘုရား၏ သားေတာ္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမ တရားေတာ္ အ၀၀ကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ခိုလႈံဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ေနၾက သူမ်ားမွာ ယံုၾကည္သူ ဘာသာ၀င္မ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ "ၾကက္ေျခနီအသင္း"ကို "ၾကက္ေျခနီသာသနာ"ဟု မေခၚႏိုင္ပါ။ "နားေရးကိစၥ အ၀၀ကို ကိုယ္က်ဳိးစြန္႕ လုပ္ကိုင္ေနပါေသာ္လည္း ထိုအဖြဲ႕ကို နာေရး သာသနာဟု မေခၚဆိုႏိုင္ပါ။

အဂၤလိပ္စကားလံုး Churh သည္ ဂရိဘာသာ စကားလံုး Kyriake မွ ဆင္းသက္လာပါသည္။ အဓိပၸါယ္မွာ ဘုရားရိွခိုးေက်ာင္း (ဘုရား၀တ္ျပဳသည့္ အေဆာက္အဦး)ဟု ေခၚပါသည္။ ခရစ္ယာန္အသံုးအႏႈန္းတြင္ Churh ကို ကိုးကြယ္၀တ္ျပဳေသာ လူစုလူေ၀း (the liturgical assembly)၊ ေဒသအသီးသီးရိွ ယံုၾကည္သူမ်ား (the local community of believers)၊ ကမၻာတစ္၀န္းရိွ သာသနာေတာ္ (the universal Church) စသည္ျဖင့္ ေခၚေ၀ၚသံုးႏႈန္းၾက ပါသည္။ ကက္သလစ္သာသနာကို Church ဟု ေခၚဆိုရာတြင္ ထိုအဓိပၸါယ္သံုးမ်ိဳးစလံုး ပါ၀င္ရပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ Church ဆိုသည္မွာ ဘုရားရွင္ စု႐ံုးထားေသာ ကမၻာတစ္၀န္းလံုးမွ ယံုၾကည္သူ တပည့္သားသမီးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ထိုယံုၾကည္သူ တပည့္ သားသမီးမ်ားသည္ ေဒသအသီးသီးတြင္ ေနထိုင္အသက္ရွင္ၾကသည္။ ဘုရားရွင္အား၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ရန္ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ စကၠရင္မင္တူးကို က်င္းပႏိုင္ရန္ စု႐ံုးၾကေသာသူမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ ဇူလိုင္လ (၁၀)ရက္၊ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ေန႔က "သာသနာေတာ္ (Church) အေၾကာင္း သင္ၾကားခ်က္ႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ေမးလာေသာ ေမးခြန္းတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ ေျဖၾကားခ်က္ (Responses to Some Questions Regarding Certain Aspects of the Doctrine on the Church)" ဆိုသည့္ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ကာဒီနယ္ ၀ီလွ်ံ ေဂ်၊ ေရဗာဒါ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး ရဟန္းမင္းႀကီး ေဘနာဒစ္ (၁၆)အရွင္ျမတ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အသိအမွတ္ျပဳထားေသာ သြန္သင္ခ်က္တစ္ခု ထုတ္ေ၀ သြားခဲ့ပါသည္။

ထုိသြန္သင္ခ်က္တြင္ "ကက္သလစ္သာသနာႀကီးသည္ တစ္ခုတည္းျဖစ္ၿပီး စစ္မွန္ေသာသာသနာေတာ္ ျဖစ္ပါသည္"။ "...တစ္ျခားေသာ ခရစ္ယာန္ဂိုဏ္းခြဲမ်ား (ပေရာတက္စတန္ အသင္းမ်ား)ကို သာသနာ Churchဟု မေခၚႏိုင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ စကၠရင္မင္တူးႏွင့္ ရဟန္းသိကၡါဆိုသည့္ ယံုၾကည္ရာ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အႀကီးအက်ယ္ကြာဟမႈေၾကာင့္ ျဖစ္သည္" ဟု ကက္သလစ္ သာသနာေတာ္က သင္ၾကားပါသည္။

