Archdiocese of Mandalay blog: November 2008

Tuesday, November 25, 2008

အေမွာင္မွ အလင္း သုိ႕

အေမွာင္မွ အလင္း သုိ႕

အိုသခင္ အရွင္ျပဳလုပ္
အကြၽႏ္ုပ္၏႐ုပ္ႏွင့္နာမ္တြင္
ငါစြဲအတၱ
ကိန္းေအာင္းေနၾကေလရဲ႕ ....

အိုသခင္ လူမိုက္ ကြၽန္ေတာ္
မာနတံခြန္ အလံထူ၍
ငါမွငါဟု ငါ၏ကိုယ္အား
ထင္ႀကီးလြန္စြာ ျမင္ျမင္သမွ်
ေဒါသေထာင္လႊား ရန္ေစာင္ၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ခဲ့ေလရဲ႕ ...

အိုသခင္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္တြင္း
ေက်းဇူးသခင္ ဘုရားရွင္၏
ဧ၀ံေဂလိ တရားေတာ္အား
ၾကားသိေလေသာခါ ...

အိုသခင္ အျပစ္သားကြၽန္ေတာ္
အတၱကို ခုခ် မာနကိုိုစြန္႕
အလျံဖဴႏွင့့္္ မိုက္ေနာင္တႀကံဳ
အေမွာင္မွအလင္း
ကူးေျပာင္းေသာအခါ
အရွင္ဆီးႀကိိဳ ႏွင့့္္လွဲွဲ႕ပါ..

. J - ေဇာ္လတ္ေအာင္ (ေရႊဘုိ)

Friday, November 21, 2008

O Holy Night

ခုတေလာ ဘေလာက္မွာ သီခ်င္းေလးေတြမတင္ျဖစ္တာ ၾကာသြားၿပီ။ အဲေတာ့.. the top of Pops ဆိုၿပီး အရမ္းနာမည္ႀကီးေနတဲ့ အိုင္းရစ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသံုးပါးရဲ႕ The Priests ဆိုတဲ့ စီးရီးကို Sony BMG ကေန ေဒၚလာ တစ္မီလၽွံနဲ႕ (US$ 1.27 million) စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ခဲရာကေန Pop ေလာကရဲ႕ ထိပ္ကို ေရာက္ရွိသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီဘုန္းေတာ္ႀကီးသံုးပါးက Fr Eugene O'Hagan, Fr. Martin O'Hagan, Fr David Delargy တုိ႕ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕ရရွိတဲ့ ေငြေတြကိုလည္း ဂရုဏာေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ အသံုးျပဳသြားမယ္လို႕ ေျပာၾကားခဲ့ၾကပါတယ္။ YouTube ကေန ရွာၿပီးနားေထာင္ ၾကည့္ေတာ့ အေတာ္ေလးေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီထဲကေန အခုဆို ခရစမတ္လည္း နီးလာၿပီမို႕ ခရစမတ္သီခ်င္းျဖစ္တဲ့ O Holy Night ကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဆက္ၿပီးနားေထာင္ခ်င္ရင္ေတာ့ You Tube မွာ ဆက္လက္ရွာၿပီးနားေထာင္ၾကေပါ့ ေနာ္..။

http://www.youtube.com/watch?v=nxbAIMjDQdQ

Thursday, November 20, 2008

အဘယ့္ေၾကာင့္ ကက္သလစ္က်မ္းစာေတာ္ျမတ္တြင္ က်မ္း (၇၂)ေစာင္ရွိရသနည္း။

“ဘာရု ပေရာဖက္က်မ္း” (Baruch) သည္ ပရိုတက္စတင့္ က်မ္းစာေတာ္ျမတ္တြင္ မပါ၀င္ဘဲ ကက္သလစ္က်မ္းစာေတာ္ျမတ္တြင္သာ ပါ၀င္ေသာ ဓမေဟာင္းက်မ္း (၇)ေစာင္ထဲမွ တစ္ေစာင္ျဖစ္သည္။ ထိုက်မ္းမ်ားကို ကက္သလစ္တို႕က “ဓမေဟာင္းတြဲဖက္က်မ္း”မ်ား Deuterocanonical ဟုေခၚၾကသည္။ ပရိုတတ္တစတင့္ တို႕ကမူ “အာပိုခရိပါ” Apocryphalဟုေခၚၾကသည္။

(ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ “အပယ္ခံက်မ္း”ဟု အသံုးရွိခဲဖူးသည္။) ထိုဓမေဟာင္းက်မ္း (၇)ေစာင္တြင္ ပါ၀င္ေသာ က်မ္းမ်ားမွာ တိုဘိ၀တဳ (Tobit)၊ ဂ်ဴဒစ္၀တဳ (Judith)၊ ဘာရုပေရာဖက္က်မ္း (Baruch)၊ မကာေဘးဦးသမိုင္း (ပထမတြဲႏွင့္ ဒုတိယတြဲ) (1 and 2 Maccabees) ဥာဏ္ပညာက်မ္း (Wisdom, or wisdom of Solomon) ၊ နိတိေဒသနာက်မ္း (Sirach, or Ecclesiasticus) တို႕ျဖစ္ၾကသည္။

ထိုဓမေဟာင္းတြဲဖက္က်မ္းမ်ားသည္ ဘီစီ (၃)ရာစုခန္႔က ဂရိဘာသာသို႕ ျပန္ဆိုထားေသာ ဓမေဟာင္းက်မ္း (Septuagint)တြင္ ပါ၀င္ၾကသည္။ အဆုိပါ ဓမေဟာင္းက်မ္းသည္ တမန္ေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ၄င္းတို႕ ေနာက္ပိုင္း မ်ိဳးဆက္မ်ား အသံုးျပဳခဲ့သည့္ က်မ္းစာေတာ္ျမတ္လည္းျဖစ္သည္။ ဂ၇ိဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားေသာ ဓမေဟာင္းက်မ္းမ်ားထဲမွ အေစာဆံုးလက္ေရးမူမ်ားျဖစ္သည့္ Codex Sinaiticus (fourth century) ႏွင့္ Codex Alexandrinus (c.450) တို႕သည္ အထက္ေဖာ္ျပပါ ဓမေဟာင္းမ်ားကို အျခားေသာ က်မ္းမ်ားႏွင့္ အတူ ထည့္သြင္းထားၾကသည္။

