အေတြးေလးမ်ိဳး
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမၻာလူသားေတြ ေကာင္းစားဖို႔ရန္ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္ တရားေတာ္ႏွင့္အညီ ဘယ္လို ကူညီၾကမလဲ။
တစ္ခါက ေတာင္က်ေခ်ာင္းေရစီး ဆင္းေသာ ေခ်ာင္းတစ္ခုရွိတယ္။ အဲ့ဒီေခ်ာင္းဟာ မထင္မွတ္ဘဲ ေရႏွင့္သဲ တဟုန္ထိုး စီးဆင္း လာတတ္တယ္။ ႏွစ္စဥ္ ခရီးသည္မ်ား ထိုေခ်ာင္းကိုျဖတ္စဥ္ သဲလံုး႐ိုက္ၿပီး နစ္ျမဳပ္ ေသဆံုးေလ့ ရွိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေခ်ာင္းတစ္ဖက္ကမ္းရဲ႕ မနီး မေ၀းမွာ ရွိတဲ့ ရြာသူႀကီးမွ တံတားေဆာက္ေပး၍ ခရီးသည္မ်ား လြယ္ကူစြာ တံတားေပၚမွ ျဖတ္သန္း သြားလာႏိုင္ခဲ့တယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာ လာတဲ့အခါမွာ တံတားကို ခင္းထားတဲ့ ပ်ဥ္ျပား ႏွစ္ေခ်ာင္း ဟာ ျပဳတ္ထြက္ၿပီး ႏွစ္ေပခန္႔ အက်ယ္ေပါက္ေနတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ခရီးသည္ တစ္ေယာက္ဟာ သဲႏွင့္အတူ စီးဆင္းေနတဲ့ ေရလိႈင္းလံုးႀကီး မ်ားကိုၾကည့္ရင္း ထိုတံတားေပၚ တြင္ ျဖတ္ေလွ်ာက္လာစဥ္ ႏွစ္ေပခန္႔ေပါက္ေနေသာ ေနရာမွျပဳတ္က်ရာ သူလည္းေၾကာက္ေၾကာက္ လန္႔လန္႔ႏွင့္ လွန္းဆြဲလိုက္ရာ အေပါက္ေရွ႕မွ ပ်ဥ္ျပားတစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမိၿပီး တန္းလန္းျဖစ္ ေနတယ္။ တံတားေပၚကိုလည္း ျပန္မတက္ႏိုင္ သျဖင့္ ““ကယ္ၾကပါအံုး ခင္ဗ်ာ၊ ကယ္ၾကပါအံုး”” ဆိုၿပီး အဆက္မျပတ္ ေအာ္ဟစ္ အကူအညီ ေတာင္းေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ခရီးသည္တစ္ဦး ေရာက္လာတယ္။ တြဲေလာင္း က်ေနတဲ့လူက ““မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ငါ့ကို ကယ္ပါ၊ ကယ္ပါ”” လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတာင္းဆို ေနေသာ္လည္း မကူညီဘဲ၊ ““သင္သည္ အရင္ အတိတ္ဘ၀က မေကာင္းတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ယခု မေကာင္းတာ ခံစားရတာ၊ တူေသာ အက်ိဳးေပးတာလို႔ပဲ မွတ္လိုက္ၿပီး ရဲရဲႀကီး လက္ခံလိုက္ပါ”” လို႔ေျပာကာ မကူညီဘဲ တံတားအေပါက္ကို ေက်ာ္ၿပီး ခရီးဆက္ သြားခဲ့တယ္။ 
ဒုတိယခရီးသည္တစ္ဦး ေရာက္လာျပန္တယ္။ ဒုကၡေရာက္ေနေသာ သူက ““ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ကယ္ပါ၊ ကယ္ပါ”” လို႔ေတာင္းဆိုေနေသာ္လည္း၊ ထိုသူက ““ငါ ကေတာ့ သူမ်ားရဲ႕ျပႆနာထဲမွာ ၀င္မပါခ်င္ဘူး၊ မင္းလည္းျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အေကာင္းလို႔ပဲ မွတ္လိုက္ကာ ရဲရဲႀကီး ဒုကၡခံၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ သီခ်င္းဆို ေသလိုက္စမ္းပါ”” လို႔ေျပာၿပီး ခရီး ဆက္သြားခဲ့တယ္။ ထို႔ေနာက္ တတိယခရီး သည္ တစ္ဦးေရာက္လာျပန္တယ္။ ဒုကၡေရာက္ ေနတဲ့လူကလည္း ပံုမွန္အတိုင္း ေအာ္ဟစ္ခါ - ကၽြန္ေတာ့္ကို သနားပါ၊ သနားပါဟု အကူအညီ ေတာင္းေနတယ္။ ထိုအခါ ဒီခရီးသည္က ““ငါက ယခုမင္းကို ကယ္မယ္ဆိုရင္ မင္းတစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ငါကယ္တင္ႏိုင္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါက ယခု မင္းကို မကယ္လိုက္ဘူးဆိုလွ်င္ မင္းဟာဒီ ေခ်ာင္းထဲမွာ ျပဳတ္က်ၿပီး၊ သဲလံုးလိႈင္း႐ိုက္ကာ ႏွစ္ျမဳပ္ေသဆံုးသြားမယ္၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္က်မွ ငါက ရြာသူႀကီးထံသြားၿပီး မင္းေသဆံုးရတဲ့ အေၾကာင္းႏွင့္ ေနာက္ထပ္ခရီးသည္မ်ား မက်ေအာင္ တံတားကိုျပင္ခိုင္း လိုက္မယ္ဆိုလွ်င္ ဒီတံတားကို ျဖတ္သြားတဲ့ ခရီးသည္ အမ်ားစုကို ကယ္တင္ႏိုင္မယ္၊ အမ်ားေကာင္းစားေရးအတြက္ မင္းအသက္ကို စေတးလိုက္စမ္းပါလို႔”” ေျပာၿပီး ခရီးကို ဆက္သြားခဲ့တယ္၊ တံတား ေအာက္တြင္ တြဲေလာင္း က်ေနေသာ လူက ““ဇြဲမ ေလ်ာ့ဘဲ အဆက္မျပတ္ ေအာ္ဟစ္ အကူအညီ ေတာင္းေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မလွမ္းမကမ္း တြင္ ေတာင္ယာ လုပ္ေနေသာ အဖိုးအိုဟာ ေအာ္ဟစ္အကူအညီ ေတာင္းသံကို ၾကားသြားၿပီး အဖ်ားတြင္ ခ်ိတ္တတ္ထားေသာ ၀ါးေလွကားေလးကို ယူကာေျပးလာၿပီး ထိုလူနားေရာက္တဲ့ အခါမွာ ၀ါးေလွကားကို တံတား အေပါက္ထဲခ်ၿပီး အဖ်ားမွခ်ိတ္ႏွင့္ တံတားပ်ဥ္ျပား တစ္ခ်ပ္ကို ခ်ိတ္ထားလိုက္တယ္။ ထိုတြဲေလာင္းက်ေန ေသာလူသည္ ၀ါးေလွကားကို ဖမ္းဆြဲၿပီး တံတား ေပၚသို႔ ျပန္တက္ လာႏိုင္ခဲ့တယ္၊ အေပၚသို႔ ေရာက္ေတာ့ ထိုလူက ““အဖိုးကို ေက်းဇူး အမ်ား ႀကီးတင္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က အေမေပးတဲ့ အသက္ မရွိေတာ့ပါဘူး၊ အဖိုးေပးတဲ့ အသက္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ကံေကာင္းေပလို႔၊ ဒီ၀ါးေလွကားေလးလည္း ခ်ိတ္ကေလး တပ္ထားလို႔ ေပါ့၊ ဒါနဲ႔ အဖိုး၊ ဒီခ်ိတ္ကေလးက ဘာအတြက္ တပ္ထားတာလဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အဖိုးအိုက ““မင္း လို ဒီတံတားမွာ တြဲေလာင္းက်ေနလို႔ ကယ္ခဲ့တာ မင္းနဲ႔ဆိုရင္ သံုးေယာက္ရွိၿပီ၊ ပထမလူကို ကယ္တုန္းက ဒုကၡေရာက္လို႔ ေနာက္ လူကို လြယ္လြယ္ကူကူႏွင့္ ကယ္ႏိုင္ေအာင္ ဒီ၀ါးေလွကားထိပ္ဖ်ားမွာ ဒီခ်ိတ္ကေလး တပ္ထားတယ္လို ႔ေျဖ လိုက္တယ္။
ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီခရီးသြား သံုးေယာက္ႏွင့္ အတူ အဖိုးအိုရဲ႕ အေတြးေတြကို သခင္ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္၏ ေမတၱာတရားႏွင့္ ျပန္လည္ သံုးသပ္ၾကည့္ရေအာင္၊ “ေမြးစ ကတည္းက မ်က္စိ မျမင္တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ခရစ္ေတာ္ဘုရားထံ ေခၚလာၿပီး ““ဒီကေလးရဲ႕ အတိတ္က