"...ဂိုဏ္းကြဲ ခရစ္ယာန္ အသင္းေတာ္မ်ားတြင္ တမန္ေတာ္ႀကီးတို႕မွ အဆက္မျပတ္ ဆင္းသက္လာေသာ ရဟန္း သိကၡါတင္ျခင္း မရိွၾကပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုအသင္းေတာ္မ်ားတြင္ Church သို႕မဟုတ္ သာသနာေတာ္ဟု ေခၚဆိုႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ား မပါရိွပါ။ တမန္ေတာ္ႀကီးမ်ားမွ စဥ္ဆက္မျပတ္ ဆင္းသက္လာေသာ (ယေန႕ ရိွေနေသာ ကက္သလစ္ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားမွ စတင္ကာ ေနာက္ျပန္ ေရတြက္ပါက တပည့္ေတာ္ႀကီး ရွင္ေပထ႐ု အထိ စဥ္ဆက္မျပတ္ အဆက္ဆက္ရိွေနေသာ) ရဟန္းသိကၡါ မပိုင္ဆိုင္တာေၾကာင့္ ထိုအသင္းဂိုဏ္းမ်ားတြင္ စစ္မွန္ေသာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ စကၠရင္မင္တူး (ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္၏ အသားေတာ္ ေသြးေတာ္) မပိုင္ဆိုင္တာေၾကာင့္ ထိုဂိုဏ္းကြဲ ခရစ္ယာန္အသင္းေတာ္မ်ားကို သာသနာ (Church) ဟု မေခၚဆိုႏိုင္ပါ"ဟု ေျဖၾကားပါသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ အဖြားတစ္ဦးရဲ႕ ဆႏၵတစ္ခုႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဆႏၵတစ္ခုတို႕သာ ျပည့္၀မယ္ဆိုရင္ "ကက္သလစ္ အသင္းေတာ္" အစား "ကက္သလစ္သာသနာ"ဟု ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ခန္႕ခန္႕ညားညား ေခၚေစခ်င္ပါသည္။ "အမိအသင္းေတာ္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးေတာ္မူပါမည့္အေၾကာင္း"လိုဆိုမည့္အစား "အမိသာသနာေတာ္ကို ေကာင္းခ်ီး ေပးေတာ္မူပါမည့္ အေၾကာင္း"ဟု ရဲရဲ၀ံ႔၀ံ႔ ေျပာင္းဆိုေစလိုပါသည္။

မာကု (ဒႆန)


က်မ္းၫႊန္း

၁။ http://www.kusala.org/udharma2/dictionary/bd21.html; http://www.budsas.org/ebud/bud-dict/dic3_S.htm/
၂။ ခရီးေဆာင္ ျမန္မာအဘိဓာန္၊ ျမန္မာစာအဖြဲ႕ဦးစီးဌာန၊ ရန္ကုန္၊ ၁၉၉၉၊ စာမ်က္ႏွာ ၃၂၂။
၃။ Catechism of the Catholic Church,Libreria Editrice Vaticana, Citta' del Vaticano, 1994, p. 173. သည္ေနရာမွာ တိုက္ဆိုင္တာေၾကာင့္ ေရဒီယိုအစီအစဥ္တစ္ခုက သတင္းေက်ညာသြားပံုကို ထည့္ေျပာလိုပါသည္။ အဂၤလိပ္လို Church ကို ျမန္မာလို ဘုရားရိွခိုးေက်ာင္းဟု ေခၚပါသည္။ သို႕ေသာ္ Catholic Church ကို ကက္သလစ္သာသနာဟု ေခၚပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုသတင္းအစီအစဥ္မွာ ကက္သလစ္ဘုရား ေက်ာင္းေတာ္ဟု မွားယြင္းစြာ ေက်ညာသြားတာ သတိထားမိပါသည္။
၄။ Inside the Vatican, (Aug.-Sept, 2007), pp.10-13.

Tuesday, November 17, 2009

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ခရစၥမတ္ေန႕

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ခရစၥမတ္ေန႕


ရွမ္းျပည္နယ္ အေရွ႕ပိုင္း က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕၏ ေတာင္စြယ္ ေတာင္တန္း အလွတရားမ်ား၊ စိမ့္စမ္း ေရတံခြန္မ်ား၊ ခ်ယ္ရီပန္းမ်ားႏွင့္ ေ၀ဆာလွေသာ အလွတရားမ်ားက ျမင္ရသူမ်ားကို ရင္သပ္ ႐ႈေမာေမ့မရႏိုင္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေသာ သဘာ၀အလွတရားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ယခုလို မိုးကုန္ၿပီး ေဆာင္းေရာက္ၿပီဆိုလွ်င္ ေနျခည္ေႏြးေႏြးႏွင့္ အတူ သဘာ၀ေရာင္စံုပန္းမ်ား ဖူးပြင့္ လာၾကသည္။ ေက်းငွက္သရကာမ်ား ပ်ံသန္းျမဴးေပ်ာ္ ေနၾကသည္။ ခ်မ္းေအးေသာ ရာသီျဖစ္၍ ေနရာတိုင္း ႏွင္းေဖြးေဖြးမ်ား က်ေနၾကသည္။ ေရႊေရာင္ ၀င္းေသာစပါးမ်ားကို ရိတ္သိမ္းစုစည္းၿပီး ေသာကာလျဖစ္၍ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္ေသာကာလလည္း ျဖစ္သည္။

