ရဟႏၲာမ ဘဲနားဒက္ (Bernadette)
Bernadette Soubirous ဟာ ၁၈၄၄ခုႏွစ္၊ ျပင္သစ္ျပည္ Lourdes လု(ဒ္)(စ္)ၿမိဳ႕မွ ေတာင္သူ လယ္သမား မိသားစုမွ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၅၈ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၁ရက္ေန႔ မွာ သူ႔ ညီမေလးနဲ႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းရယ္ သံုးေယာက္သားဟာ ထင္းေခြဖို႔ ေတာထဲကို ျဖတ္ၿပီး ထင္းေခြ ထြက္ၾကရတာပါ။ သူ႔ညီမနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ အရင္ စမ္းေခ်ာင္းေလးကို ျဖတ္သြား ၾကၿပီး ဘဲနားဒက္ကေတာ့ အင္မတန္ ဆိုးရြားတဲ့ ပန္းနာရင္က်ပ္ေရာဂါ ရွိေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းကို ျဖတ္ဖို႔ ေျခစြပ္ကို ခၽြတ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျပင္းထန္တဲ့ ေလတစ္ခ်က္ ေ၀ွ႔လိုက္ၿပီး သစ္ပင္ေတြကလည္း လိႈင္ဂူအနားမွာ ယိမ္းယိုင္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ထူးဆန္းတာက ေဘးပတ္၀န္းက်င္က သစ္ပင္ေတြက ၿငိမ္ေနၿပီး ေရထဲကို သူမ ေျခခ်လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ လိႈင္ဂူနားကေန ေလက အျပင္းအထန္ တခ်က္ထပ္ တိုက္လိုက္ျပန္ေတာ့ ေဘးနားမွရွိတဲ့ ခ်ံဳပုတ္ေတြက ဘယ္ညာယိမ္းၿပီး ေၾကာက္မက္ေသာ အသံတစ္ခု ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘဲနားဒက္က လိႈင္ဂူကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ သူနဲ႔ ရြယ္တူ လွပတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ရပ္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အဲ့ဒီ မိန္းကေလးဟာ အျဖဴေရာင္၀တ္႐ံုကို ၀တ္ထားၿပီး၊ အျပာေရာင္ ခါးစည္းႀကိဳးနဲ႔ စိတ္ပုတီးတစ္ကံုး လက္မွာ ကိုင္ထားတာကို တပါတည္း ေတြ႕လိုက္ ရပါတယ္။အဲ့ဒီ မိန္းကေလးက ဘဲနားဒက္ ေရွ႕လာၿပီး ဦးညႊတ္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ဘဲနားဒက္က သူ ငါ့ကို ဘုရားရွိခိုးေစခ်င္တယ္ ထင္ၿပီး သူ႔ အိတ္ကပ္ထဲ ပါလာတဲ့ စိတ္ပုတီးကို ထုတ္ၿပီး စိပ္လိုက္တယ္။ သူေတြ႔တဲ့ မိန္းကေလးကလည္း ပုတီးစိပ္ ေနတဲ့ သူမ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို သူ ျမင္ေတြ႕ ေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမ ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ေနတာကိုေတာ့ မေတြ႕ရဘူးတဲ့။ ပုတီး အလံုး(၅၀) ၅ Decades စိပ္ၿပီးတဲ့ အခါမွ ထိုမိန္းကေလးက ဘဲနားဒက္ကို ၿပံဳးၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။
အဲ့ဒီ အခ်ိန္မွာပဲ သူနဲ႔အတူ လာတဲ့ ႏွစ္ေယာက္က ထင္းေတြ တေပြ႕တပိုက္နဲ႔ ထင္းေခြၿပီး ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘဲနားဒက္က ဒူးေထာက္ေနတာကို ေတြ႔ေတာ့ က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္က သူတို႔နဲ႔ လိုက္ၿပီး ထင္းမေခြခ်င္လို႔ အထင္နဲ႔ သူ႔ကို သူ႔ညီမက ဆူပူ ႀကိမ္းေမာင္းတယ္။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ နင့္ကို ၾကည့္ရတာ ေၾကာက္ေနတဲ့ ပံုေပါက္ေနတယ္။ “နင္ ဘာကို ျမင္လို႔လဲ” လို႔ ေမးလိုက္တယ္။ ဘဲနားဒက္က “အျဖဴေရာင္ ၀တ္စံု ၀တ္ထားတဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရတယ္” လို႔ ျပန္ ေျဖလိုက္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညမွာ အေမ့ကို အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေျပာျပေတာ့ သူ႔ အေမက “နင္ ထင္ေယာင္ ထင္မွား ျဖစ္တာပါ။ အဲ့ဒါက အျဖဴေရာင္ ေက်ာက္တံုးႀကီး တစ္ခုပါ။ ဒါမွမဟုတ္ ငရဲငယ္က ၀ိညာဥ္တစ္ဦး ေရာက္လာတာ မ်ားလား။ ေနာက္တစ္ခါ လိႈင္ဂူသနားကို မသြားနဲ႔” လို႔ သတိေပး လိုက္တယ္။
ေနာက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ လိႈင္ဂူနားကို မသြားပဲ ေနေပမယ့္ လူအမ်ားကေတာ့ ဘဲနားဒက္ ျမင္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာေနၾကတယ္။ သံုးရက္ေျမာက္တဲ့ ေန႔မွာ သူ႔အေဖက သြားဖို႔ ခြင့္ျပဳတဲ့ အတြက္ လိႈင္ဂူဆီကို သြားၿပီး ပုတီးစိတ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၀တ္စံုျဖဴ ၀တ္ထားတဲ့ မိန္းကေလးက ေပၚလာတာကို ျမင္ေတာ့ ဘဲနားဒက္က သူမ ေဘးက ကေလးမရဲ႕ ပုခံုးကို ကိုင္ၿပီး “ဟိုမွာ ဟိုမွာ” ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမ ေဘးက ကေလးမေလးက “ဘာမွ မျမင္ရဘူး” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ဘဲနားဒက္ကလည္း ေခတၱ သတိေမ့သလို ျဖစ္သြားၿပီး သူ႔ထက္ နည္းနည္း အသက္ႀကီးတဲ့ သူက သူ႔ကို ႀကိဳးစားၿပီး လႈပ္ႏိႈးေပမယ့္ သူက သတိလည္းမရ လႈပ္လို႔လည္း မရ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူမကို ေတာင္ေပၚ ေခၚ သြားေတာ့မွ သတိ ျပန္ရလာၿပီး သူမ ငိုပါေတာ့တယ္။ သူ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ကမွ် သူ ျမင္ခဲ့တဲ့အရာကို မယံုၾကည္ ၾကဘူး။ ရက္ အနည္းငယ္ၾကာတဲ့ အခါမွာ ဘဲနားဒက္ဟာ လိႈင္ဂူကို ျပန္လာ ျပန္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အျဖဴေရာင္ ၀တ္စံုနဲ႔ မိန္းကေလး ျပန္ေပၚလာၿပီး “သင္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဒီေနရာကို ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ေန႔စဥ္ လာႏိုင္မလား” ငါ ကေတာ့ နင့္ကို ဒီဘ၀မွာေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ မထား ႏိုင္ေပမယ့္၊ ေနာင္ဘ၀ က်ရင္ေတာ့” ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္ ပါတယ္။ ဒီ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ၾကားၾကတဲ့ သူေတြဟာ လိႈင္ဂူကို သြားၾကေတာ့၊ ရဲေတြကလည္း ကန္႔သတ္နယ္ေျမ မသြားရဘူးဆိုၿပီး တားျမစ္ ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘဲနားဒက္ကေတာ့ ရဲေတြရဲ႕ တားျမစ္ခ်က္ကို ဂ႐ုမစိုက္ ခဲ့ပါဘူး။