ခရစ္ႏွစ္ ၃၄၉ ခုႏွစ္တြင္ ဟိပိုၿမိဳ႕တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ ခရစ္ယာန္သာသနာ့စည္းေ၀းႀကီးႏွင့္ ၃၉၇ခုႏွစ္ ႏွင့္ ၄၁၉ ခုႏွစ္တို႕တြင္ ကာေသ့ခ်္ၿမိဳ႕တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ စည္းေ၀းပြဲ ႀကီးတို႕က ထိုက်မ္း (၇)ေစာင္ကို အျခားေသာ က်မ္း(၆၆)ေစာင္ႏွင့္ အတူ က်မ္းစာေတာ္ျမတ္တြင္ ထည့္သြင္းအတည္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ထိုအတည္ျပဳခ်က္ကို ကမာလံုးဆိုင္ရာ အသင္းေတာ္ (Universal Church) ကလည္း လက္ခံခဲ့သည္။ (၁၆) ရာစုတြင္ ထရင့္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ခရစ္ယာန္ သာသနာ့စည္းေ၀းပြဲႀကီးကလညး္ ထိုက်မ္းမ်ားကို အတည္ျပဳေပးခဲ့သည္။

သို႕ျဖစ္လွ်င္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ပရိုတက္စတင့္တို႕က အဆိုပါက်မ္းမ်ားကို ၄င္းတို႕၏ က်မ္းစာေတာ္ျမတ္ထဲမွ ထုတ္ပယ္ထားသနည္း။ အမွန္တကယ္တြင္ ၾသဇာတိကမရွိေသာ ပရိုတက္စတင့္ျပဳျပင္ေရး၀ါဒီ မာတင္လူသာ (Martin Luther) က ၄င္းတို႕ကို ပယ္ဖက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္ ခရစ္ယာန္ယံုၾကည္ျခင္းအတြက္ က်မ္းစာေတာ္ျမတ္သည္သာ အဓိကက်သည္ဟု အျပင္းအထန္ သြန္သင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏ သြန္သင္ခ်က္ကို မေထာက္ခံေသာ က်မ္းခ်က္မ်ားရွိပါက ထိုက်မ္းခ်က္မ်ားပါ၀င္ေသာ က်မ္းမ်ား၏ အေရးပါမႈ႕ကို ျငင္းဆိုေလ့ရွိသည္။

ဓမေဟာင္းတြဲဖက္က်မ္းမ်ားတြင္ ေသသူတို႕အတြက္ ဆုေတာင္းေပးျခင္းႏွင့္ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းမ်ားကို ေထာက္ခံအားေပးေသာ က်မ္းပိုဒ္မ်ားပါ၀င္ၾကသည့္အျပင္ ငရဲငယ္ (Purgatory)တည္ရွိေၾကာင္းကိုလည္း သြန္သင္ထားသည္ (၂ မကာ ၁၂း၃၉-၄၆)။ မာတင္လုသာသည္ ထိုေရွးေဟာင္းသြန္သင္ခ်က္ႏွင့္ အသင္းေတာ္၏ က်င့္ၾကံခ်က္မ်ားကို ပစ္ပယ္ကာ ထိုက်မ္းမ်ားကို ပရိုတက္စတင့္က်မ္းစာေတာ္ျမတ္အတြင္း ထည့္သြင္းရန္ ၿငင္းဆိုခဲ့သည္။

ဓမေဟာင္းတြဲဖက္က်မ္းမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေသာ က်မ္းမ်ားသည္ အျခားေသာ ဓမေဟာင္းက်မ္းမ်ားႏွင့္ ေရးသာသည့္ ပံုစံဆင္တူသည္။ ဥာဏ္ပညာက်မ္းႏွင့္ နိတိေဒသနာက်မ္းတို႕သည္ ပညာအလိမာက်မ္းႏွင့္ အေတာ္ပင္တူသည္။ တိုဘိ၀တဳသည္ ေယာဘ၀တဳကဲ့သို႕ပင္ျဖစ္သည္။ ဂ်ဳဒစ္၀တဳသည္လည္း အက္စတာ၀တဳႏွင့္ အလားသ႑ာန္တူသည္ (ေဟေၿဗဦး အမ်ိဳးသမီးသူရဲေကာင္းႏွစ္ဦးသည္ မိမိတို႕၏ လူမ်ိဳးကို ကယ္တင္ရာတြင္ ကူညီခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္) မကာေဘးဦးသမိုင္း ပထမတြဲႏွင့္ ဒုတိယတြဲတို႕သည္ ဓမရာဇ၀င္ ဒုတိယေစာင္ - တတိယေစာင္၊ ရာဇ၀င္ခ်ဳပ္ ပထမေစာင္ ဒုတိယေစာင္တို႕ကဲသို႕ သမိုင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို တင္ျပထားေသာ က်မ္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဘာရုပေရာဖက္က်မ္းသည္လည္း ေဂ်ေရမိယ (Jeremiah) ပေရာဖက္က်မ္းႏွင့္ အလားသ႑ာန္တူသည္။
ဓမသစ္က်မ္းသည္လည္း ဓမေဟာင္းတြဲဖက္က်မ္းမ်ားမွ ေတြးေခၚခ်က္မ်ားကို က်မ္းခ်က္အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ထပ္တူနီးပါးျပန္ေျပာင္းေျပာဆိုထားသည္။ ဥပမာ- ဗ်ာဒိတ္ေတာ္က်မ္း ၁း၄ ႏွင့္ ၈း၃-၄ တို႕သည္ တိုဘိ၀တဳ ၁၂း၅၁ ကို ကိုးကားထားဟန္ရွိသည္။ ေကာ္ရန္႔သုၾသ၀ါဒစာ ပထမေစာင္ ၁၅း၂၉ သည္ မကာၾသ၀ါဒစာ ၁၁း၃၅ သည္ မကာေဘးဦးသမိုင္း ဒုတိယတြဲ ၇း၂၉ ကို ျပန္လည္ထင္ဟပ္ျပေနေလသည္။

Tuesday, November 18, 2008

သံေပါလူးႏွစ္ အထိမ္းအမွတ္ အမွတ္အသား လိုဂို ၏ အဓိပါယ္

သံခ်ိမ္းႀကိဳး မွာ သံေပါလူးသည္ ေရာမၿမိဳ႕၏ အက်ဥ္းသားျဖစ္ခဲ့ျခင္းကို ေဖာ္ေဆာင္ပါသည္။

ဓါး ၏ အဓိပါယ္ႏွစ္မ်ိဳးမွာ တခ်ိန္က သံေပါလူးသည္ ခရစ္ယာန္မ်ားကို ႏွိပ္စက္ညွင္းဆဲေသာသူ တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ ေနာက္တမ်ိဳးမွာ သံေပါလူးသည္ ေရာမလူမ်ိဳးျဖစ္သျဖင့္ အျခားေသာ ဓမအာဇာနည္မ်ားကဲ့သို႕ လက္၀ါးကားတိုင္တြင္တင္ သတ္ျခင္း၊ ေက်ာက္ခဲျဖင့္ ပစ္ၿပီး သတ္ျခင္းမ်ားမခံရဘဲ။ သံေပါလူးအား ေခါင္းျဖတ္ သတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရေၾကာင္း သိရွိ အမွတ္ရေစရန္ျဖစ္သည္။