ဤအခ်ိန္သည္ အရာရာ သာယာလွပေနသည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေဆာင္းရာသီ၏ အလွမ်ားႏွင့္ တရားမ်ားတို႕သည္ ကြၽန္ေတာ္တို႕၏ စိတ္ကိုအေမာေျပ ေစသကဲ့သို႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕၏ စိတ္ထဲ၌ တစ္ႏွစ္တစ္ခါက်ေရာက္လာမည့္ ဒီဇင္ဘာလ၏ ခရစၥမတ္ေန႕ျမတ္ကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ႀကိဳဆို ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ ရွိၾကသည္။ တိုင္းရင္းသား ခရစ္ယာန္ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ခရစၥမတ္ေန႕ကို ေမွ်ာ္လင့္ေန သကဲ့သို႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕ "အခါ" လူမ်ိဳး တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္လည္း
ခရစၥမတ္ရက္ျမတ္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႕သည္ လယ္ယာ စပါးရိတ္သိမ္းၿပီး ဒီဇင္ဘာေရာက္ၿပီ ဆိုလွ်င္ ခရစၥမတ္ပြဲေန႕၌ သံုးရန္ ရည္႐ြယ္၍ လိုအလွပေသာ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ား၊ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကို ႀကိဳတင္ ၀ယ္စုထားၾကသည္။ ကေလးငယ္မ်ားရေသာ အိမ္ေထာင္စုမ်ားသည္လည္း သူတို႕သား သမီးမ်ား ၀တ္ဖို႕ အ၀တ္အစားမ်ား ၀ယ္ေပးျခင္း၊ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ေပးျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ခရစၥမတ္ပြဲ က်င္းပႏိုင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကပါသည္။ ဒီဇင္ဘာလျမတ္ ၂၂၊ ၂၃ ရက္ေန႕ ေရာက္ၿပီဆိုလွ်င္ လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ားဖြဲ႕၍ ခရစၥမတ္ ေတးသီခ်င္းမ်ားျဖင့္ မိုးလင္းေပါက္ တိုင္ေအာင္ သီဆို ႏႈတ္ခြန္းဆက္ၾကသည္။ ေပ်ာ္ျမဴးၾကသည္။ စားပြဲေသာက္ပြဲမ်ား ျပဳလုပ္လ်က္ အခ်င္းခ်င္း ဖိတ္ၾကားကာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စားေသာက္ၾကသည္။ လက္ေဆာင္ပစၥည္းျခင္း လဲလွယ္ၾကသည္။ အေ၀းမွ ေဆြမ်ိဳးမ်ားလာ၍ အတူတကြ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ "အခါ"လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ခရစၥမတ္ေရာက္ၿပီဆိုလွ်င္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေခါပုတ္ (ရွမ္းဘာသာ)ေထာင္းၾကသည္။ "အခါ" ဘာသာအားျဖင့္ "ေဟာ္ထန္" ဟုေခၚသည္။ "ေဟာ္"ကို ထမင္း၊ "ထန္"ကို ေထာင္း "ထမင္းေထာင္း"ဟုအဓိပၸါယ္ရသည္။

ေကာက္ညႇင္းေပါင္းၿပီး ႏွမ္းေစ့ေထာင္းျဖင့္ ေရာ၍ ေထာင္းရသည္။ မေထာင္း တတ္လွ်င္ အလြန္ပင္ပန္းသည္။ ညက္ေနေအာင္ ေထာင္းမွသာ စားေကာင္းေသာ ေခါပုတ္ကိုရသည္။ ေထာင္းၿပီးသား ေခါပုတ္ကို အခ်ပ္ေသး ေသးေလးမ်ားလုပ္၍ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားကို (ခရစၥမတ္၏ အစားအစာ အမွတ္တံဆိပ္အျဖစ္) စားသံုးေစသည္။ ေခါပုတ္ (ေဟာထန္)ကို မီးကင္၍ လည္းေကာင္း၊ ဆီျဖင့္ေၾကာ္၍ လည္းေကာင္း ႏို႕ဆီ၊ သၾကားျဖင့္ သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါသည္။ သၾကားျဖင့္ သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါသည္။ ဒီဇင္ဘာ (၂၄) ရက္ ညသန္းေခါင္ယံတြင္ မစၦားတရားေတာ္ျမတ္ကို ကမၻာေပၚရွိ ဘုရားေက်ာင္းတိုင္း၌ ပူေဇာ္ေနသကဲ့သို႕
ကြၽန္ေတာ္တို႕လည္း ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း သန္းေခါင္မစၦား ပူေဇာ္ႏိုင္ရန္ ဘုရားေက်ာင္းတက္ၾကသည္။ ဒီဇင္ဘာ (၂၅) ရက္ ခရစၥမတ္ရက္္ႀကီး၌ မနက္ မစၦားနာယူၿပီးသည္ႏွင့္ သူ႕႐ြာ၊ ကိုယ့္႐ြာ အိမ္တိုင္း အလွဴခံသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ၿခံထြက္ သီးႏွံမ်ားလွဴၾကသည္။ ရလာေသာ အလွဴမ်ားကို ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ စစၥတာရ္မ်ားကို လွဴဒါန္းၾကပါသည္။ ၿပီးလွ်င္အိမ္သို႕ျပန္လာၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ခရစၥမတ္ရက္ျမတ္ကို ဆက္ က်င္းပၾကပါသည္။ ဒီဇင္ဘာ (၂၈) ရက္ေန႕သည္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ "အခါ"လူမ်ိဳးမ်ား၏ ႏွစ္သစ္ကူးေန႕ ျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲကို စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာက်င္းပၾကသည္မွာႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