ဘဲနားဒက္က ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ၀တ္ျဖဴ စင္ၾကယ္ ၀တ္ထားတဲ့ မိန္းကေလးကို ျပန္ေတြ႕ေတာ့ သူမကို “စမ္းေခ်ာင္းထဲက ေရကို ေသာက္ပါ။ ေျခ လက္ ေဆးပါ။ အဲ့ဒီနားက ျမက္ကို စားလိုက္ပါ”လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ၀တ္ျဖဴ စင္ၾကယ္၀တ္ထားသူ ညႊန္လိုက္တဲ့ ေနရာက ေက်ာက္ေဆာင္ ျဖစ္ေနၿပီး ဘဲနားဒက္က လက္နဲ႔ ယက္ၿပီး တူးလိုက္တဲ့အခါ စမ္းေရတြင္းေပၚက ဘဲနားဒက္က ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးစြာနဲ႔ “သင္ ကၽြႏု္ပ္ကို ေျပာျပပါ သင္ ဘယ္သူလဲ” လို႔ ေမးလိုက္တဲ့ အခါ ထိုမိန္းကေလး က “ကၽြန္မဟာ အျပစ္မဲ့ သေႏၶယူေသာသူ ျဖစ္တယ္ ဒီေနရာမွာ ဘုရားေက်ာင္း တစ္ခု လိုခ်င္ပါတယ္” “I am the Immaculate Conception I want a Chapel here” လို႔ ျပန္ေျဖ လိုက္ပါတယ္။
အဲ့ဒီ ေနရာမွာ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာေသာ ဘုရားဖူးေတြ ေရာက္လာ ဖူးေမွ်ာ္ၾကၿပီး အင္မတန္မွ ထူးဆန္း အံ့ဖြယ္ေတြျဖစ္တဲ့ မေပ်ာက္ကင္းႏိုင္တဲ့ ေရာဂါေတြ၊ ဆုေက်းဇူးေတြ အံ့မခန္း ႏိုင္ေအာင္ ရရွိ ၾကပါတယ္။ အဲ့အခ်ိန္ကလည္း ၁၈၅၈ ခုႏွစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဲနားဒက္ဟာလည္း မယ္ေတာ္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို အထေျမာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္ၿပီး ေရြးေကာက္ျခင္းကိုလည္း ခံခဲ့ရသူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ မခ်မ္းသာဘူး၊ က်န္းမာေရးလည္း မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားသခင္နဲ႔ မယ္ေတာ္ကို ခ်စ္တဲ့အတြက္ မယ္ေတာ္ရဲ႕ အမႈေတာ္ကို ထမ္းတဲ့အေနနဲ႔ ဒုကၡမ်ားစြာ အခက္အခဲ မ်ားစြာကို ေက်ာ္ျဖတ္ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ လူ႔ျပည္မွာ အၾကာႀကီးေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ သီလရွင္ေက်ာင္းကို ေရာက္သြားၿပီး သူ႔ေမြးရပ္ေျမ (Lourdes) ကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ မေရာက္ေတာ့ဘူး။ သူမဟာ အျဖဴေရာင္ ၀တ္စံု၀တ္ထားတဲ့ မယ္ေတာ္သခင္မ ေျပာတဲ့ အတိုင္း အကုန္ လုပ္ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ပါတယ္။ သူ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ မယ္ေတာ္သခင္မရဲ႕ အေၾကာင္းကိုလည္း အၿမဲ အမွတ္ရၿပီး ပီတိေတြ ျဖစ္လ်က္ ေနေတာ့တယ္။
တစ္ေန႔ သူမ အရမ္းဖ်ားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အျဖဴေရာင္ ၀တ္စံု ၀တ္ထားတဲ့ မယ္ေတာ္ သခင္မ ေရာက္လာၿပီး “ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့” ဆိုၿပီး သူမကုိ ေခၚသြားတယ္။ သူမ ၁၈၇၉ ခုႏွစ္မွာ ေသဆံုး သြားတယ္။ သူမရဲ႕ ႐ုပ္ကလပ္ကို မွန္အေခါင္းနဲ႔ ထည့္သြင္းထားၿပီး ပုပ္သိုးျခင္း မရွိပဲ ေနတာကို ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရွိ Vevers သီလရွင္ေက်ာင္းမွာ ယေန႔တိုင္ ရွိေနတယ္။ သူမ အသက္ထြက္ခါနီး ေနာက္ဆံုး ေျပာတဲ့ စကားကေတာ့ “ဘုရားရွင္နဲ႔ ရဟႏၲာမ်ားကို ဆုေတာင္းပါ” တဲ့ သူမဟာ အဲ့ဒီ ၀တ္ျဖဴ စင္ၾကယ္၀တ္ထားတဲ့ မယ္ေတာ္သခင္မနဲ႔ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံမွာ ယေန႔ထက္တိုင္ အတူတကြ ေနထိုင္လ်က္ ရွိပါတယ္။
June Rose