မေကာင္းတဲ့ အျပစ္ေၾကာင့္လား၊ မိဘေတြရဲ႕ အျပစ္ေၾကာင့္လား၊ ဒီကေလးဟာ ဘာေၾကာင့္ ေမြးစကတည္းက မ်က္စိ မျမင္ဘဲ ေမြးဖြားခဲ့ရတာလဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ခရစ္ေတာ္ ဘုရားရွင္က အတိတ္ဘ၀က မေကာင္းခဲ့လို႔ ယခု မေကာင္းတာ ခံစားရတာလို႔ မေျပာပါဘူး။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဘုန္းဂုဏ္ေတာ္ တိုးပြားဖို႔ အတြက္ ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ေမတၱာတရားျပကာ ဒီကေလးကို မ်က္စိျပန္ျမင္ေစခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယခု ခံစားေနရတဲ့ ေကာင္းျခင္း၊ ဆိုးျခင္းသည္ အတိတ္ဘ၀ႏွင့္ လံုး၀ မသက္ဆိုင္ပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အရင္ အတိတ္ဘ၀ ဆိုတာ မရွိလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပထမ ခရီးသြား တစ္ေယာက္ရဲ႕ အရင္ အတိတ္ဘ၀က မေကာင္းခဲ့လို႔ ယခုမေကာင္းတာ ခံစားရတာ ဆိုတဲ့အေတြးကို ကၽြန္ေတာ့္ အေနႏွင့္ လက္မခံဘဲ၊ ခရစ္ေတာ္ ဘုရားရွင္လို ေမတၱာတရားကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ကူညီရမယ္။
ႏူနာေရာဂါ စြဲေနေသာ လူဆယ္ေယာက္ဟာ သခင္ခရစ္ေတာ္ ဘုရားရွင္ထံ ေအာ္ဟစ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ေရာဂါကို ကုသေပ်ာက္ကင္းဖို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့အခါမွာ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္က ““ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အေကာင္းပဲ ခံယူလိုက္ပါလို႔ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ေမတၱာတရားကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ကုသေပးခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ကို လူတစ္ေယာက္က အဆိပ္ေရ လာတိုက္တယ္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို ႔ေသာက္မွာလား၊ အဆိပ္ေရသည္ လူကိုေသေစသည္ဆိုတဲ့ ဉာဏ္ပညာကို ဘုရားကေပးထားတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဘုရားကို ယံုတယ္ မေသဘူးလို ႔ေတြးၿပီး ေသာက္မယ္ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို စံုစမ္းျခင္း မျပဳရ ဆိုတဲ့ က်မ္းခ်က္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ရာေရာက္တယ္။ ဘုရားေပးတဲ့ အသိဉာဏ္ကို ေစာ္ကားရာ ေရာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယ ခရီးသည္ရဲ႕ ““ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အေကာင္းပဲ”” ဆိုတဲ့ အေတြးကိုလည္း ကၽြန္ေတာ့္ အေနႏွင့္ လက္မခံဘဲ ခရစ္ေတာ္ ဘုရားရွင္လို ေမတၱာတရားေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ကူညီရမယ္။