"အခါ" ႐ိုးရာသီခ်င္းမ်ား၊ အကပေဒသာမ်ား သီဆိုကခုန္၍ ေဖ်ာ္ေျဖ တင္ဆက္ၾကပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ႏွစ္သစ္ကူးေန႕လည္း ျဖစ္သည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ "အခါ"လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ခရစၥမတ္ေန႕ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ က်င္းပၾကသကဲ့သို႕ "အခါ"ႏွစ္သစ္ကူးကိုလည္း စည္ကားစြာ က်င္းပၾကပါသည္။ ႏွစ္ဆန္း (၁) ရက္ေန႕ မနက္ မစၦားတရားေတာ္ျမတ္နာယူၿပီး ေသာအခါ ထိုေန႕တစ္ေန႕တာ၌ ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ား ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ခရစၥမတ္ပြဲေန႕ ၿပီးဆံုးသြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႕၏ စိတ္၌ကား ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးေနပါသည္။ ေနာင္လည္း ႏွစ္စဥ္တိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ခရစၥမတ္ေန႕ကို က်င္းပဦးမည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

စိန္ပန္းနီ (ရွမ္းျပည္ေျမာက္)

သင္၏ေခၚေတာ္မူျခင္းကိုရွာေဖြေဖၚထုတ္ပါ။


သင္၏ေခၚေတာ္မူျခင္းကိုရွာေဖြေဖၚထုတ္ပါ။

ကြၽန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က အေဖသည္ ကြၽန္ေတာ္အား မေမ့ႏိုင္ေသာ စကားတစ္ခြန္းကို ေျပာခဲ့သည္မွာ - "သားမင္းကို ေမြးစဥ္က၊ ကမၻာေလာကႀကီး ၀မ္းေျမာက္ရႊင္လန္းေနစဥ္ မင္းဟာငိုေနခဲ့တယ္။ ေသေသာအခ်ိန္ မင္း၀မ္းရႊင္လန္းေနစဥ္ ကမၻာေလာကႀကီးငိုေၾကြးေနရေအာင္ မင္းရဲ႕ဘ၀မွာေနထိုင္ပါ" ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ကြၽဳႏု္ပ္တို႕သည္ ဘ၀ဆိုတာဘာလဲဆိုတာ ေမ့ေနသည့္ေခတ္ ကာလတြင္ ေနထိုင္ေနၾကသည္။ လူတစ္ေယာက္ကို လကမၻာသို႕ လြယ္ကူစြာပို႕ေဆာင္ႏိုင္ေသာလည္း လမ္းကိုျဖတ္၍ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရန္ အခက္အခဲေတြ႕ ေနၾကသည္။ မိုင္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ အကြာအေ၀းတြင္ရွိေသာ အလြန္ေသးငယ္သည္ ပစ္မွတ္ကို မစ္ဆိုင္းဒံုးက်ည္ျဖင့္ မလြဲေအာင္ပစ္ခတ္ ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ မိမိအိမ္မွာရွိေသာ ကေလးမ်ားႏွုင့္ စာၾကည့္တိုက္သို႕သြားရန္ ရက္သတ္မွတ္၍ မရဘဲျဖစ္ေနသည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႕တြင္ အီးေမးလ္၊ ဖက္စ္၊ ဒီဂ်စ္တယ္ဖံုးႏွင့္ အၿမဲ ဆက္သြယ္ႏိုင္ၾကေသာ္လည္း၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးဆက္ဆံမႈ နည္းပါးေသာ အခ်ိန္ကာလတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႕သည္ လူမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕မႈမရွိၾက။ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား ေပ်ာက္ေနၾကသည္။ မည္သည္အရာသည္ အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္သည္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကသည္။
သင္ ဤစာအုပ္ကို စတင္ဖတ္ေသာအခ်ိန္မွာပင္ ကြၽႏု္ပ္ သင့္အား ေလးစားစြားေမးပါမည္။ သင္ေသေသာအခါ မည္သူငိုမည္နည္း။ ဤကမၻာေျမေပၚတြင္ အသက္ရွင္သန္ခြင့္ရစဥ္၌ လူသားေပါင္း မည္မွ်ႏွင့္ သင္ထိေတြ႕မည္နည္း။ ေနာင္လာမည့္ မ်ိဳးဆက္သစ္အား သင့္ဘ၀က မည္သို႕ေသာ အရွိန္အ၀ါကို ေပးမည္နည္း။ သင္၏ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ ေနာက္တြင္ မည္သည့္ အေမြအႏွစ္ကို ခ်န္ထားခဲ့မည္နည္း။ ကြၽႏု္ပ္၏ ဘ၀တြင္ ကိုယ္တိုင္သင္ယူခဲ့ေသာ သင္ခန္းစာမွာ ဘ၀ကို သင္ကမျပဳလွ်င္ ဘ၀ျပဳသမွ် သင္ႏုရလိမ့္မည္။ ေန႕ရက္မ်ားသည္ ရက္သတၱပတ္မ်ားသို႕၊ ရက္သတၱပတ္မ်ားသည္ လမ်ားသို႕၊ လမ်ားသည္ ႏွစ္မ်ားသို႕ လ်င္ျမန္စြာ ကူးေျပာင္းသြားၾကသည္။ ဘ၀တြင္ တ၀က္တစ္ပ်က္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ မၾကာမီ မည္သည့္အရာမွ် မက်န္ေတာ့ဘဲ ေနာင္တျဖင့္ ေၾကကြဲေနေသာ ႏွလံုးသားသာ က်န္ရွိေပမည္။ သင့္ဘ၀တြင္ ျပန္လည္ေနထိုင္ခြင့္ရလွ်င္ သင္ဘာလုပ္မည္နည္း ဟုအိပ္ရာထဲတြင္ လဲေနေသာ စာေရးဆရာႀကီး ေဂ်ာခ်္ဘားနန္ေရွာအား ေမးရာ သူကစဥ္းစား၍ "ငါျဖစ္ခ်င္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး ငါျဖစ္ ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ငါမျဖစ္ခဲ့ဘူး" ဟုသက္ျပင္းခ်လ်က္ ျပန္ေျဖခဲ့သည္။ ကြၽႏု္ပ္ ဤစာအုပ္ေရးသားျခင္းသည္ သင္ ဤကဲ့သို႕ မျဖစ္ေစရန္ ျဖစ္သည္။
ဤသို႕ အစျပဳသည္ႏွင့္ သင့္ဘ၀လည္း ေျပာင္းလဲသြားလိမ့္မည္။