က်မ္းစာအုပ္ ၏ အဓိပါယ္မွာ သံေပါလူးသည္ ဓမသစ္က်မ္းတြင္ က်မ္းစာအမ်ားဆံုးေရးခဲ့သူ အျဖစ္ေဖာ္ေဆာင္ပါသည္။

လက္၀ါးကားတိုင္ သည္ သခင္ခရစ္ေတာ္ကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး သံေပါလူး ေကာ္ရိန္႔သုၾသ၀ါဒစာ(၁ ေကာ္ ၁း၂၃) တြင္ မိန႔္ၾကားထားသကဲ့သို႕ “ငါတို႕သည္ လက္၀ါးကပ္တိုင္ အတင္ခံရေသာ ခရစ္ေတာ္၏ အေၾကာင္းကို ေဟာေျပာၾက၏”။

မီးေတာက္မီးလွ်ံ သည္ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္ကို ကိုယ္စားျပဳသည္။

၂၀၀၈-၂၀၀၉ မွာ သံေပါလူးႏွစ္ ကိုရည္ညႊန္းပါသည္။

၂၉-VI ဆိုသည္ မွာ သံေပါလူးႏွစ္ စတင္ေသာ ရက္ႏွင့္ ၿပီးဆံုးမည့္ ရက္ျဖစ္သည့္ (၂၉) ရက္၊ ဇြန္လ ကို ရည္ညႊန္းပါသည္။

Monday, November 17, 2008

“ဘုရင္တကာတို႕၏ ဘုရင္”

ေယဇူးဘုရင္ပြဲကို ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၉၂၅ ခုႏွစ္မွာ ရဟန္းမင္းႀကီး န၀မေျမာက္ပီအူးက အသင္းေတာ္အတြင္း က်င္းပဖို႕ ျပဌာန္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီပြဲကို က်င္းပဖို႕ သတ္မွတ္တဲ့အခ်ိန္ဟာ ဘုရားမဲ့ ၀ါဒေတြ ႀကီးစိုးတဲ့အခ်ိန္ (သို႕) ခရစ္ေတာ္ မပါလည္း ျဖစ္ပါတယ္ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာက ေတြးထင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြဟာ ထင္သလိုေတြး၊ ထင္သလိုေရး၊ သေဘာရွိလုပ္ေနၾကၿပီး၊ မာနတရားေၾကာင့္ ဘုရားတရားရဲ႕ ၾသဇာ အာဏာေအာက္မွာ မေနလိုၾကေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားပညတ္ေတာ္မ်ားနဲ႕ သီလပါရမီမ်ားကို ဥေပကၡာျပဳၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕

အလိုေတာ္ကို မိမိအလိုဆႏၵနဲ႕ အစားထိုးေနၾကတဲ့အခ်ိန္၊ မ်က္ေမွာက္ကမၻာႀကီးဟာ ေျဗာင္းဆန္ေနၿပီး တရားမွ်တေရးနဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း အေရးနိမ့္ေနရတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အဲဒီအခ်ိန္ မူဆိုလိုနီဆိုသူဟာ အီတလီမွာ စစ္အင္အားနဲ႕ ဖက္ဆစ္ပါတီကို အစိုးရအဖြဲ႕မွာ အာဏာ တည္ၿမဲေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္၊ ဂ်ာမဏီ တစ္၀န္းမွာ နာဇီပါတီရဲ႕ ဟစ္တလာကလည္း စစ္အင္အား သံုးၿပီး ေသာင္းက်န္းေနတဲ့အခ်ိန္၊ စီးပြားေရးဟာလည္း အဖတ္ဆည္ မရေအာင္ က်ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ထက္ငါ အာဏာရဖို႕ ႐ူးေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ အသင္းေတာ္က သမၼာက်မ္းစာ သြန္သင္ခ်က္အတိုင္း လူေတြဟာ မိမိတို႕ရဲ႕ဘ၀မွာ ဘုရားတရားကို ေနရာျပန္ေပးၿပီး ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ အစိုးတရျပဳျခင္းကို ခံယူမွသာ ကမၻာမွာ ေမတၱာတရားနဲ႕ ေအးခ်မ္းသာယာမႈကို ရရွိမယ္ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႕ ခရစ္ေတာ္ကသာ ဘုရင္တို႕ရဲ႕ ဘုရင္ျဖစ္တယ္၊ မိမိတို႕ ကိုးကြယ္တဲ့ ဘုရားကသာ ဘုရင္တကာတို႕ရဲ႕ ဘုရင္ (အရွင္) ျဖစ္တယ္၊ ခရစ္ေတာ္ဟာ စၾက၀ဠာရဲ႕ ဘုရင္ျဖစ္တယ္၊ သူ႕ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ထာ၀ရတည္မယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို သတိေပးဖို႕ ““ေယဇူးခရစ္ေတာ္ ဘုရင္ပြဲေတာ္”” ကို က်င္းပဖို႕ ရဟန္း မင္းႀကီးက ေၾကျငာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ရဟန္းမင္းႀကီးက ဒီပြဲကို သတ္မွတ္က်င္းပ ေစျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းႏွစ္ခုကေတာ့ -

(၁) ““ငါတို႕သည္ ကိုယ္ေတာ္အားျဖင့္ သက္ ရွင္၊ လႈပ္ရွား၊ ရပ္တည္လ်က္ရွိၾက၏”” (တ မန္ - ၁၇း၂၈) လို႕ ဆိုထားတဲ့အတိုင္း လူေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲႀကိဳးစားႀကိဳးစား ဘုရားသခင္ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈေအာက္က ဘယ္ ေတာ့မွ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လို႕ မရႏိုင္ ဘူးဆိုတဲ့အခ်က္နဲ႕၊

(၂) လူေတြဟာ မိမိကိုးကြယ္တဲ့ ဘုရား သခင္ (သို႕) ေယဇူးဘုရင္အား က်ိဳးႏြံလက္ခံ ဖို႕ မျငင္းဆန္သင့္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆို ေတာ့ အဲဒီက်ိဳးႏြံနာခံျခင္းအားျဖင့္သာ ကယ္တင္ျခင္း ခ်မ္းသာကိုရရွိမွာ ျဖစ္တာကို နားလည္ လက္ခံၾကေစရန္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္နည္းေျပာမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လူမႈေရးရာမ်ားမွာ ဘုရားတရားကို လစ္လ်ဴ႐ႈၿပီး ဘုရားမရွိသလို

ေနထိုင္လႈပ္ရွားခ်င္တဲ့ အေတြးအေခၚမ်ားကို တန္ျပန္ဆန္႕ က်င္တဲ့ အေနနဲ႕ေရာ၊ ခရစ္ေတာ္ ဘုရားရွင္ဟာ လူ႕အျဖစ္ ဇာတိကိုယူေဆာင္ၿပီး ေလာကကိုကယ္တင္ခဲ့တဲ့ ဘုရားသားေတာ္ျဖစ္လို႕ လူ႕ေဘာင္တစ္ခုလံုးအေပၚမွာ နည္းမ်ိဳးစံု နဲ႕ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ ကိုပါ ထင္ရွားေစဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။