တတိယ ခရီးသည္ကေတာ့ လူအမ်ား ေကာင္းစားဖို႔၊ လူတစ္ေယာက္ကို စေတးသင့္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတိထားရမွာက လူအမ်ားသည္ လူတစ္ဦးစီ ေပါင္းစပ္ထားျခင္းျဖစ္တယ္။ လူအမ်ားစုကို ကူညီဖို႔အတြက္ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကို ေမတၱာတရားထား ကူညီဖို ႔ေမ့သြားတတ္ၾက တယ္။
ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္သည္ သဲကႏၲရတြင္ လူေပါင္း ငါးေထာင္ေက်ာ္ကို ေကၽြးေမြးခဲ့စဥ္က လူငယ္တစ္ဦးထံမွ မုန္႔ငါးလံုးႏွင့္ ငါးႏွစ္ေကာင္ကို လက္ခံယူၿပီး၊ လူေပါင္း ငါးေထာင္ေက်ာ္ကို ေကၽြးေမြးခဲ့ရာမွာ ထိုလူငယ္လည္း လူ ေပါင္း ငါးေထာင္ေက်ာ္ထဲမွာ အပါအ၀င္ စားသံုးရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တတိယ ခရီးသြားတစ္ေယာက္ရဲ႕ လူအမ်ား ေကာင္းစားဖို႔၊ လူတစ္ေယာက္ကို စေတးသင့္တယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ ကိုလည္းပဲ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ လက္မခံဘဲ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္ကဲ့သို႔ ေမတၱာတရားကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူ၊ လူအမ်ားကိုလည္း ကယ္တင္ရမွာျဖစ္တယ္။
စတုတၳ အဖိုးအိုကေတာ့ ဒုကၡေရာက္ ေနတဲ့ လူေတြကို ကူညီဖို႔ပဲ စဥ္းစားၿပီး၊ လူေတြ ဒုကၡ မေရာက္ေအာင္၊ တံတားေပၚက ျပဳတ္မက် ေအာင္ကိုေတာ့ မစဥ္းစားတဲ့သူျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္သည္ ငရဲမွာတြဲ ေလာင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြကိုလည္း သူ၏ ေက်းဇူးေတာ္ျဖင့္ ကယ္တင္ၿပီး၊ ငရဲမွာ ဒုကၡ မခံစားရေအာင္လည္း နည္းလမ္းေတြ ေပးခဲ့တယ္။ ခရစ္ေတာ္ ဘုရားရွင္ေပးခဲ့တဲ့ နည္းလမ္းကေတာ့ ““သင္၏ ဘုရားရွင္ကို စိတ္ႏွလံုး အႂကြင္းမဲ့၊ စြမ္းအားရွိသမွ်၊ ဉာဏ္ရွိသမွ်ႏွင့္ ခ်စ္ေလာ့။ ကိုယ္ ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ သူကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္သလို ခ်စ္ပါ””ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္ကို အတုယူၿပီး၊ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူေတြကို ေမတၱာတရားကို ေရွ႕တန္းတင္ကာ ကူညီေပး သလို၊ လူေတြ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္လည္း နည္းလမ္းေတြ ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမၻာႀကီးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာေသာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းေသာ ကမၻာႀကီး ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး
ဂၽြန္ေဘာစကိုစိုးလင္း
ဂၽြန္ေဘာစကိုစိုးလင္း