Who Will cry when you die? စာအုပ္မွ Discover your calling ကိုျပန္ဆိုသည္။

အုတ္လွ

Tuesday, November 10, 2009

ဘုရင္ဂ်ီ (သို႕) စာနီ



ဘုရင္ဂ်ီ (သို႕) စာနီ

သားသမီးရတနာ ဘာသာသြင္းဖို႕
မိဘတို႕ရဲ႕ တာ၀န္ကြယ္။
ဘုရားစကားေတြ သင္ကာတတ္ေတာ့
ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ကို စပင့္မယ္။
ခရစၥမားရရင္ ဘာသာေရးကို
ေ၀းေ၀းကေန မေရွာင္နဲ႕ဟယ္။
အ႐ြယ္ေရာက္လာ ၾကင္ယာေတြ႕ေတာ့
ေပါ့ေလ်ာ့ခဲ့တာ အဖတ္ဆယ္။
မူးၿပီးရမ္းတာ ဘုရင္ဂ်ီ/စာနီလားလို႕
အမ်ားေမးရင္ ရွက္စဖြယ္။
အိမ္ေထာင့္တာ၀န္ အလြန္မ်ားလည္း
ဘုရားေက်ာင္းေတာ့ တက္ၾကမယ္။
လွဴဒါန္းၾကမယ္ ကုသိုလ္ေရးမို႕
လက္မေႏွးနဲ႕ ညီေစကြယ္။
စည္းလံုးသြန္သင္ ေမတၱာထားလို႕

မိသားစုတို႕ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္။
ယံုၾကည္ျခင္းကို လက္ေတြ႕က်င့္မွ
ေကာင္းကင္ရဖို႕ ေသခ်ာမယ္။
မယ္ေတာ္ဆီမွာ ဒို႕အားကိုးလို႕
ဆထက္ထမ္းပိုး ႀကိဳးစားမယ္
ႀကိဳးစားမယ္၊ ႀကိဳးစားမယ္။