(ဒံေလယ အနာဂတၱိက်မ္း- ၇း၁၄) မွာ ““ အရပ္ရပ္တို႕၌ေန၍ အသီးအသီး၊ အျခားျခားေသာ ဘာသာစကားကို ေျပာေသာ လူမ်ိဳးတကာတို႕ကို အုပ္စိုးေစျခင္းငွာ ထိုသူသည္ ႏိုင္ငံႏွင့္တကြ အာဏာစက္ တန္ခိုးကိုရ၏။ အာဏာစက္ေတာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္တည္၏။ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ပ်က္စီးျခင္းသို႕မေရာက္ႏိုင္”” ဆိုတဲ့ ေဟာခ်က္က ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ အရွင္ သခင္၊ ဘုရင္ျဖစ္ျခင္းကို ရည္ညႊန္းထားပါတယ္။

ယံုၾကည္ျခင္းအခ်ဳပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ““ရွင္သူ၊ ေသသူတို႕ကို စီရင္စစ္ေၾကာေတာ္မူရန္ ႂကလာေတာ္မူလိမ့္မည္”” လို႕ ၀န္ခံၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ တရား ေဟာသူမ်ားေၾကာင့္နဲ႕ စီရင္စစ္ေၾကာျခင္း ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္တမ္းခရစ္ေတာ္ႂကလာျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းက သူကိုယ္တိုင္ အကန္႕အသတ္မရွိ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႕ ဒုကၡစရိယာခံၿပီး အစျပဳခဲ့တဲ့ ကယ္တင္ျခင္းလုပ္ငန္းကို ၿပီးျပည့္စံုေစဖို႕သာ ျဖစ္ပါတယ္။ (ေယာဟန္-၁၂း၄၇ ) မွာ ““ေလာက သားတို႕ကို စီရင္အျပစ္တင္ရန္မဟုတ္၊ ေလာကသားတို႕ကို ကယ္တင္ရန္သာ ႂက လာသတည္း”” လို႕ ခရစ္ေတာ္က အာမခံခဲ့ ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးေသာေန႕မွာ ခရစ္ေတာ္ဟာ ရွင္ဘုရင္အျဖစ္ ထင္ရွားစြာ ႂကလာမယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လို႕ က်မ္းစာထဲက ပံုပမာအရ ခရစ္ေတာ္ဟာ မထင္မရွားနဲ႕ ဖံုးကြယ္မႈေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕အတူရွိေနပါတယ္။ မထင္မရွားနဲ႕ ဖံုးကြယ္မႈေအာက္မွာဆိုတာ ခရစ္ေတာ္ဟာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့သူေတြ၊ အစာေရစာ ငတ္မြတ္ေနတဲ့သူေတြ၊ ဖ်ားနာၿပီး ဒုကၡေ၀ဒနာခံစားေနရတဲ့ သူမ်ားမွာရွိေနပါတယ္။ သူတို႕နဲ႕ ထပ္တူျပဳထားပါတယ္။ ဆိုလိုတာက စားရမဲ့၊ ေသာက္ရမဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့ သူကို အစားအေသာက္ေပးကမ္းျခင္း၊ အ၀တ္ဆင္းရဲသူကို ဆင္ျမန္းျခင္း၊ မတရားခံရသူတို႕ဖက္မွ ရပ္တည္ေပးျခင္း၊ ဒုကၡေရာက္သူကို ႏွစ္သိမ့္အားေပးျခင္း၊ ဒီလို လူ႕အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြကို ေစတနာ သန္႕သန္႕နဲ႕ လုပ္ေပးရပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္နာမည္ႀကီးဖို႕၊ လူသိမ်ားဖို႕ဆိုတာထက္ လူသားတစ္ေယာက္ အတိဒုကၡေရာက္ေန တာကို ေမတၱာက႐ုဏာနဲ႕ ကူညီလိုက္ျခင္း ဟာ မဂၤလာရွိပါတယ္။

ဒီလို ရက္ေရာမႈ၊ ေစတနာမ်ိဳးကို ခရစ္ေတာ္က သူ႕ကို ျပဳလုပ္ေပးတာနဲ႕ အတူတူပဲလို႕ လက္ခံသတ္မွတ္တယ္ ဆိုတာဟာ အင္မတန္ အားရစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ လူသားအခ်င္းခ်င္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ကို ေလ်ာ့နည္းေစျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႕ကို တိုးပြားေစျခင္းဆိုတဲ့ လူ႕ေလာက ကိစၥရပ္ေတြအားျဖင့္ ထာ၀ရ ဘုန္းဂုဏ္ေတာ္ဆီ အေရာက္ပို႕ေပးႏိုင္ပါတယ္ ဆိုတာဟာ ဒီေန႕က်မ္းစာရဲ႕ သတင္းေကာင္း တစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ခရစ္ေတာ္ဟာ အမွန္ကယ္ပဲ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူ၊ ခ်ိဳ႕တဲ့သူေတြအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ အတူရွိေနပါတယ္။

လူေတြဟာ မိမိေနထိုင္တဲ့တိုင္း ျပည္ရဲ႕ ဥပေဒအတိုင္း တရားစီရင္ခံရမွာ ျဖစ္တယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္မွာေတာ့ ဥပေဒသတစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ (ေယာဟန္-၁၃း၃၄) ကေျပာျပတဲ့ ““သင္တို႕ အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ၾကပါ”” ဆိုတဲ့ ဥပေဒပါပဲ။ လူ႕ေလာကရဲ႕ စာေမးပြဲေတြမွာေတာ့ ထူးခၽြန္တဲ့ ေက်ာင္းသားဟာ မထူးခၽြန္တဲ့ ေက်ာင္းသားထက္ အခြင့္အလမ္း အမ်ားႀကီးပိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး စာေမးပြဲကေတာ့ လူတစ္ဦး ခ်င္းစီတိုင္းဟာ အဆင့္အတန္း အတူတူပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ တျခားတစ္ဦးကို ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာျပဖို႕ ငါ့မွာ အရည္အခ်င္း မရွိဘူးလို႕ ေျပာလို႕မရပါဘူး။ အယုတ္ အလတ္ အျမတ္ မေရြး၊ အသက္ ဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး ငယ္ငယ္ အေျခအေန ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလာကမွာ ဘာပဲလုပ္ ကိုင္လုပ္ကိုင္ လူသားတိုင္းဟာ ႁခင္းခ်က္မရွိ မိမိနဲ႕ နီးစပ္သူေတြကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ျပႏိုင္ပါတယ္၊ ခ်စ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံမွ စိန္႕ဧလိဇဘက္ (ေအဒီ ၁၂၀၇-၁၂၃၁)ဟာေပးကမ္းစြန္႕ႀကဲ တဲ့အခါတိုင္းမွာဆင္းရဲသားေတြကုိ သူတို႕ ကိုယ္တိုင္လည္းေပး ကမ္းစြန္႕ႀကဲမႈ ျပဳဖို႕ အၿမဲတမ္းႏႈိးေဆာ္တတ္ပါတယ္။ ခ်ိဳ႕တဲ့ သူေတြက သူတို႕မွာေပး စရာေငြေၾကး မရွိဘူး၊ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေပးရ မွာလဲလို႕ ေျဖတဲ့အခါမွာ ဧလိဇဘက္က ““သင္တုိ႕ရဲ႕ ေငြေၾကးကိုေပးဖို႕ေတာ့သင္တို႕ တတ္ႏိုင္ခ်င္မွ တတ္ႏိုင္မယ္။ ဒါေပမဲ့ဒုကၡ အခက္ အခဲ ေရာဂါေ၀ဒနာရွိေနတဲ့ သူေတြကုိ မင္းတို႕ရဲ႕ မ်က္စိနဲ႕ ျမင္ႏိုင္တယ္၊ ဆီကို သြားလည္ဖို႕ မင္းတို႕မွာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ရွိတယ္၊ အားေပးႏွစ္သိမ့္ဖို႕ မင္းတို႕ မွာ ပါးစပ္ရွိတယ္”” လို႕ အၿမဲတမ္း ေျပာခဲ့ ပါတယ္။

ဒီပံုပမာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အၿမဲတမ္း ဂ႐ုမစိုက္၊ လ်စ္လ်ဴ႐ႈတတ္တဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခုကို မီးေမာင္း ထိုးျပ
ထားပါတယ္။ သူတို႕ လုပ္ၿပီးခဲ့တဲ့ အရာ အတြက္ စစ္ေၾကာစီရင္ခံရတာမဟုတ္ဘဲ၊ မလုပ္ခဲ့လို႕ ပ်က္ကြက္ခဲ့မႈအတြက္သာ စီရင္ျခင္း ခံရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အမ်ားစုဟာ သိလ်က္နဲ႕ေရာ မသိလ်က္နဲ႕ပါ ေတြးထင္ယံုၾကည္လက္ခံ တတ္ၾကတာက တစ္ပတ္တစ္ခါနဲ႕ ပြဲလမ္းကေလး ရွိတဲ့အခါ ဘုရားေက်ာင္းကန္သြားမယ္၊ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ိုက္ကို ေရွာင္ၾကဥ္မယ္၊ ကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္ဆိုရင္လည္း ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ပင့္မယ္၊ စကၠရမင္တူးခံမယ္ ဆိုရင္ ငါတို႕ဟာ ဘုရားတရားရွိၿပီလို႕ ေတြး ထင္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒီအေတြးအေခၚေလးကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ ငါဘယ္သူ႕ကိုမွ မတိုက္ခုိက္၊ မတရား မလုပ္ဘူး။

ဘုရားေက်ာင္းသြားတယ္၊ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္၊ ငါ့အလုပ္ငါ့လုပ္ငန္းငါလုပ္တယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားမ်ိဳးပါပဲ။ ဒီလို
ပုဂိၢဳလ္မ်ိဳးက လူသတ္မႈမက်ဴးလြန္ဘူး၊ ခုိးလည္းမခိုးဘူး၊ သူတစ္ပါးရဲ႕သားမယားလည္း မျပစ္မွားဘူး၊ မေကာင္းတာေရွာင္ တယ္။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လို႕ တစ္ျခားတစ္ဖက္မွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ တစ္ခုမွ မလုပ္ဘူး။ အျပဳသေဘာ၊ အေကာင္းသေဘာရွိတာေတြမွာ ပါ၀င္မလုပ္ေဆာင္ဘူး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

က်မ္းစာမွာ ““ေကာင္းမႈမ်ားကို လွည့္လည္ျပဳလုပ္ လွ်က္ရွိ၏”” (တမန္-၁၀း၃၈) ဆိုတဲ့ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ ပံုစံနမူနာကို ကၽြန္ေတာ္တို႕က အတုယူရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေန႕စဥ္ ဘ၀အသက္တာအတြင္းမွာ ေန႕တိုင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အကူအညီကို တစ္နည္းတစ္ဖံု လိုအပ္တဲ့ သူေတြ အၿမဲတမ္းပဲ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ရရွိလာတဲ့ အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်ၿပီး ေကာင္းမႈကို ျပဳလုပ္ရပါလိမ့္မယ္။ ကူညီတယ္လို႕ဆိုတဲ့ ေနရာမွာလည္း ခႏၶာကိုယ္၊ ျဒပ္၀တၳဳပစၥည္းပစၥယနဲ႕ ဆိုင္တာျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သူတို႕ရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေရး၊ လူမႈေရး၊ စိတ္ဓာတ္ေရးရာပုိင္း ေတြမွာလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အသက္ႀကီး တဲ့သူေတြ၊ ဖ်ားနာတဲ့ သူေတြဆီကို သြားေရာက္လည္ပတ္ၾကည့္႐ႈမယ္။ သူတို႕ကို နားေထာင္ ေပးမယ္။ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ မေကာင္းအခ်က္ေတြကို ခဏဖယ္ထားၿပီး၊ အထင္လြဲခံရတဲ့သူေတြ၊ ပံုႀကီးခ်ဲ႕ခံရတဲ့ သူေတြကို နားလည္မႈအားေပးမႈနဲ႕ ဂ႐ုစိုက္ ေပးႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ခါတရံမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျဖစ္တတ္တာက သူစိမ္းေတြ အေပၚ၊ အျပင္လူေတြ အေပၚက် ေကာင္းတတ္ၿပီး၊ ကိုယ့္မိသားစု အေပၚမွာေတာ့ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ လူေတြရွိတတ္တယ္။ မိမိ အိမ္က အလုပ္သမားေတြ၊ အသိမိတ္ေဆြေတြအတြက္လည္း အသက္ႀကီးတဲ့အခါ၊ အလုပ္ထြက္တဲ့ အခါမွာ လံုၿခံဳမႈရွိဖို႕ စီစဥ္ေပးမယ္ စသျဖင့္ မိမိတတ္ႏိုင္တဲ့ လုပ္ႏိုင္တဲ့ ေဘာင္တြင္းကေန ကူညီ မႈေပးႏိုင္ပါတယ္။

အလွဴဒါနနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး (တိုးဘိယ၀တၳဳ- ၄း၇-၁၂) မွာ ““ သင္ပိုင္ဆိုင္ရာထဲမွ အလွဴဒါန ျပဳေလာ့။ အဘယ္ဆင္းရဲသူ တစ္ဦးဦးကိုမွသင္မ်က္ႏွာ မလႊဲေလႏွင့္၊ ဤသို႕ျဖင့္ဘုရားသခင္၏ မ်က္ႏွာေတာ္သည္လည္း သင့္အားလႊဲေရွာင္ သြားမည္ မဟုတ္ေခ်။ ငါ့သား သင္ပိုင္ဆိုင္သည့္ အရာမ်ားႏွင့္ အခ်ိဳးညီစြာ စြန္႕ႀကဲ ေပးကမ္းေလာ့။ သင္သည္ ႂကယ္၀လွ်င္ ေဖာေဖာသီသီ ေပးကမ္းေလာ့။ သင့္ တြင္ အနည္းငယ္မွ် ရိွလွ်င္လည္း ထိုအထဲမွ အနည္း အက်ဥ္းကိုပင္လွ်င္ ေက်နပ္အားရစြာ ေ၀ငွေပးကမ္းေလာ့။ လွဴဒါန္းရန္ မတြန္႕တိုေလႏွင့္။ ဤနည္းအားျဖင့္သာလွ်င္ သင္သည္ ခ်ိဳ႕တဲ့ေတာင့္တမည့္ ေန႕ရက္တြင္ သင္အဖို႕ ႀကီးစြာေသာ ရတနာကို သိုေလွာင္စုေဆာင္းထားမည္ျဖစ္၏။ အေၾကာင္းမူကား အလွဴဒါနျပဳျခင္းသည္ အျပစ္ဒုစ႐ိုက္ႏွင့္ ေသျခင္းမွ ကယ္တင္၍ ၀ိညာဥ္ကို ဘ၀အေမွာင္၌ မထားရေစေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးေပး၏။ လွဴဒါန္းျခင္းသည္ အျမတ္ဆံုးေသာ ဘုရားရွင္ မ်က္ေမွာက္၌ အဖိုးထိုက္ေသာ ပူေဇာ္သကၠာျဖစ္၏”” ဆိုတဲ့ ႏႈိးေဆာ္ခ်က္ကို ေတြ႕ရပါတယ္။(ဖိလိပၸိ-၂း၆-၇) အရ မိမိရဲ႕ ဘုန္းအသေရေတာ္စြန္႕ၿပီး အေစခံရဲ႕ ဇာတိကို ခံယူကာ သူတစ္ပါးအတြက္ ေပးဆပ္ အေစခံရင္း ဦးေဆာင္လမ္းညႊန္အုပ္စိုးသူျဖစ္တဲ့ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္စုိးပုိင္ျခင္းကို လက္ခံကာ နီးစပ္သူမ်ားကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္ ထိုဘုရင္နဲ႕အတူ အေစခံၾကပါစို႕။

လူ႕ေလာက ေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲရဲ႕ ““သင္တုိ႕အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကပါ”” ဆိုတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ေမးခြန္းကို လက္ေတြ႕ ေျဖၾကားႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္း ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ စိုးပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္လမ္းညႊန္မႈကို ခံယူရင္း ထိုဘုရင္နဲ႕အတူ ေကာင္းကင္ဘံုမွာ စံျမန္းႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါစို႕။

ခြန္အား

Friday, November 7, 2008

သူ႔သက္ေသ

သူ႔သက္ေသ

ႏႈံျခာ ႏွိမ့္ည့ံ
ဆင္းရဲ ႏြမ္းလ်
အတ ကင္းလ်က္
ေကာက္ရိုး က်ိဳးႀကဲ
ႏြားစာ ခြက္ထဲ
ဖြားခဲ့ရရွာ
သူ႕ဘ၀မွာ
ခ်စ္ျခင္း ေမတာ
တုႏိႈင္းမဲ့စြာ
ၿပံဳးပန္း ေ၀ဆာ
ေလာကႀကီးထဲ
ဆင္းၾကြ ခဲ့တာ
လူေတြ အတြက္ပဲ။

ကားတိုင္ထမ္းလွ်က္
ဒုက စရိယ
လမ္းေတာ္ေပၚမွာ
ေသြးေခၽြး မ်ားစြာ
ေျမေပၚက်ခဲ့
သံုးႀကိမ္ သံုးခါ
လဲခဲ့ေသာ္လည္း
ေ၀ဒနာျပင္း
ေဒါသကင္းလ်က္
အတင္းရုန္းကန္
ေျမမွ ျပန္ထ
ကာရ၀ါရီ
ေတာင္ထိပ္တိုင္ေအာင္
တက္ေရာက္ခဲ့တာ
လူေတြအတြက္ပဲ။

ဦးေခါင္းေပၚထက္
ညီညာဆူးေပါင္း
ထူးျခားသရဖူ
ေဆာင္းေတာ္မူကာ
သံုးနာရီၾကာ
ကားတိုင္ထက္မွာ
သက္ေတာ္စြန္႔ရွာ
သံုးရက္ေျမာက္ေသာ္
ရွင္ျပန္ထေျမာက္
ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္
ကယ္တင္ျခင္းလမ္း
ျပသခဲ့တာ
သူရဲ႕သက္ေသ
လူေတြအတြက္ပဲ။

Tuesday, November 4, 2008

ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး အာရွခရီးထြက္ခဲ့ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တေထာက္နားဖို႔ အသင့္ရွိဟုဆို

ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး အာရွခရီးထြက္ခဲ့ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တေထာက္နားဖို႔ အသင့္ရွိဟုဆို

ကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ အထြဋ္ အထိပ္ေခါင္းေဆာင္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဘဲနဒစ္ (Benedict) က သူသာ အာရွႏိုင္ငံတခုခုကို သြားျဖစ္ခဲ့ ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ခရီးတေထာက္၀င္နားဖို႔ အဆင္သင့္ရွိေၾကာင္း ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။ ဒါဟာ ပုပ္ရဟန္းမင္းတပါးအေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာေရာက္ဖို႔ စိတ္၀င္စားမႈရွိတဲ့အေၾကာင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေျပာဆို လုိက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္သိန္းက အျပည့္အစုံ တင္ျပေပးထားပါတယ္။

ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ခဏတာ ခရီးတေထာက္၀င္နားဖို႔ အဆင္သင့္ရွိတဲ့ အေၾကာင္းကို ျမန္မာႏိုင္ငံက ကက္သလစ္ဂိုဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ႀကီး ခ်ားလ္စ္ ေမာင္ဘုိနဲ႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေအာက္တိုဘာလ ဗာတီကန္နန္းေတာ္မွာ ေတြ႕ဆံုတဲ့အခ်ိန္ မိန္႔ၾကားခဲ့တာပါ။ ဂုိဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ႀကီး ခ်ားလ္စ္ ေမာင္ဘိုဟာ ေအာက္တိုဘာလ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးနဲ႔ သီးျခားေတြ႕ဆံုခြင့္ရခဲ့တဲ့အေၾကာင္း UCA လို႔ေခၚတဲ့ Union of Catholic Asian သတင္းဌာနရဲ႕ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာ ႏို၀င္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔က ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ကမာၻတ၀ွမ္းက ကက္သလစ္ဘာသာ၀င္ေတြဟာ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးရဲ႕ သားသမီးေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုလာေရာက္ဖို႔ ဆႏၵရွိမွာကေတာ့ အေသအခ်ာပဲျဖစ္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို သြားျဖစ္ဖို႔ေပၚမွာ သိပ္ေမွ်ာ္လင့္မထားသူတဦးကေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရာက္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ကက္သလစ္ဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါး ျဖစ္ပါတယ္။