ခံပြင့္

စာေပႏွင့္မိသားစုဘ၀


စာေပႏွင့္မိသားစုဘ၀

အလိမၼာ စာမွာရွိ ဆိုတဲ့စကားကို ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္း ၾကားဖူးၾကပါတယ္...။ မွန္ပါတယ္မိတ္ေဆြ၊ စာေပနဲ႕ ထိေတြ႕ေနရတဲ့ ဘ၀ရဲ႕ၾကည္ႏူးမႈ ဟာယဥ္ေက်းမႈအဆင့္ အတန္း၊ လူ႕အဆင့္အတန္းကို ျမင့္တက္လာေစ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိဳ႕ အခ်ိဳ႕ေသာလူေတြဟာ၊ စာေပနဲ႕ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေတာက္သြားတဲ့အတြက္၊ ငယ္႐ြယ္စဥ္ ေက်ာင္းသား ဘ၀ကအသိနဲ႕ပဲဆက္ၿပီး အသက္ရွင္ေနၾကတာေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဆက္ၿပီး စာအုပ္စာေပေတြကို လိုက္စားေလ့လာလို၊ သူတို႕ရဲ႕ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးအတြက္ ဆက္လွမ္းႏိုင္ေအာင္ ေလွကားေထာင္သည့္သဖြယ္ ျဖစ္တဲ့လူ ေတြရွိၾကပါတယ္။... ဤကဲ့သို႕ လူတစ္လံုး သူတလံုးႏွင့္ ေနႏိုင္ဖို႕ ဆိုတာဟာ သိပ္ကိုခက္ခဲတဲ့၊ သိပ္ကိုရႏိုင္ခဲတဲ့ လူ႕ဘ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာ လိုအပ္လွပါတယ္။ လူငယ္တစ္ေယာက္ စာၾကည့္တိုက္ကို သြားဖို႕၊ စာအုပ္ စာေပဖတ္႐ႈ ေလ့လာႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ သူ႕ဘ၀ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သင့္တင့္တဲ့၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ အသိုင္း အ၀န္းလိုအပ္လွပါတယ္။ အခ်ိဳ႕လဲအမ်ားႏွင့္ မတူပဲတမူ ထူးျခားၿပီးေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ ဆန္႕က်င္ကာ မိမိရဲ႕ဗီဇစိတ္ကေလးေတြ ပါလာတတ္လို႕ ထြန္းေပါက္သြားတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွားလွပါတယ္။ အမ်ားပိုင္ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာ ပိုၿပီးမ်ားပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္
ငယ္စဥ္က ကေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ စေတြ႕တုန္းက၊ ကေလးငယ္ဟာ ႏွစ္တန္းေလာက္ ရွိပါၿပီ။ သူဟာ ငယ္႐ြယ္ေပမဲ့ သူဦးေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ မႏၲေလးက နာမည္္ႀကီး စာအုပ္ဆိုင္တစ္ ဆိုင္ကိုေရာက္ေရာက္ လာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူဦးေလးက ဆယ္တန္း၊ သူ႕ဦးေလးကလည္း အမႈိက္ျဖစ္မဲ့ စာအုပ္ဆို ကိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကေလးက စာအုပ္မဖတ္ႏိုင္ ေသးေပမဲ့၊ သူ႕ဦးေလးက စာအုပ္ေတြကို ဖတ္ျပ၊ ရွင္းျပသူက နားေထာင္နဲ႕ပဲ၊ ႏွစ္တန္းေက်ာင္းသား ဒီကေလးဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးေတြကို သိေနတယ္။ သူ႕ ဦးေလးမရွိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလ ေနာက္ပိုင္းမွာ သံုးတန္းေလာက္သာရွိေသးတဲ့ ဒီကေလးဟာ၊ စာအုပ္ဆိုင္ႀကီးကုိ ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ေရာက္ခ်လာတတ္ပါတယ္။

စာအုပ္ဖတ္ဖို႕ထက္ ဒီကေလးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အိမ္မွာအားေနရင္း ဒီစာအုပ္အငွား ဆိုင္ကိုပဲ သတိရလာတတ္တဲ့ သူ႕ဦးေလးရဲ႕ အက်င့္ေတြ တူေနလို႕ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ဦးေလးမရွိလဲ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သိပ္အေရးႀကီးတာ ကေလးရဲ႕ အေပၚဆိုင္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးပါပဲ။ ဒီကေလးဟာ သိပ္ကံေကာင္းပါတယ္။ ဒီဆိုင္ကဆိုင္ရွင္ လူပ်ိဳႀကီးက ဒီကေလးကို လက္ခံႀကိဳဆိုၿပီး စာအုပ္ငွါးခေတာင္ မယူဘဲနဲ႕၊ ကေလးနဲ႕ကိုက္တဲ့ လိုုက္တဲ့ စာအုပ္ကေလးကို လူႀကီးတစ္ေယာက္လို ဆက္ဆံၾကတယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႕ သူဦးေလးကို အေဖၚျပဳၿပီး လာေနရတဲ့ ကေလးဟာ၊ သူ႕သူငယ္ခ်င္း စာအုပ္ဆိုင္က ဦးဦးေတြနဲ႕အေဖၚလုပ္ၿပီး ေပ်ာ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သူဟာ သူ႐ြယ္တူကေလးေတြနဲ႕ မတူေတာ့ဘဲ လူႀကီးေတြနဲ႕သာ ေပါင္းတတ္လာပါတယ္။ သူရဲ့ ႏိုင္ငံေရးေတြ၊ ကမၻာအေရးေတြကိုလည္း ကေလးေတြက နားမလည္ၾကပါဘူး။
ဒီလိုနဲ႕ ပဲၾကာလာေတာ့ ဒီစာအုပ္ဆိုင္ကေလးဟာ ကေလးငယ္ရဲ႕ ဒုတိယ အိမ္ ျဖစ္လာတတ္ပါေတာ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းတြင္ နံရံကပ္စာေစာင္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ေလးတန္း ေက်ာင္းသား ဒီကေလးရဲ႕ စာမူတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရလို႕ သိပ္ကို အံ့ၾသသြားခဲ့ပါတယ္။ တကယ္တန္း ဒီလုိၿပိဳင္ပြဲမ်ိဳးဆိုတာဟာ အတန္းႀကီး အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ လက္ရာေတြနဲ႕သာ လြမ္းမိုးေနတတ္တာပါ။ ေနာက္ ၈၈ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေက်ာင္းေတြကြဲသြားလို႕ မေတြ႕ျဖစ္
ေတာ ့ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ၀တၴဳေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြေတာင္ ေရးေနၿပီလို႕ေတာ့ ၾကားလိုက္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တင္ျပခ်င္တဲ့ အခ်က္ကေတာ့၊ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ စာအုပ၀ါသနာပါဖို႕၊ စာဖတ္ေလ့ ဖတ္ထရွိဖို႕ဆိုတာဟာ ေရခံ ေျမခံေကာင္းေတြရွိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ခံႏိုင္တဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႕၊ အားေပးေထာက္ခံမႈ ရွိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစာေစာက ကြၽန္ေတာ္ တင္ျပခဲ့တဲ့ ကေလးဟာ စာအုပ္ဆိုင္က လူႀကီးေတြကသာ ႐ႈပ္ပါတယ္ဆိုၿပီး ေမာင္းထုတ္လိုက္ပါက၊ ဘယ္လိုမွ စာဂ်ပိုးေလးတစ္ေကာင္ ျဖစ္မလာပါဘူး၊ တစ္ေကာင္ဆိုလို သိပ္ရိုင္း သြားပါသလား၊ စာေပ၀ါသနာအုိးမ်ားဟာ သူတို႕ကို စာဂ်ပိုး ေလးတစ္ေကာင္လိုက ေျပာတာကို ခံႏိုင္ၾကပါတယ္။ သိပ္လည္းဂုဏ္လို႕ ေခၚေလာက္တဲ့၊ စာေပ၀ါသနာရွင္ေပၚ ထြက္ခဲ့ၿပီးလား၊ ေပၚထြက္လာ ေတာ့မွာလား။ ေပၚထြက္မလာ ေစခ်င္ဘူးလား၊ သံုးသပ္ပါ မိတ္ေဆြ...စာဖတ္ျခင္းဟာ ရင့္က်က္တဲ့ဘ၀၊ အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ ဘ၀ေတြကို ဆြတ္ခူးရယူႏိုင္ၿပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေပၚကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါတယ္ မိတ္ေဆြ
ကေလးငယ္မ်ားကို အစတြင္ လစဥ္ထုတ္စာေစာင္ေလးမ်ား၊ ကာတြန္းေလးမ်ားျဖင့္ ကေလးအႀကိဳက္ စည္း႐ံုးႏိုင္ပါတယ္။ အျခားအတြက္ ပိုက္ဆံကို အကုန္က်ခံမည့္အစား အေဟာင္းေစ်းနဲ႕ ျပန္ထုတ္လို႕ရတဲ့ စာအုပ္ေလးေတြ ၀ယ္သင့္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြရဲ႕ အိမ္နားမွာ စာအုပ္ဆိုင္ေလးေတြ၊ စာၾကည့္တိုက္ေတြရွိရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့ ညေနခင္း လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းနဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကေလးေတြကို ေခၚသြားျခင္းျဖင့္ စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးလို႕ ရပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေလးၾကေတာ့လည္း စာအုပ္ေတ႕ြရင္ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဖတ္ခ်င္တဲ့ ၀ါသနာႀကီးသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလိုကေလးေတြဆိုရင္ မေကာင္းေသာစိတ္ေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြျဖစ္ေစတဲ့ စာအုပ္ေတြ ကေလးေတြ လက္ထဲေရာက္မွာကိုေတာ့ စိုးရိမ္ရပါတယ္။

မရင့္က်က္ေသးခင္ပါ မိတ္ေဆြ၊ ရင့္က်က္တဲ့ အဆင့္အတန္းေရာက္ရင္ေတာ့ ကိစၥမရွိလွပါဘူး။ သူဟာ သူ ခြဲျခား ဆံုးျဖတ္ႏိုင္သြားပါၿပီ။ အသက္နဲ႕ရင့္က်က္မႈကို မဆံုးျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ေလ့က်င့္ရယူမႈကသာ ရင့္က်က္မႈကို ေပးစြမ္းႏိုင္တာပါ။ ဒါေတြ အားလံုးဟာ စာအုပ္ထဲက စကားလံုးေတြမွာရွိပါတယ္ မိတ္ေဆြ...