"သြားဖုိ႔ဆုိရင္ ျမန္မာျပည္ဘက္ကလည္း ျပင္ဆင္မႈေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ဖုိ႔ လုိလိမ့္မယ္။ က်ေနာ့္အထင္ေတာ့ ေလာေလာလတ္လတ္ ျဖစ္ႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္အေျခအေန အေနနဲ႔လည္း လက္ခံႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္တယ္။ လုံၿခဳံေရးအပုိင္းတုိ႔၊ ဘာတုိ႔။ က်ေနာ္တုိ႔ဘက္ကလည္း လက္ခံဖုိ႔ဆုိတာ ျမန္မာျပည္မွာ ကက္သလစ္ဘာသာ၀င္က အနည္းစုျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ျပင္ဆင္ဖို႔လည္း အမ်ားႀကီးလိုမယ္၊ အခ်ိန္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးေပးရမယ္လုိ႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။" ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဘဲနဒစ္ဟာ အာရွႏိုင္ငံေတြဆီ တခါမွ ႂကြခ်ီခဲ့ဖူးျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ အကယ္၍သာ အာရွႏိုင္ငံတခုခုဆီ သူ သြားျဖစ္ခဲ့ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ခဏတာ ခရီးတေထာက္၀င္နားဖို႔ သူ႔အေနနဲ႔ အဆင္သင့္ရွိတယ္ဆိုတာကို ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ မိန္႔ၾကား လိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ျမန္မာႏိုင္ငံဆီ တကယ္တမ္းႂကြခ်ီျဖစ္ဖို႔ရာမွာ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနႏိုင္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ႂကြခ်ီျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အတိုင္းမသိ၀မ္းသာမိမွာျဖစ္သလို တတ္ႏုိင္သမွ်နဲ႔ ဧည့္၀တ္ျပဳ ပူေဇာ္မွာပါလို႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရာက္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက မိန္႔ၾကားပါတယ္။

"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူဆုိတာ ကိုယ့္မိသားစု ရွိရွိ၊ မရွိရွိ၊ ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ၊ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ ကုိယ့္ဆီကို ကိုယ့္ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ လာတယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူမဆုိ လက္ခံမွာပါပဲ။ က်ေနာ္လည္း အဲဒီလိုပါပဲ။ ႏုိင္ငံသားတေယာက္အေနနဲ႔ လာမယ္ဆုိရင္ အရမ္း၀မ္းသာမယ္၊ အရမ္းလည္း ၾကည္ညိဳပါမယ္။ အခုပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးက က်ေနာ္တုိ႔ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ အသင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္လို႔ ေျပာတဲ့အခါမွာ သူလာရင္ ဘုရားႂကြလာသလုိ လူေတြက ေပ်ာ္တယ္၊ ခံစားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ဒီလိုပဲ ခံစားခ်က္ေတြရွိမယ္
လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။" ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ခရီးတေထာက္၀င္နားဖို႔ အဆင္သင့္ရွိတယ္ဆိုတာ
နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေမရိကန္ႏုိင္ငံေရာက္ေနတဲ့ ကက္သလစ္ဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါး မိန္႔ၾကားသြားတာပါ။

ျမန္မာ ကက္သလစ္ဂိုဏ္းအုပ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ခ်ားလ္စ္ ေမာင္ဘုိနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခ်ိန္မွာ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကက္သလစ္ဘုရားေက်ာင္းက ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ဆိုင္ကလုန္းဒဏ္သင့္လူထု ကူညီကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနအရပ္ရပ္အေပၚ စိတ္၀င္တစားရွိတာကို ျပသခဲ့တယ္လိ္ု႔ ဂိုဏ္းအုပ္ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ေျပာထားပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံက ကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းေတြဟာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ခြင့္ေတြ ရၾကေပမယ့္ ပညာေရးနဲ႔ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ လုပ္ငန္းေတြကိုေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ကိုင္ခြင့္မရၾကေၾကာင္း၊ ကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္ဘာသာရဲ႕ လူမႈေရးဆိုင္ရာ အဆံုးအမေတာ္နဲ႔အညီ လူမႈႏုိင္ငံေရးနဲ႔ သက္ဆိုင္တာေတြကို ေဖာ္ျပေျပာဆုိခြင့္မရေၾကာင္း ဘုရားေက်ာင္း သတင္းရင္းျမစ္တခုကို ကိုးကားၿပီး UCA သတင္းမွာ ေရးသားထားပါတယ္။

http://www.voanews.com/burmese/2008-11-04-voa2.cfm

Saturday, November 1, 2008

သံေပါလု၏ သာသနာျပဳ ခရီးစဥ္ (အပိုင္း ၁)

သံေပါလု၏ ပထမသာသနာျပဳ ခရီးစဥ္

ေအဒီ (၄၈)

ရွင္ေပါလု သည္ ရွင္ေယာဟန္၊ ဘာနာဘက္တို႕ျဖင့္ သူ၏ ပထမသာသနာျပဳ ခရီးစဥ္ကို စီလိစီယျပည္၊ အႏိေယာ့ၿမိဳ႕ မွတဆင့္ ေဆေလဦးစီယာသို႔ သြားခဲ့သည္။ ထိုမွတဆင့္ စိပရုကၽြန္းသို႕ သေဘၤာစီးခဲ့ၿပီး၊ စီပရုကၽြန္းရွိ ဆာလမစ္ၿမိဳ႕သို႕ဆိုက္ေရာက္သည္။ ထိုစိပရုကၽြန္းတြင္ လွည့္လည္ သာသနာျပဳတရားေဟာခဲ့ၿပီး စိပရုကၽြန္းရွိ ပါဖို႕ၿမိဳ႕သို႕ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ ပါဖို႕မွ တဆင့္ ရြက္လႊင့္ၿပီး ပမ္ဖိလိယျပည္၊ ေပဂါၿမိဳ႕သို႔သြားသည္။ ေပဂါၿမိဳ႕တြင္ ရွင္ေယာဟန္သည္ ေဂ်ရုဆလင္ၿမိဳ႕သို႕ ျပန္သြားေလသည္။ (တမန္ေတာ္က်မ္း ၁၃း ၁၃) ရွင္ေပါလုႏွင့္ ဘာနာဘက္တို႕သည္ ပီစီဒိယျပည္ အႏိေယာ့ၿမိဳ႕သို႔ဆက္လက္ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္။ (မွတ္ခ်က္ - ယခု အႏိေယာ့ၿမိဳ႕သည္ ပီစီဒိယျပည္ မွျဖစ္သည္။ ထြက္ခြာစဥ္က အႏိေယာ့ၿမိဳ႕သည္ စီလိစီယျပည္ မွျဖစ္သည္။) ထိုေနာက္ အီကိုးနိယၿမိဳ႕၊ လစၾတာၿမိဳ႕ႏွင့္ ေဒးေဘၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ဧ၀ံေဂလိသတင္းေကာင္းကို ဆက္လက္လွည့္လည္ ေဟာေျပာခဲ့ၾကသည္။