အခ်ိဳ႕ေသာ မိဘေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ကေလးက စာအုပ္ငွါးဖတ္ရလို႕ တေန႕တေန႕ေပးရတဲ့ ပိုက္ဆံကို ႏွေျမာတတ္ၾကပါတယ္။ ဆင္းရဲလြန္းတဲ့ မိသားစုေတြကိုေတာ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိဳ႕မိသားစုေတြဟာ၊ မိမိတို႕ အျခားသံုးေနတဲ့ ေငြေတြကိုက်ေတာ့ မစဥ္းစားပဲနဲ႕၊ ကိုယ့္သားသမီး တေန႕ စာအုပ္ငွါးဖတ္ရတဲ့ ေငြတစ္ဆယ္ အစိတ္ကို ျမင္တက္ၾကပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိတ္ေဆြ ေဆးလိပ္ေသာက္၊ ကြမ္းစားတာထက္ စာရင္အမ်ား ႀကီးခံသာပါတယ္။ မိမိသားသမီးရဲ႕ ပါလာတဲ့ ၀ါသနာတစ္ခုကို တိုးတက္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႕ရန္ မိဘေတြမွ တာ၀န္ရွိလွပါတယ္။

မတတ္ႏိုင္တဲ့ မိဘေတြကေတာ့ ရပ္ကြက္ စာၾကည့္တိုက္ေလးေတြ၊ နီးစပ္ရာစာေပ ၀ါသနာရွင္ေတြကေနၿပီးေတာ့ စာဖတ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။ သမိုင္းမွာ ထင္ရွားလွေသာ အာျဗာဟံလင္ကြန္းဟာ၊ စာအုပ္ဖတ္ဖို႕အတြက္ သူမ်ား အိမ္မွာအေစခံ လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ မိတ္ေဆြ... ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္ရွာတဲ့ လင္ကြန္း၊ ဆင္းရဲလြန္းတဲ့ လင္ကြန္းဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕
သမၼတႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္...။ စာေပ ေလ့လာျခင္း၊ စာဖတ္ျခင္းရဲ႕ ရလဒ္ေတြပါ မိတ္ေဆြ....

ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုး ေျပာခ်င္တာကေတာ့ စာဖတ္ျခင္းဟာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕ အိမ္ေထာင္စုဘ၀၊ သာယာ တိုးတက္ႏုိင္ေရး အစအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ စာေပပညာရွင္မ်ားဟာ ေလာကကို အလွဆင္သလို၊ ထိမ္းေက်ာင္းႏိုင္သလို၊ မိတ္ေဆြမ်ားရဲ႕ စာေပ၀ါသနာပါတဲ့ သား သမီးေတြဟာလည္း မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕ အိမ္ကို အလွဆင္ေနမယ္။ ထိန္းေက်ာင္း ေနမယ္ ဆိုတာေတာ့ သတိရေစ ခ်င္ပါတယ္... ကဲဒိလိုဆို.... ဓမၼမိတ္ေဆြရဲ႕ အိမ္မွာစာ ဖတ္၀ါသနာပါေသာ သူမ်ား ေမြးထုတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ၊ အစပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တင္ျပခဲ့တဲ့ ေကာင္ကေလးဟာ သူ႕ဘ၀၊ သူ႕ဦးေလး၊ စာအုပ္ဆိုင္က လူတစ္စုေၾကာင့္ စာေပ ၀ါသနာရွင္မ်ား ျဖစ္သြားခဲ့သလိုပဲ မိမိျပဳစုပါလို႕ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္...။

မိတ္ေဆြမ်ားရဲ႔ အိမ္မွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေကာင္းႀကီး ေက်းဇူးေတာ္မ်ား ခံစားရရွိၿပီး စာေပ၀ါသနာပါေသာ စာဂ်ပိုးကေလးမ်ား ထြန္းကား ႏိုင္ၾကပါေစ။ သုခစံအိမ္ေလးတစ္ခု ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစလို႕ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါသည္ ခ်စ္ေသာ မိတ္ေဆြမ်ား ခင္ဗ်ား......


ေ၀လီ