ေအဒီ (၄၉)

ထို႔ေနာက္ ေဒးေဘၿမိဳ႕မွတဆင့္ လစၾတာၿမိဳ႕ႏွင့္ အီကိုးနိယၿမိဳ႕မ်ားကို ျဖတ္ၿပီး အႏိေယာ့ၿမိဳ႕သို႕ တဖန္ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ပမ္ဖိလိယျပည္ ေပဂါၿမိဳ႕သို႕ ျပန္လာၿပီး စီလိစီယျပည္၊ အႏိေယာ့ ၿမိဳ႕သို႕ ျပန္လာခဲ့သည္။

သံေပါလု၏ ပထမႏွင့္ ဒုတိယသာသနာျပဳ ခရီးစဥ္ေျမပံု

သံေပါလု၏ ဒုတိယသာသနာျပဳ ခရီးစဥ္

ေအဒီ (၅၀)

ေဂ်ရုဆလင္ၿမိဳ႕ အစည္းအေ၀းသို႕ ေပါလုႏွင့္ ဘာနဘတို႕တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ (တမန္ေတာ္ ၁၅)

ေအဒီ (၅၁)

ေပါလုႏွင့္ ဘာနဘတို႕သည္ ဒုတိယ သာသာနာျပဳခရီးစဥ္ကိုလည္း စီလိစီယျပည္၊ အႏိေယာ့ၿမိဳ႕မွ စတင္ခဲ့သည္။ ရွင္ေယာဟန္ကို မိမိတို႕ႏွင့္အတူ ေခၚသြားေရးႏွင့္ ပတ္သတ္ၿပီး ေပါလုႏွင့္ ဘာနဘတို႕ လမ္းခဲြခဲ့ၾကသည္။ (ရွင္ေယာဟန္သည္ ပထမခရီးစဥ္တြင္ လမ္းတ၀က္မွ ျပန္သြားခဲ့သည္။) ဘာနဘသည္ ရွင္ေယာဟန္ကို ေခၚၿပီး စိပရုကၽြန္းသို႕သြားၿပီး သံေပါလုက စီလပ္ကိုေခၚၿပီး တာဆုၿမိဳ႕ကို ျဖတ္ၿပီး ပထမခရီးစဥ္မွသြားခဲ့ေသာ ေဒးေဘၿမိဳ႕၊ လစၾတာၿမိဳ႕မ်ားႏွင့္ အီးကိုးနယၿမိဳ႕မ်ားသို႔ ကုန္းတြင္းမွ သြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ လစၾတာၿမိဳ႕တြင္ တိေမာသီဦးသည္ သူတို႕ႏွင့္ အတူေနာက္သို႕ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။

ေအဒီ (၅၂)

ထိုေနာက္ ဖရိဂ်ီယႏွင့္ ဂါလားဆီယာနယ္မ်ားကို ျဖတ္ၿပီး ထေရာၿမိဳ႕သို႕ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ထို ထေရာၿမိဳ႕မွတဆင့္ ဆာမိသေရာေဆကၽြန္းကိုျဖတ္ၿပီး ဆက္လက္ရြက္လႊင့္ခဲ့ရာ ေနအာပိုလစ္ၿမိဳ႕သို႕ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ မာစီဒိုးနိယျပည္၏ အဓိကၿမိဳ႕ျဖစ္ေသာ ဖိလိပိၿမိဳ႕သို႕သြားၾကသည္။ (တမန္ေတာ္ ၁၆း ၁၁) သူတို႕သည္ အမ္ဖီပိုလစ္ႏွင့္ အာပိုလိုနိယၿမိဳ႕တို႕ကို ျဖတ္ၿပီး သက္ဆာေလာနိကၿမိဳ႕သို႕ ေရာက္ၾကေလ၏။ ဆက္လက္ၿပီး ေဘးေရယၿမိဳ႕သို႕လည္း သြားေရာက္တရားေဟာၾကေလသည္။ ေဘးေရယၿမိဳ႕မွ ေပါလုသည္ တစ္ဦးတည္း ေအသင္ၿမိဳ႕သို႕ပထမသြားေရာက္ခဲ့ၿပီး ထိုၿမိဳ႕တြင္ စိလပ္ႏွင့္ တိေမာသီဦးတို႕ကို ေစာင့္ခဲ့ေလသည္။ ေအသင္ၿမိဳ႕မွတဆင့္ ေကာရိန္႔ၿမိဳ႕သို႕ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ထိုၿမိဳ႕တြင္ သက္ဆာေလာနိကၾသ၀ါဒစာ ပထမေစာင္ကို ေရးသားခဲ့သည္။ ေကာရိန္႔ၿမိဳ႕တြင္ ေနာက္မွလိုက္လာေသာ စိလပ္ႏွင့္ တိေမာသီဦးတို႕ႏွင့္ ျပန္လည္ေတြ႕ဆံုခဲ့သည္။ အီတလီျပည္မွ ေရာက္ရွိလာၾကေသာ အာကိြလႏွင့္ ပရစိလတို႕ႏွင့္လည္း ေတြဆံုခဲ့သည္။

ေအဒီ (၅၃)

ေပါလုသည္ ေကာရိန္႔ၿမိဳ႕တြင္ ဆက္လက္ေနၿပီး သက္ဆာေလာနိကၾသ၀ါဒစာ ဒုတိယေစာင္ကို ေရးသားခဲ့သည္။

ေအဒီ (၅၄)

ေကာရိန္႔ၿမိဳ႕မွတဆင့္ ဧဖက္ဆုၿမိဳ႕သို႕ဆက္လက္ထြက္ခြာခဲ့သည္။ ထို ထေရာၿမိဳ႕ သို႕ေရာက္ရွိၿပီး ထိုမွတဆင့္ မီလက္တုၿမိဳ႕၊ ထိုမွ တဆင့္ ေရလမ္းခရီးျဖင့္ ေဂ်ရုဆလင္ၿမိဳ႕သို႕ ခရီးဆက္ခဲ့ေလသည္။

(ၿမိဳ႕မ်ား၏အမည္မ်ားမွာ ကက္သလစ္က်မ္းစာမွနာမည္မ်ားျဖစ္ၿပီး ေျမပံုေပၚမွနာမည္မ်ားမွာ ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္မွ ေခၚေသာအ မည္နာမမ်ားျဖစ္သည္။ အနည္းငယ္ ကြဲျပားေနရျခင္္းျဖစ္ပါသည္။)